Τα κόμματα μπροστά σε μιαν άλλη εποχή

Η χώρα δεν μπορεί να βγει επί της ουσίας από την κρίση, αν δε γίνει μια εσωτερική επανάσταση στον τρόπο που “σκέφτεται” και “λαμβάνει” αποφάσεις το πολιτικό σύστημα. Τα οκτώ χρόνια της κρίσης έφεραν δραματικές αλλαγές στις ζωές μας, έφεραν περικοπές, έφεραν αναγκαίες αλλαγές που έπρεπε από μόνοι μας να είχαμε κάνει σε παρελθόντα χρόνο, αλλά δεν βοήθησαν στην ωρίμανση του πολιτικού συστήματος.

Ολο και περισσότερο είναι εμφανές σήμερα ένα οξύμωρο σχήμα. Από τη μία η απαξία των πολιτικών δυνάμεων στα μάτια των πολιτών, άρα η σχεδόν ασφαλής πρόβλεψη ότι ασχέτως των ποσοστών που θα λάβουν στις επόμενες εκλογές, θα τα εμπιστεύεται μικρότερος αριθμός πολιτών. Και από την άλλη στο βάθος “αναμένει” η (σχεδόν) απλή αναλογική, (με την ισχύ του 3% της εισόδου στη Βουλή), η οποία σημαίνει ότι τα ποσοστά του πρώτου κόμματος δεν θα υποβοηθούνται από το μπόνους εδρών. Δηλαδή και στις επόμενες εκλογές και κατά μείζονα λόγο στις μεθεπόμενες, τίθεται εκ των πραγμάτων ένα ζήτημα συνεννόησης, συνεργασίας, σύμπτωσης κομμάτων σε μείζονα θέματα, ώστε να υπάρχει κυβέρνηση και να κυβερνάται ο τόπος. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ιταλία (παλιότερα), ούτε Βέλγιο (πρόσφατα) ώστε να μπορεί να λειτουργεί η δημόσια διοίκηση και ο κρατικός μηχανισμός για μεγάλο διάστημα χωρίς κυβέρνηση.

Τα κόμματα γνωρίζουν ότι είτε λόγω απαξίας και μειωμένης εκπροσώπησης, είτε λόγω κοινοβουλευτικής δύναμης στη Βουλή, θα πρέπει να γίνουν ευρύτατες συμπράξεις και συμμαχίες. Πολύ πιθανόν να έρθει στο προσκήνιο, ως μοναδική κυβερνητική διέξοδος, η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, ο “μεγάλος συνασπισμός”, αν ελαχιστοποιηθούν ή κονιορτοποιηθούν λόγω πόλωσης, τα ενδιάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα.

Αλλά οι συνεργασίες δεν μπορούν να ευοδωθούν έτσι στα ξαφνικά, όταν έστω και το περιβάλλον συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των κομμάτων είναι τοξικό… Οταν δηλαδή είναι εχθρική κάθε κουλτούρα διαλόγου σήμερα. Οταν τα κομματικά στελέχη πιστεύουν ως θέσφατο τη δική τους “αλήθεια” και ως “ξεπουλημένη”, “προδοτική” κλπ την “αλήθεια” των άλλων, πιστεύει κανείς ότι σε 8 μήνες, μετά τις εκλογές, θα πατήσουν ένα κουμπί, θα ωριμάσουν απότομα και θα καθίσουν να συζητήσουν για το καλό της χώρας;

Τα κόμματα υπάρχουν για να εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον. Οχι για να αναπαράγονται ή να βαυκαλίζονται... Και για να το πετύχουν αυτό στο άμεσο μέλλον πρέπει να βάλουν κάποια κριτήρια διαλόγου και συνεννόησης. Για τα μείζονα έστω. Με γνώμονα τον Διονύσιο Σολωμό: “Εθνικόν, το αληθές”.

Διαβάστε ακόμη

Το Θεαγένειο εκπέμπει «SOS»: Τον... έναν χρόνο φτάνει η λίστα αναμονής για χειρουργεία - Ένας νοσηλευτής για 30 ασθενείς

Στον Εισαγγελέα η Ειρήνη Μουρτζούκου - Κρύβεται από τις κάμερες

Το δύσκολο σταυροδρόμι της κυβέρνησης, η σύλληψη Ρωμανού και η αλλαγή ατζέντας

Η Σοφία Βεργκάρα υποδεικνύει πως χορεύουν οι λατινοαμερικάνες για την περίοδο των Ευχαριστιών