┋ Αθλητισμός ┋ 05.12.2018 08:31

Λούκα Μόντριτς: Ο εθνικός ήρωας τσέπης που πήρε τη «Χρυσή Μπάλα»

Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι ενδέχεται να παρακολουθήσουν μαζί, στα επίσημα του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης, τον δεύτερο τελικό του Copa Libertadores μεταξύ των Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς (Κυριακή 9/12, 21.30, Open TV)

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

O Λούκα Μόντριτς κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα», την οποία αφιέρωσε σε Τσάβι, Αντρές Ινιέστα (φωτό) και Γουέσλι Σνάιντερ. Ποδοσφαιριστές, δηλαδή, που ενδεχομένως να την άξιζαν στο παρελθόν, αλλά δεν την πήραν (AP)

Ο πρώτος από το Τορίνο και ο δεύτερος από τη Βαρκελώνη είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν παρακολούθησαν το γκαλά της «Χρυσής Μπάλας» το βράδυ της Δευτέρας. Ανάλογα έπραξε και ο εγκαταστημένος στο Παρίσι Νεϊμάρ, ο οποίος εκείνη την ώρα έπαιζε online το παιχνίδι «Call of Duty» στο PlayStation μαζί με τους συμπαίκτες του στην Παρί Σεν Ζερμέν, επίσης Βραζιλιάνους, Τιάγκο Σίλβα και Μαρκίνιος.

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο «Γκραν Παλέ» της γαλλικής πρωτεύουσας, ο Λούκα Μόντριτς έβλεπε ως «νίκη του ποδοσφαίρου» την κατάκτηση της «Χρυσής Μπάλας», την οποία αφιέρωσε σε Τσάβι, Αντρές Ινιέστα και Γουέσλι Σνάιντερ. Ποδοσφαιριστές, δηλαδή, που ενδεχομένως να την άξιζαν στο παρελθόν,
αλλά δεν την πήραν.

Ετσι ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο γιος του Στίπε και της Ραντόικα. «Είμαι ο πιο ευτυχισμένος πατέρας στον κόσμο» έλεγε με δάκρυα στα μάτια ο μπαμπάς Μόντριτς για τον Λούκα. «Οταν ήμουν μικρός, θυσίαζαν τα πάντα για εμένα. Μου δίδαξαν αξίες και χάρη σε εκείνους είμαι αυτός που είμαι» απαντούσε εξίσου συγκινημένος ο μικρός μεγάλος Κροάτης, που έβαλε τέλος σε μια δεκαετία γεμάτη από Κριστιάνο και Λέο.

«Δυστυχώς, σε αυτόν τον κόσμο ζούμε, σάπιο, με μαφία και γαμ… χρήμα» έγραψε στο Twitter η Κάτια Αβέιρο, αδελφή του Κριστιάνο Ρονάλντο, διαμαρτυρόμενη για τη μη βράβευση του «CR7»

Στο κομοδίνο

Ο Μόντριτς είναι χαρισματικός ποδοσφαιριστής, αλλά και φυσιολογικός άνθρωπος. Τέτοιος θα παραμείνει μετά την απόλυτη διάκριση (σε ατομικό επίπεδο), έστω και εάν παραδέχθηκε ότι, τις πρώτες μέρες, θα έχει τη «Χρυσή Μπάλα» στο κομοδίνο της κρεβατοκάμαρας.

«Ετσι κάθε φορά που θα ξυπνάω θα μπορώ να πω ότι δεν είναι όνειρο, ότι είναι εκεί» παραδέχεται με την έντιμη ταπεινότητα ενός ανθρώπου που η ζωή του φέρθηκε πολύ σκληρά στο ξεκίνημά της, για να επιβραβεύσει στη συνέχεια την υπομονή και την επιμονή που έδειξε για να ξεπεράσει τις αντιξοότητες.

Πλέον, χάρη στην ικανότητά του με την μπάλα στα πόδια, μπορεί να προσφέρει ζωή χαρισάμενη στην ταλαιπωρημένη οικογένειά του (όχι στον αγαπημένο του παππού, τον οποίο εκτέλεσαν οι Σέρβοι στη διάρκεια του πολέμου…), αλλά κυρίως στα παιδιά του, τα οποία είχε μαζί του στη διάρκεια του γκαλά.
Τον Ιβάνο, την Εμα και τη Σοφία. Στα δύο μεγαλύτερα, όταν ξεκλέβει λίγο χρόνο το μεσημέρι για να ρίξει έναν υπνάκο, πρέπει να τους εξηγεί πόσο σημασία έχει για τη δουλειά του η ξεκούραση.

Μέσα στο γήπεδο αυτή η λέξη (του) είναι άγνωστη. Τρέχει ασταμάτητα, αλλά το κάνει με κριτήριο, όπως έκανε πιτσιρικάς για να καθοδηγεί τις κατσίκες του πατέρα του στο βουνό Μπέλεβιτ. Τη μακρύτερη οροσειρά της Κροατίας, για την οποία καμαρώνει η βαλκανική χώρα, όπως κάνει γι’ αυτόν τον απίθανο κύριο με την καστανόξανθη κόμη και το ειλικρινές χαμόγελο ευγνωμοσύνης...

Διαβάστε ακόμη