Γιατί στέρεψε το Ποτάμι;

Ο Σταύρος Θεοδωράκης έριξε αυλαία στο έργο του. Τυπικά την περασμένη εβδομάδα, γιατί ουσιαστικά οι τίτλοι τέλους για το Ποτάμι έπεσαν νωρίτερα. Οπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ακούστηκαν λόγια συμπάθειας για τη μετριοπαθή φωνή που χάθηκε και θα μας λείψει, για το πόσο καλό είναι που επέστρεψε στο κράτος την κρατική χρηματοδότηση.

Και πράγματι εν είδει μνημοσύνου μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτήν την αντίδραση. Το αμείλικτο όμως πολιτικό ερώτημα είναι γιατί ένα φιλόδοξο εγχείρημα, που βρήκε στην αρχή μια σημαντική, περίπου διψήφια, ανταπόκριση στο εκλογικό σώμα και κινητοποίησε έναν σημαντικό αριθμό φιλελεύθερων διανοουμένων, είχε αυτό το άδοξο και σκληρό τέλος.

Εχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την παράλληλη πορεία του ομογάλακτου σχήματος των Ciudadanos στην Ισπανία, που σχεδόν εξαερώθηκαν στις πρόσφατες εκλογές. Και οι Πολίτες (Ciudadanos) μέχρι πρότινος διεκδικούσαν με αξιώσεις ρόλο ρυθμιστή, έναν ρόλο που επίσης μπορούσε να διεκδικήσει τους πρώτους μήνες του 2015 και το εγχώριο Ποτάμι. Η απότομη κατάρρευση σε χρόνο μηδέν προφανώς δεν ήταν τυχαία και τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στην αφετηρία.

Το πρόβλημα με το Ποτάμι εξαρχής ήταν ότι καταπιάστηκε με την ενδιαφέρουσα και ελκυστική περιφέρεια της πολιτικής και όχι με τον σκληρό και κουραστικό πυρήνα της. Η οικονομία δεν ήταν στις προτεραιότητές του, η ίδια η διακυβέρνηση της χώρας ήταν τομέας που ασμένως παραχωρήθηκε σε άλλες παραδοσιακές και μη δυνάμεις. Η «πολιτική, χωρίς πολιτικούς», όπως ήταν το αρχικό σύνθημα, συμπύκνωνε ακριβώς αυτήν την αδυναμία, που ήταν κράμα ψευδαίσθησης και ελιτισμού.

Η βάση του οικοδομήματος ήταν σαθρή, γι’ αυτό και κατέρρευσε με τόση ευκολία και ταχύτητα. Η βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το Ποτάμι ήταν η κατάργηση της διαφοράς Αριστεράς - Δεξιάς, μια κατάργηση που αναπόφευκτα θα αναδείκνυε ένα περίλαμπρο φιλελεύθερο Κέντρο. Η συνταγή ήταν το γνωστό whatever it works (οτιδήποτε δουλεύει). Λίγο από τα αριστερά, λίγο από τα δεξιά, πότε προς τα αριστερά, πότε προς τα δεξιά. Και αυτό που αρχικά θεωρήθηκε πολυσυλλεκτικό προσόν, με την απουσία σταθερού προσανατολισμού εξελίχθηκε σε εφιαλτικό πολιτικό vertigo.

Διαβάστε ακόμη

Συγκλονιστικά στοιχεία της ΕΛΑΣ για την ενδοοικογενειακή βία - Περισσότερες από 15.000 γυναίκες θύματα σε 10 μήνες

Ψήφισαν και οι τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ: «Restart» και «αντεπίθεση» από Δευτέρα - Οι τοποθετήσεις τους για την επόμενη ημέρα

Τα δύο σενάρια για την Προεδρία της Δημοκρατίας: Τι θα γίνει με εκλογικό νόμο και ανασχηματισμό

Ο Μασκ θέλει να δει τον... Φειδία πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης