Στης δυστοπίας τον καιρό...

Στη λογοτεχνία, ένα είδος µυθιστορήµατος χτίζει πάνω σε συνθήκες απόλυτης δυστυχίας. Πατάει πάνω στις στάχτες ενός κόσµου πρώην φυσιολογικού. Σε αυτόν τον κόσµο οι άνθρωποι έχουν πάψει να χαµογελούν, να ζουν ή ακόµα και να δυστυχούν µε µέτρο, να εξελίσσονται εντός των ορίων που θεωρούνται αποδεκτά. Είναι το λεγόµενο δυστοπικό µυθιστόρηµα και για ένα µεγάλο κοµµάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι µέρος µιας ίσως γοητευτικής λογοτεχνίας, αλλά µέρος µιας σκληρής πραγµατικότητας.

Μία παλαιότερη έρευνα του Pew Research Center σε 32 χώρες, ανάµεσα στις οποίες και η Ελλάδα, εξέτασε τις ανησυχίες και τα επίπεδα αισιοδοξίας των πολιτών των χωρών στις οποίες διενεργήθηκε. Οι περισσότερο απαισιόδοξοι, µεταξύ των 32 χωρών, για τις προοπτικές της επόµενης γενιάς ήταν οι Ελληνες, οι Γάλλοι αλλά και οι Ιάπωνες. Στην Ελλάδα µόλις το 21% θεωρούσε ότι το µέλλον θα είναι καλύτερο. Κατά µέσο όρο µόνο το 41% των ερωτηθέντων στις ανεπτυγµένες χώρες θεωρεί ότι ένα ανήλικο παιδί στη χώρα τους θα µεγαλώσει µε καλύτερες οικονοµικές συνθήκες σε σχέση µε τους γονείς του.

Όσον αφορά στην Ελλάδα, το 79% των ερωτηθέντων δεν ήταν σε θέση να πει αν το µέλλον των ίδιων ή των οικογενειών τους θα ήταν καλύτερο από το δικό τους παρόν. Κανείς τους δεν µπορούσε να πει ότι θα ισχύσει ένας από τους βασικότερους κανόνες λειτουργίας της ανθρώπινης και της κοινωνικής εξέλιξης που είναι η βελτίωση των συνθηκών και του επιπέδου ζωής.

Αν αυτό δεν είναι δυστοπία, τι άλλο µπορεί να είναι; Αν παρατηρήσει κάποιος την ατζέντα της εβδοµάδας που πέρασε, θα δει και την άλλη εικόνα της σηµερινής δυστοπίας. Η συγκλονιστική διαπίστωση ότι οι πυλώνες του ελληνικού πολιτικού συστήµατος, σε αυτήν την εποχή, σε αυτές τις µυστήριες µέρες, συνεχίζουν να είναι η Εκκλησία και οι ιερείς, οι ένστολοι του Στρατού και της Αστυνοµίας και οι δηµόσιοι υπάλληλοι µε τους χιλιάδες υποσχόµενους διορισµούς.

Μια Ελλάδα που σχεδόν εβδοµήντα χρόνια µετά τη λήξη του Εµφυλίου κουβαλάει ακόµα τους συµβολισµούς µιας εποχής που µύριζε λιβάνι, µπαρούτι και... ρουσφέτι. Στο ίδιο µοτίβο εγκλωβισµένη σαν την καταραµένη γωνιά µιας Ευρώπης που µπορεί να έχει τις δικές της πληγές, αλλά έχει τακτοποιήσει τους λογαριασµούς της µια και καλή µε όσα εµείς βροντοχτυπάµε σαν χιλιοπαιγµένο κοµπολόι...

Διαβάστε ακόμη

«Χειμωνιάτικο» Σαββατοκύριακο με καταιγίδες, μποφόρ και πτώση της θερμοκρασίας - Προβλήματα λόγω ανέμων

Νέες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου - Υποδυόταν τη μητέρα του Παναγιωτάκη σε δημοσιογράφο

Πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ παιδί προσβάλλεται από γρίπη των πτηνών

Είναι το «Labour» της Paris Paloma το φεμινιστικό anthem της Gen Z;