Το απρόσμενο «δώρο» του Κυριάκου στο Ποτάµι

Έχει χώρο για να τρέξει το Ποτάµι; Παραµονές Συνεδρίου και µε τη δηµοσκοπική πίεση να εντείνεται, το κόµµα του Σταύρου Θεοδωράκη µοιάζει να βρίσκεται σε καµπή υπαρξιακού χαρακτήρα. Εχοντας βγει από έναν προβληµατικό γάµο µε το Κίνηµα Αλλαγής και µε τα στελέχη του διχασµένα, το Ποτάµι µοιάζει υποχρεωµένο να αποδείξει ότι δεν στέρεψε και ότι εξακολουθεί να εκφράζει διακριτό τµήµα της κοινωνίας, άρα και του εκλογικού σώµατος.

Στις συνθήκες πόλωσης που έχουν διαµορφωθεί, η προσπάθεια του Σταύρου και όσων πίστεψαν στο εγχείρηµα της δηµιουργίας ενός «υπερβατικού» κόµµατος µόνο εύκολη δεν είναι. Το αποδεικνύει, άλλωστε, η δύσκολη συγκατοίκηση στο εσωτερικό του Ποταµιού προσώπων που βλέπουν προς τα αριστερά και βουλευτών που κλίνουν προς τα δεξιά, σαν έτοιµοι από καιρό να κολυµπήσουν προς τη µία ή την άλλη κοίτη.

Με κλασικούς πολιτικούς όρους, το κόµµα, αν θέλει να επιβιώσει, οφείλει να κατοχυρώσει την πολιτική αυτοτέλειά του. Στη γλώσσα που οι ίδιοι οι ποταµίσιοι προτιµούν, το κρίσιµο είναι να διαψεύσει τον χαρακτήρα του δορυφόρου της Νέας ∆ηµοκρατίας ή του εν αναµονή συνεταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, και να επιδιώξει µια αξιοπρεπή εκλογική παρουσία που θα κρατήσει το Ποτάµι στην επιφάνεια των πολιτικών εξελίξεων.

Ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης δείχνει διατεθειµένος να µπει στην περιπέτεια της εκλογικής µάχης και να ζητήσει την ψήφο των πολιτών, θεωρώντας ότι το κόµµα του εκφράζει ανάγκες και θέσεις που δεν χωρούν στις παραδοσιακές κοµµατικές ταξινοµήσεις. ∆εν είναι ούτε εύκολο ούτε διασφαλισµένο. Σε µια σκηνή που παίρνει κάθε µέρα φωτιά από τη σύγκρουση των δύο µονοµάχων, το Ποτάµι θα πρέπει να αντιµετωπίσει όχι µόνο τη Νέα ∆ηµοκρατία που θα ήθελε να το απορροφήσει, αλλά και το Κίνηµα Αλλαγής, σε ένα µπρα ντε φερ για την εκπροσώπηση του µεσαίου χώρου.

Υπό αυτήν την έννοια, προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι τα στελέχη του Ποταµιού, µε τα οξυµένα επικοινωνιακά αντανακλαστικά, δεν έστειλαν ακόµη... λουλούδια στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με την απόφασή του να µην παραστεί στις εργασίες του Συνεδρίου και να µιλήσει, ο πρόεδρος της Ν∆ κάνει ένα απρόσµενο «δώρο» στον Σταύρο και τους συνεργάτες του, καθώς δίνει υπόσταση στο αφήγηµα της αυτοτελούς πορείας και του διακριτού πολιτικού στίγµατος.

Προφανώς, η επιλογή του κ. Μητσοτάκη δεν συνδέεται µόνο µε τη Συµφωνία των Πρεσπών, υπέρ της επικύρωσης της οποίας έχουν ταχθεί µε θέρµη το Ποτάµι και ο επικεφαλής του, αλλά και µε την ανάγκη να µην υπάρξει διαρροή συντηρητικών ψήφων, όσες και αν είναι αυτές, προς άλλες κατευθύνσεις. Οπως καινα 'χει, πάντως, η κίνηση Μητσοτάκη υπενθυµίζει το γεγονός ότι το Ποτάµι δεν δίστασε να στηρίξει κυβερνητικές επιλογές συµβατές µε την πολιτική ατζέντα του -όπως υπήρξαν το σύµφωνο συµβίωσης, η δυνατότητα αναδοχής παιδιών από οµόφυλα ζευγάρια και, κυρίως, η συµφωνία επίλυσης του «Μακεδονικού»- και υπό αυτήν την έννοια ενισχύει την προσπάθεια του Σταύρου να εµφανίσει το κόµµα του ως διακριτό πολιτικό οργανισµό, απαλλαγµένο από τις αγκυλώσεις του παλαιοκοµµατισµού. Αν αυτό αρκεί «για να γυρίσει το Ποτάµι πίσω», θα το δείξει η πολιτική και εκλογική πραγµατικότητα… 

Πλεονέκτηµα ή «βαρίδι»;

Το Ποτάµι δηµιουργήθηκε το 2014 στο κενό που άφηνε τόσο η σύµπλευση του ΠΑΣΟΚ µε τη Ν∆ όσο και η αδυναµία της ∆ΗΜΑΡ να διεκδικήσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Το ετερόκλητο που χαρακτήρισε από την αρχή το εγχείρηµα αντιµετωπίσθηκε όχι ως πρόβληµα, αλλά ως πλεονέκτηµα: Το «κόµµα του Σταύρου» εµφανίστηκε ως η «γέφυρα» που συνέδεε τους µεταρρυθµιστές της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, και αντιµετωπίστηκε ως δύναµη που έφερνε νέο αέρα στο γερασµένο κοµµατικό σύστηµα.

Πράγµατι, στη φάση της κοµµατικής ανάπτυξης, των προβολέων και των καλών εκλογικών επιδόσεων, η πολυσυλλεκτικότητα αυτή λειτούργησε θετικά. Το Ποτάµι και ο ιδρυτής του έµοιαζαν να έχουν διαβάσει σωστά τη συγκυρία… Στη φάση της υποχώρησης, ωστόσο, που ξεκίνησε από τις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 2015 και κορυφώθηκε µε την αποχώρηση του κόµµατος από το Κίνηµα Αλλαγής, η ανοµοιογένεια αποδεικνύεται «βαρίδι» που απειλεί να τραβήξει στον βυθό την όλη προσπάθεια.

Η πίεση που άσκησε στον χώρο η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν∆ «απελευθέρωσε» τη δεξιόστροφη τάση του κόµµατος, τα µέλη της οποίας είτε αποχώρησαν από το Ποτάµι είτε παρέµειναν, φλερτάροντας, ωστόσο, ανοιχτά µε το ενδεχόµενο ρυµούλκησης του κόµµατος από την αξιωµατική αντιπολίτευση. Αντίθετα, στελέχη µε κεντροαριστερό παρελθόν αντιµετωπίζουν µε ενδιαφέρον την προοπτική µιας ευρύτερης προοδευτικής σύγκλισης – κατεύθυνση που αναθέρµανε, άλλωστε, και η Συµφωνία των Πρεσπών.

Ανάµεσα στις δύο τάσεις βρίσκεται ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι στενοί συνεργάτες του, που θεωρούν ότι το Ποτάµι µπορεί να κεφαλαιοποιήσει τα απτά δείγµατα πολιτικής ανεξαρτησίας του χώρου και να δοκιµάσει µια επανεκκίνηση, παίρνοντας θέση απέναντι και στους δύο εταίρους του διπολισµού.

Πού οδηγούν όλα αυτά; Για την ώρα, σε ένα Συνέδριο που, αν µη τι άλλο, καλείται να επιλύσει αυτές τις αντιφάσεις. Την Κυριακή το βράδυ, στον Κεραµεικό, θα ξέρουµε αν το έχει καταφέρει...

Διαβάστε ακόμη

Ερευνητές ανέπτυξαν ακουστικά που μπορούν να εντοπίσουν πρώιμα σημάδια Αλτσχάιμερ - Πώς λετουργούν

Κατά της διαγραφής Σαμαρά ο Καραμανλής: Η κριτική δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα - Δεν με ενδιαφέρει η Προεδρία

Εορταστικό ωράριο 2024: Πότε ξεκινάει - Ποιες Κυριακές θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά

Σε τροχιά κλιμάκωσης ο πόλεμος στην Ουκρανία; Το επόμενο βήμα του Πούτιν, τα πυρηνικά και ο παράγοντας Τραμπ