?ύο προκλήσεις για την ευρωπαΐκή ολοκλήρωση

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

της Μαρίας Δεμερτζή

Είναι γεγονός ότι οι τωρινές εκλογές, λόγω της ανάπτυξης των κοµµάτων του λαϊκισµού, είναι κάπως διαφορετικές από τις προηγούµενες. Αλλά πιστεύω ότι όλες οι εκλογικές διαδικασίες, εθνικές και ευρωπαϊκές, έχουν πάντα πολύ µεγάλη σηµασία γιατί θέτουν µια ατζέντα για τα επόµενα πέντε χρόνια και εµείς ως πολίτες καλούµαστε να επιλέξουµε τις σωστές προτεραιότητες και να δώσουµε την εµπιστοσύνη µας στους κατάλληλους ανθρώπους. Οι προκλήσεις της επόµενης πενταετίας κατά την άποψή µου είναι δύο. H πρώτη είναι η κλιµατική αλλαγή.

∆εν υπάρχει πια καµία αµφιβολία στο θέµα της κλιµατικής αλλαγής, είναι πάρα πολύ σοβαρό και είναι πολύ µεγάλη αναγκαιότητα να θέσουµε βραχυπρόθεσµους και µεσοπρόθεσµους στόχους που να επιβραδύνουν την κλιµατική αλλαγή, αν όχι να την ανατρέψουν. Πέρα από το κλίµα, το θέµα έχει και κοινωνικές και οικονοµικές προεκτάσεις.

Βλέπουµε πως και στη Γαλλία, τα «Κίτρινα Γιλέκα» δηµιουργήθηκαν ως «απάντηση» στον φόρο που επέβαλε ο πρόεδρος Μακρόν για να αντιµετωπίσει την κλιµατική αλλαγή. Το ενδιαφέρον ήταν ότι τα µέτρα που λήφθηκαν ήταν σκληρά και κυρίως για τη µεσαία και τη χαµηλή µεσαία τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα «Κίτρινα Γιλέκα» δηµιουργήθηκαν και βγήκαν στους δρόµους, διότι είδαν ότι ο φόρος ο οποίος έχει επιβληθεί τους επιβαρύνει αναλογικά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι επιβαρύνει τις υψηλότερες τάξεις. ∆ηλαδή η ανακατανοή του πλούτου που χρειάζεται να γίνει προκειµένου να αντιµετωπιστεί η κλιµατική αλλαγή είναι κάτι το οποίο θα επιβαρύνει περισσότερο τις χαµηλές τάξεις από τις υψηλές.

Αυτό επιβαρύνει την ήδη άδικη πραγµατικότητα τον τελευταίων 20 ετών, που οι ανισότητες έχουν αυξηθεί και οι οικονοµικά και κοινωνικά ευάλωτοι συνεχίζουν να περιθωριοποιούνται. Από κει και πέρα, τα θέµατα της παγκοσµιοποίησης είναι επίσης πολύ µεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη, πώς θα αντιµετωπίσουµε τις εµπορικές σχέσεις µε τρίτους και ποια θα είναι η στάση της Ευρώπης σε αυτό τον πόλεµο που ξεκινάει µεταξύ Αµερικής και Κίνας, προς τα πού πρέπει η Ευρώπη να κοιτάξει.

Θα γίνουµε «συνέταιροι» µε τους Κινέζους; Θα διακόψουµε µια σχέση την οποία έχουµε µε την Αµερική εδώ και δεκαετίες, ή είναι µια κάποια µέση θέση ο καλύτερος τρόπος να υποστηρίξουµε τις θέσεις και τα συµφέροντα της Ευρώπης; Και να µην ξεχνάµε πως τα περιβαλλοντικά θέµατα συνδέονται άµεσα µε τις πολιτικές διεθνούς εµπορίου.

Συνεπώς, θα πρέπει ο τρόπος που αντιµετωπίζουµε τα περιβαλλοντικά θέµατα να συνοδεύεται από πολιτικές, είτε εγχώριες είτε σε παγκόσµιο επίπεδο, πιο δίκαιες ώστε να υπάρχει ισορροπία.

Για την ευρωπαΐκή ολοκλήρωση

Είναι αλήθεια ότι η συµφωνία της Γερµανίας και της Γαλλίας πάνω σε θέµατα εµβάθυνσης της Ευρώπης είναι απόλυτα σηµαντική για το µέλλον της ΕΕ. Η δική µου η άποψη είναι ότι δεν υπάρχει αυτήν τη στιγµή συµφωνία µεταξύ των δύο σχετικά µε το ποιο είναι το επόµενο βήµα. Αλλά ακόµα και αν υπήρχε συµφωνία, ή έστω σύγκλιση, σχετικά µε το µέλλον της Ευρώπης, δεν πιστεύω ότι θα αρκούσε. Η γαλλογερµανική ηγεσία είναι απαραίτητη µεν, αλλά δεν µπορεί να γίνεται ερήµην των υπόλοιπων χωρών. Χρειαζόµαστε ευθυγράµµιση, αν όχι οµοφωνία, σε ό,τι αφορά το κοινό µας µέλλον Πάντως, πιστεύω ότι το µέλλον της Ευρώπης είναι στον σωστό δρόµο. Υπάρχουν λύσεις σε πολλά προβλήµατα, αυτό που πρέπει να βρούµε είναι η θέληση και η βούληση, και να κατανοήσουµε ότι οι κίνδυνοι που υπάρχουν παγκοσµίως µπορούν να αντιµετωπιστούν µόνο αν η Ευρώπη παραµένει ενωµένη.

Η Μαρία Δεμερτζή είναι υποδιευθύντρια του Ινστιτούτου Bruegel

Διαβάστε ακόμη