Οικογένεια Σούμποτιτς: Το μήλο κάτω από την… μηλιά

Τι δηλώνουν στο «Έθνος της Κυριακής» ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο γιος του Λεόν που επίσης ακολουθεί καριέρα προπονητή

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

«Είμαι τόσο περήφανος που ο γιος μου Λεόν Σούμποτιτς κατέκτησε το πρωτάθλημα Κροατίας. Τέσσερα χρόνια προπονητής, τρεις φορές πρωταθλητής… keep going buddy». Με αυτό το θερμό μήνυμα ο Λευτέρης Σούμποτιτς (ένας από τους σημαντικότερους καλαθοσφαιριστές και προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ), μοιράσθηκε διαδικτυακά το συναίσθημα της χαράς και της υπερηφάνειας που ένοιωσε όταν πριν από λίγες ημέρες έμαθε πως η Τσιμπόνα κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα Κροατίας. Αναμφισβήτητη ήταν η συμβολή στην επιτυχία του 28χρονου υιού του, και του άμεσου συνεργάτη του Ιβάν Βέλιτς στον πάγκο της ιστορικής ομάδας του Ζάγκρεμπ.

Ο Σούμποτιτς τζούνιορ είχε πάρει από καιρό την απόφαση: Θα ακολουθούσε το «μονοπάτι» που οδήγησε τον πατέρα του στην δόξα και την επιτυχία. «Γεννήθηκα το 1991 στη Θεσσαλονίκη, την εποχή της παντοδυναμίας του Άρη, πήγα σχολείο στην Ελλάδα, αρχικά Θεσσαλονίκη, μετά Αθήνα, ακολούθως επέστρεψα στη Σλοβενία και στα 17 μου μετακόμισα στην Αμερική, για έναν χρόνο πήγα σε high school και μετά στο Winthrop University στη Σάουθ Καρολαϊνα. Στόχος μου ήταν να συνδυάσω σπουδές με μπάσκετ όμως γρήγορα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα ως παίκτης να ακολουθήσω τον γρήγορο run and gun ρυθμό των Eagles, ομάδας του Πανεπιστημίου», δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Λεόν Σούμποτιτς.

Παράλληλα σημειώνει: «Συνέχισα κανονικά τις σπουδές μου συνδυάζοντας μάνατζμεντ και λογιστική όμως μέσα μου γνώριζα ότι αυτό που ήθελα να κάνω θα είχε σχέση με το μπάσκετ. Έπιανα τον εαυτό μου διαρκώς να μελετάει την αγορά παικτών σε Ευρώπη και Αμερική, υποσυνείδητα λειτουργούσε ο εαυτός μου προς αυτή την κατεύθυνση. Παρόλα αυτά μόλις τέλειωσα το πανεπιστήμιο εργάσθηκα για λίγο στο Σικάγο στο real estate και έπειτα στο Λος Άντζελες στην Wasserman Media Group μια τεράστια εταιρεία εκπροσώπησης επαγγελματιών παικτών. Ήταν μεγάλη εμπειρία αυτή, να συναντάς προσωπικότητες του ΝΒΑ όπως ο Ράσελ Ουέστμπρουκ και άλλοι.

Κατάλαβα όμως πως αυτό που με ενδιέφερε ήταν η δράση, εκεί που παίζονταν το παιχνίδι, δεν ήθελα να βρίσκομαι μονίμως πίσω από έναν υπολογιστή σε ένα γραφείο. Το συζήτησα με τον πατέρα μου και κάπως έτσι ξεκίνησα αρχικά μαζί του στο Λίβανο και τώρα είμαι βοηθός του Ιβάν Βέλιτς στην Τσιμπόνα με την οποία πρόσφατα κατακτήσαμε το πρωτάθλημα». Για τον πατέρα του λέει: «Είναι το στήριγμα μου, τον θαυμάζω για αυτά που έχει πετύχει και στην Ελλάδα, και στην Σλοβενία και στο Λίβανο… Ποτέ δεν με πίεσε για κάτι, δεν επέμεινε να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Ήθελε απλά να βρω τον δρόμο που εγώ θα επιλέξω. Η συμβουλή που πάντα μου δίνει είναι «never give up» (σ.σ. ποτέ μη τα παρατάς).

«Τώρα πρέπει να κολυμπήσει»

Ο Λευτέρης Σούμποτιτς από την πλευρά του λέει :«Από την στιγμή που μου είπε πως θέλει να ασχοληθεί με την προπονητική απλά τον έριξα στο νερό, τώρα πρέπει να κολυμπήσει. Δεν είχα να του πω πάρα πολλά. Γνωρίζω πως μπαίνει σε έναν χώρο με πολλές απογοητεύσεις, πίκρες και ίσως λιγότερες χαρές. Πολλά τα έζησε κι ο ίδιος πιτσιρικάς στο σπίτι μας. Ξέρει πως ήμουν μετά από ήττες και τι επίδραση είχαν αγωνιστικά αποτελέσματα στην οικογένεια και σε όλους μας. Χαίρομαι γιατί έχει μεγάλη όρεξη για δουλειά. Μη μου ζητάτε να μιλάμε για συγκρίσεις, είναι άδικο. Ο καθένας έχει την δική του προσωπικότητα. Ξέρουμε καλά πως ο προπονητής κρίνεται από το αποτέλεσμα, ο Λεόν θα κριθεί στο μέλλον από αυτά».

Ως παίκτης του Άρη στο παρελθόν ο Λευτέρης Σούμποτιτς κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Ελλάδας, πέντε κύπελλα και συμμετείχε σε δυο φάιναλ φορ. Ως προπονητής κατέκτησε δυο πρωταθλήματα με τον Παναθηναϊκό, ένα Κύπελλο με τον Ολυμπιακό, ένα Κόρατς με τον Άρη ενώ ως προπονητής του Ηρακλή οδήγησε τους κυανόλευκους στην 3^η θέση(το 1995). Μπορεί πλέον να μην ζει στην Ελλάδα, ωστόσο παρακολουθεί σε καθημερινή βάση όλες τις εξελίξεις στην χώρα μας:

«Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει με το πρωτάθλημα. Πρέπει να μπει ένα φρένο σε αυτή την κόντρα Παναθηναϊκού , Ολυμπιακού. Πάντα υπήρχε αντιπαλότητα όμως αυτό που γίνεται στο τέλος θα διαλύσει την λίγκα. Για ποιο λόγο να διαλυθεί εξαιτίας τους το πρωτάθλημα; Έγιναν οι ημιτελικοί σε άδεια σχεδόν γήπεδα ίσως με εξαίρεση αυτό του Προμηθέα. Ο κόσμος θα γυρίσει στο τέλος την πλάτη. Έχω ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, είμαι μέρος της ιστορίας του ελληνικού πρωταθλήματος που ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη, με στενοχωρεί αυτή η κατάσταση. Παρακολουθώ σχεδόν καθημερινά όσα συμβαίνουν. Πρέπει να παρθούν αποφάσεις», καταλήγει.