Μέρες τώρα, κυρίως από τότε που διακινήθηκε ως φήμη, αν θέλετε και ως πληροφορία, η συμμετοχή του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεκινήσει προσπάθεια στόχευσής του. Και τι δεν είπαν και τι δεν έγραψαν για το πρώην στέλεχος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το οποίο, πολλοί είχαν σπεύσει να αποδομήσουν και το 2006, τον καιρό, δηλαδή, που είχε διατελέσει πρόεδρος της Super League. Κι ο λόγος του «πετροβολισμού» ήταν το γεγονός ότι διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον τότε μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιάννη Βαρδινογιάννη. Τώρα, όμως, οι λόγοι που του επιτίθενται δεν είναι οπαδικοί. Ούτε κομματικοί. Είναι προσωπικοί. Και βέβαια δεν τους ενόχλησε το ότι ενεπλάκη με την πολιτική, ούτε, κατά βάση, το γεγονός ότι κατέρχεται υποψήφιος με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Αν τα βόλια τους εμπεριείχαν πολιτικό λόγο, ουδείς ψόγος για όλους εκείνους που βάλλουν εναντίον του. Ομως, όσα του προσάπτουν, λέγοντας και γράφοντας ότι είναι εκπρόσωπος της διαπλοκής, ουδεμία σχέση με την πολιτική έχουν. Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, όλα αυτά δεν τιμούν τους κατηγόρους του. Γιατί; Διότι, εάν ο Π. Κόκκαλης είναι διαπλεκόμενος, πότε έγινε; Τη μέρα που άρχισε να διακινείται η πληροφορία της συμμετοχής του στις εκλογές για την Ευρωβουλή; Μέχρι τότε ήταν αμέμπτου ηθικής; Αυτό που άπαντες γνωρίζουν είναι ότι κατά το διάστημα της καθόδου του στις δημοτικές εκλογές το 2014, αλλά και κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως αντιδήμαρχος Παιραιά, ουδείς εκ των τωρινών πολέμιών του τον έψεγε για κάτι. Ολοι, βέβαια, όχι μόνον οι Πειραιώτες, γνωρίζουν γιατί εκφράζονται με τέτοιο τρόπο και με τόσο μένος εις βάρος του. Χτυπούν τον υιό Κόκκαλη για να πονέσουν τον πατέρα του… Αυτό είναι όλο.