Μετά το μνημόνιο, τι;

Ο δρόµος για την πραγµατική έξοδο από το µνηµόνιο είναι µακρύς, δύσβατος και γεµάτος παγίδες. Πέρασε ένας χρόνος από την ηµερολογιακή λήξη του προγράµµατος προσαρµογής που έφερε την υποταγή και την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και «γονάτισε» τους πολίτες.

Σε αυτό το διάστηµα έγιναν σηµαντικά βήµατα για την επούλωση των πληγών στην οικονοµία και την κοινωνία, αλλά σε καµία περίπτωση -και δεν θα µπορούσε να γίνει αλλιώς- δεν έχει σπάσει οριστικά ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και της λιτότητας.

Οι πολιτικές διακηρύξεις και υποσχέσεις για το τέλος της τραγωδίας των µνηµονίων θα είναι «λόγια του αέρα» όσο οι πολίτες θα ζουν στην ασφυξία, στο άγχος και στην ανασφάλεια της επόµενης ηµέρας και θα βιώνουν καθηµερινά την αδικία και την απορρύθµιση των εργασιακών σχέσεων.

Η κρίση, και όχι µόνο η οικονοµική, θα είναι πάντα εδώ όσο η καθηµερινότητα των ανθρώπων παραµένει σκοτεινή και ζοφερή και όσο οι νέοι µε γνώσεις και ικανότητες δεν µπορούν να εξασφαλίσουν ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Είναι ντροπή οι στρατιές των ανέργων και οι προκλητικές κοινωνικές και οικονοµικές ανισότητες.

∆εν αρκεί να βελτιώνονται τα δηµοσιονοµικά της χώρας και οι ρυθµοί µεταβολής του ΑΕΠ. Η ποιότητα ζωής δεν αναβαθµίζεται αυτόµατα µε επενδυτικά σοκ, προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, αποκρατικοποιήσεις και ρητορικές για success story.

∆εν έχει νόηµα για αυτούς που υποφέρουν και αισθάνονται απροστάτευτοι και έρµαια στα συµφέροντα των ισχυρών, οι έπαινοι των ξένων για την αντοχή και το σθένος που επιδείξαµε τόσα χρόνια στην οικονοµική λαίλαπα.

Η αλήθεια δεν αλλάζει µε αφορισµούς, µεσσιανισµούς και πολιτικά πυροτεχνήµατα. ∆εν είναι θέµα ονοµατολογίας.

Η χώρα για ακόµη µία φορά βρίσκεται σε κρίσιµη καµπή. Η «οδύσσεια» που ξεκίνησε µε την είσοδο στα µνηµόνια συνεχίζεται. Η τυπική ολοκλήρωση του προγράµµατος δεν σηµαίνει απελευθέρωση από τα δεινά και τις παθήσεις του παρελθόντος και µετάβαση σε ένα βιώσιµο µοντέλο ανάπτυξης µε δικαιότερη κατανοµή του πλούτου και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών.

Ο κίνδυνος µιας καταστροφικής ανακύκλωσης δεν έχει εξαλειφθεί.

Όλα θα κριθούν από τις πολιτικές επιλογές, την ικανότητα, την κοινωνική ευαισθησία και τη νοοτροπία της κυβέρνησης. 

Διαβάστε ακόμη

Οι τρεις γαλάζιοι πόλοι που συγκρούονται για τους αγρότες, η σύσκεψη υπό το Μητσοτάκη για να πάψει η κωλυσιεργία και οι φωνές στη σύσκεψη Τσιάρα και βουλευτών

ΟΠΕΚΕΠΕ: Η ώρα των απαντήσεων για τον «Φραπέ» – Στην Εξεταστική ο Γιώργος Ξυλούρης

Οι δημοσκοπήσεις και το ενδεχόμενο νέου κόμματος Τσίπρα: Η «Ιθάκη» ως σημείο καμπής σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό

Αναγκαστικό restart στο μετρό της Αθήνας: Νέοι συρμοί, αναβαθμίσεις και... καθυστερήσεις