┋ Απόψεις ┋ 23.06.2019 14:27

Στις 7 ψηφίζουµε. Στις 8 όµως;

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

του Γιάννη Πρωτούλη

Είναι από τις σπάνιες φορές που γνωρίζουµε µε αρκετές λεπτοµέρειες το πρόγραµµα της επόµενης κυβέρνησης, και µάλιστα αυτό το έχει συντάξει η προηγούµενη! Η σηµερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον Απρίλη που µας πέρασε, κατάρτισε και υπέβαλε στην Κοµισιόν το Πρόγραµµα Σταθερότητας 2019-2022, στο οποίο προδιαγράφεται η οικονοµική πολιτική της επόµενης τετραετίας. Πρωτογενή πλεονάσµατα ύψους 3,5% του ΑΕΠ, τα οποία θα αφαιρεθούν από τις τσέπες του λαού, και αν πιαστεί ο στόχος, το περίσσευµα θα «αναδιανεµηθεί» -υποτίθεται- µέσω µιας «κοινωνικής» πολιτικής, δηλαδή µια επιδοµατική πολιτική για τα πλατιά τµήµατα του λαού. Η δανειακή σύµβαση που έχουν συνυπογράψει µαζί (ΣΥΡΙΖΑ, Ν∆, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) µε το τρίτο µνηµόνιο του 2015 καθορίζει τις δεσµεύσεις που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν µε ενισχυµένη εποπτεία µέχρι το 2060! Αυτό είναι το πρόγραµµα, το γνωρίζουν και ας κάνουν τους ανήξερους.

Η πολιτική τους καθορίζεται επίσης από την προτεραιότητα που δίνουν στους µεγάλους επιχειρηµατικούς οµίλους. ∆εν είναι καθόλου τυχαίο ότι προχθές στον ΣΕΒ οι οµιλίες των κυρίων ∆ραγασάκη και Μητσοτάκη έµοιαζαν τόσο, που αν κάποιος άλλαζε τα ονόµατα των οµιλητών θα ήταν ένα κουίζ για δυνατούς λύτες. Ολα τα άλλα, για χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας µε «καλούς µισθούς», «δίκαιη ανάπτυξη», είναι η γνωστή πλέον προεκλογική δηµαγωγία.

Οι αλλαγές που έχουν ανάγκη οι νέοι και οι νέες, οι εργαζόµενοι, οι αγρότες, οι επαγγελµατίες και οι επιστήµονες δεν βρίσκονται όσο και να ψάξει κανείς στο πρόγραµµα που από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, Ν∆, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχουν καταθέσει στην Κοµισιόν. Οι αλλαγές που έχει ανάγκη η συντριπτική πλειονότητα του λαού µας είναι αποτυπωµένες στο πρόγραµµα του ΚΚΕ για την οργάνωση της οικονοµίας και της κοινωνίας. Με πλήρη συνείδηση ότι αυτές θα προέλθουν από την πολιτική απόφαση της µεγάλης πλειοψηφίας του εργαζόµενου λαού για τη δική του λαϊκή διακυβέρνηση.

∆εν θα γίνουν µε ανάθεση σε κάποιους εργολάβους λύσεων, εµπόρους ελπίδας και φόβου, αλλά µε γερή οργάνωση και αγώνα παντού, µε την οικοδόµηση της κοινωνικής συµµαχίας του. Με τη συµπόρευση µε το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από επιµέρους διαφωνίες σε προγραµµατικά ζητήµατα. Το εργατικό-λαϊκό κίνηµα πρέπει και µπορεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του: Για την ανατροπή σε κάθε χώρα, για την αποδέσµευση από συµµαχίες τύπου EE και NATO. ∆εν είναι µονόδροµος η ένταση της εκµετάλλευσης, της φτώχειας και της ανεργίας. Ποιος µπορεί να ηγηθεί αυτής της µεγάλης πορείας αντεπίθεσης, συγκέντρωσης δυνάµεων, υπεράσπισης δικαιωµάτων, ελπιδοφόρας διεξόδου; Αυτό είναι το πραγµατικό δίληµµα στις 7 του Ιούλη. Η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι στο χέρι σας.

Διαβάστε ακόμη