5 συμβουλές για να βγούμε από το σπίτι πιο δυνατοί και αισιόδοξοι

Καθώς βίαια μας στερήθηκε κάθε κανονικότητα, σοκαρισμένοι, θλιμμένοι, φοβισμένοι και θυμωμένοι, βρήκαμε τη δύναμη να προσαρμοστούμε. Ετσι επαναδιαπραγματευθήκαμε κάθε μας δραστηριότητα, σχέση ή επιλογή και σίγουρα βρήκαμε τον χώρο και τον χρόνο να προσεγγίσουμε καλύτερα την ουσία και τα όριά μας. Βασική ώθηση για κάθε μας προσπάθεια ήταν η πληροφορία ότι «σε λίγο τελειώνει».

Και να που, δύο μήνες μετά, «βγαίνουμε έξω», χωρίς όμως τίποτα να έχει τελειώσει. Αντιθέτως, οι ανησυχίες και τα ερωτήματα μοιάζουν σήμερα πολλαπλάσια και συνθετότερα από αυτά του Μαρτίου.

Πώς θα κάνουμε τη μετάβαση αυτή όσο γίνεται πιο ομαλή, ευχάριστη, ωφέλιμη αλλά και ρεαλιστική;

1. Κρατώντας καλά στη μνήμη μας ό,τι μας έχει διδάξει το διάστημα αυτό: Ως μεγεθυντικός φακός, ο εγκλεισμός μας ανέδειξε τα πραγματικά αλλά και τα λιγότερο σημαντικά. Χρέος μας είναι λοιπόν να μην τα αγνοήσουμε, αλλά να αφεθούμε να μας πάνε λίγο πιο κοντά στα μέτρα μας. Θα βοηθούσε να κάνει ο καθένας μας μια καταγραφή όσων συνειδητοποίησε σε μια «άσπρη» και μια «μαύρη» λίστα.

2. Αναλαμβάνοντας αποφασιστικά την ευθύνη: ως ενήλικοι, μόνοι υπεύθυνοι για ό,τι καλό ή άσχημο μας συμβαίνει, οφείλουμε να διεκδικήσουμε ό,τι αναδείχθηκε ως ωφέλιμο και να περιορίσουμε ό,τι φάνηκε να είναι επιβλαβές. Ενας αντίστροφος προγραμματισμός λειτουργεί πάντα ως κίνητρο, οδηγός και δέσμευση προς τον εαυτό μας. Καταγράφουμε λοιπόν πώς επιθυμούμε να είναι οι βασικοί τομείς της ζωής μας το 2030 και από κάτω «τι πρέπει να έχω κάνει γι’ αυτό μέχρι το 2028, το 2026...», μέχρι σήμερα.

3. Εστιάζοντας σε αυτά που περνούν από το χέρι μας και μπορούμε να ελέγξουμε: όταν ορίζω έναν διαχειρίσιμο στόχο, οργανώνω τις πράξεις μου προς αυτόν και τον ολοκληρώνω, δίνω βιωματικά μια ισχυρή πληροφορία αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας στον εαυτό μου, συστατικά απαραίτητα για την επόμενη μέρα.

4. Αλληλέγγυοι: γινόμαστε αρμονικοί με την κοινωνική μας φύση, και αυτό μας ενδυναμώνει κάθε φορά που δοκιμάζουμε να μπούμε στη θέση του άλλου και να προσφέρουμε όσα μπορούμε από αυτά που χρειάζεται. Μόνο ως άνθρωποι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

5. Καλοί κηδεμόνες του εαυτού μας: του θυμίζουμε ότι είναι και κάνει το καλύτερο που μπορεί και του διασφαλίζουμε συγκεκριμένες ρουτίνες, εντάσσοντας σε αυτές πέντε γεύματα, minimum έξι ώρες ύπνου, άθληση, κοινωνικοποίηση, αλλά και ευκαιρίες για τρυφερότητα, κατανόηση, ενθάρρυνση και αποδοχή, για να πορεύεται στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του.
   
   Λαξευμένοι από την εμπειρία και ορμώμενοι από τη συνειδητότητα, θα βγούμε από το σπίτι κοιτώντας ψηλά, μέσα, δίπλα και γύρω μας. Και έτσι μόνο θα βγούμε καλύτεροι!

Γράφει η ∆ρ Πηνελόπη Καραουλάνη (κλινική ψυχολόγος ΑΠΘ / ειδική γνωστική αναλυτική ψυχοθεραπεύτρια)

(Δημοσίευση στο TV Εθνος που κυκλοφόρησε με το Εθνος της Κυριακής 3 Μαΐου 2020)

Διαβάστε ακόμη

«Φοβήθηκαν να την τιμήσουν»: Το ΑΠΘ δεν απένειμε τίτλο σπουδών στην οικογένεια της Κέλλυς που έχασε τη ζωή της στα Τέμπη - Η μητέρα της στο ethnos.gr

Θεσσαλονίκη: 55χρονος χειρουργήθηκε για σκωληκοειδίτιδα, τελικά είχε καρκίνο και τον ενημέρωσαν 1 χρόνο μετά!

Η κλήρωση της Εθνικής: Η Σκωτία αντίπαλος της Ελλάδας στα πλέι οφ του Nations League

Συνεχίζει στο «Emily in Paris» ο Λούκας Μπράβο - Επιστρέφει στη Γαλλία η σειρά