┋ Μουσική ┋ 14.08.2021 09:38

Sani Festival - Τζώρτζια Κεφαλά: Μου αρέσει αυτός ο πλανήτης με όλα του τα παράξενα

Η Τζώρτζια Κεφαλά μιλά για τη μουσική, τη φιλοσοφία του ροκ, τον χαρακτήρα της αλλά και τον ελεύθερό της χρόνο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Το Σάββατο 14 Αυγούστου, ανηφορίζουν στο λόφο της Σάνης ο Νίκος Πορτοκάλογλου, οι Μπλε και ο Στάθης Δρογώσης, κουβαλώντας στις μουσικές αποσκευές τους και το καλοκαιρινό «Jukebox» τους. Για να προσφέρουν στο κοινό του Sani Festival μια δυναμική και πολύχρωμη συναυλία. Μια ιδιαίτερη παρέα που θα μας ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της μουσικής, με τραγούδια από διαφορετικές εποχές και γλώσσες, σε μια μουσική παράσταση γλυκιάς νοσταλγίας, φρεσκάδας, χαράς και αισιοδοξίας.

Με αφορμή αυτή την εκρηκτική μουσική βραδιά στη Χαλκιδική, η αγαπημένη μας Τζώρτζια Κεφαλά, η γεμάτη ενέργεια και ορμή τραγουδίστρια των Μπλε, μας μίλησε για τη μουσική, τη φιλοσοφία του ροκ, τον χαρακτήρα της αλλά και τον ελεύθερό της χρόνο.

Πώς γνώρισες το ροκ; Ποιο τραγούδι, άλμπουμ ή καλλιτέχνης σε έσπρωξαν σε αυτό; Τι σημαίνει το ροκ για σένα;

«Νομίζω πως έζησα την εποχή που όλη η κοινωνία άλλαζε σημαντικά. Στην Ελλάδα άλλο ένα σκοτεινό κεφάλαιο (αυτό της χούντας) έκλεινε, και ο κόσμος έψαχνε καινούργια ταυτότητα. Έννοιες όπως αυτές της ατομικής ελευθερίας αλλά και της παγκόσμιας ενότητας που άρχισαν να αχνοφαίνονται άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά. Οι νέοι άνθρωποι ήταν κουρασμένοι από την επιθετικότητα και την αδικία. Άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να εκφραστούν και να ελευθερωθούν. Αυτό το θυμάμαι καλά. Το ένιωθα. Το ροκ για να γεννηθεί θέλει αναθεώρηση. Ανακατάταξη. Ρίσκο. Πρέπει να πεις φτάνει. Δεν θέλω άλλη μασημένη τροφή. Θέλω να διαλέξω. Να γυρίσω πίσω στο ένστικτό μου. Σε αυτή την εποχή λοιπόν την οποία έζησα, έφερε ο αδελφός μου μουσική. Μία μουσική που ήταν αυτό που έψαχνα. Την γεμάτη συμβολισμούς αθωότητα των Beatles, την μυσταγωγική επανάσταση των Pink Floyd, την κοινωνική επανάσταση των Queen (ακόμα θυμάμαι την έκρηξη που έγινε στο παιδικό μου κεφάλι όταν είδα τον Mercury με μουστάκι ντυμένο γυναίκα να σκουπίζει το χαλί στο «I want to break free»…), τους Talking heads, τους Police και πολλούς άλλους».

Ποιον/ποια τραγουδιστή/στρια είχες ως πρότυπο; Ποιες αφίσες είχες στο δωμάτιό σου μικρή;

«Είχα μια αφίσα του Lou Reed… για κάποιο λόγο… με γοήτευε η περσόνα του. Όσο για το τραγούδι ειδικά, γοητευόμουν από πολλούς! Με συγκινούσαν οι ευαίσθητες φωνές των Κατσιμιχαίων και του Ορφέα Περίδη, μέχρι βραχνές jazz φωνές ή αργότερα οι φωνές των Eddie Vedder, Chris Cornell, Pj Harvey και άλλων».

Υπάρχει πια το ροκ στην Ελλάδα; Ξεχωρίζεις κάποιους νέους καλλιτέχνες; Ποιοι ήταν οι πιο επιδραστικοί από τους παλιούς;

«Είπαμε το ροκ είναι διάθεση, να μην φας τροφές μασημένες από τους προηγούμενους. Υπο αυτή την έννοια, σίγουρα υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν αυτή τη διάθεση. Κατά την γνώμη μου, όμως, δεν υπάρχουν φιγούρες που έχουν αυτή τη διάθεση ακόμα και στα νυχοπόδαρά τους… να υπάρχει δηλαδή το θράσος της καινούργιας οπτικής αλλά ταυτόχρονα και μια έλλειψη νοήματος που χαρακτηρίζει τα πάντα σε αυτή τη ζωή».

Ποια άλλα είδη μουσικής αγαπάς; Αν δεν τραγουδούσες ροκ, τι θα τραγουδούσες;

«Αγαπώ και τις άναρθρες κραυγές σε σιωπή. Φτάνει να έρχονται απ’ το βάθος… Όπου αλήθεια, με συγκλονίζει».

Τι πιστεύεις ότι θα είχε γίνει, αν δεν είχες αποφασίσει να προχωρήσεις με τους ΜΠΛΕ; Που και πως πιστεύεις θα ήσουν σήμερα;

«Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Ίσως να διάλεγα πιο μοναχικό μονοπάτι, και να έμπαινα πιο βαθιά στον αυτισμό μου..».

View this post on Instagram

A post shared by Georgia Kefala (@georgia.kefala)

Αν κάποιος σε «Κοιτάξει δυο φορές», τι θα δει την κάθε φορά;

«Υπάρχουν 2 περιπτώσεις ή θα δεις την «επικίνδυνη» πλευρά μου, αυτή που πνίγει το συναισθηματισμό, αναλύει και σφάζει στο γόνατο τα πάντα ή θα δεις τον γλυκό άνθρωπο που έχει κατανόηση για όλους και όλα και βλέπει τα πάντα με ελαφρότητα και χιούμορ. Προσοχή! Αυτά δεν είναι 2 διαφορετικές προσωπικότητες αλλά μία, που αλλάζει χρώματα διαρκώς..Δεν υπάρχει η μια χωρίς την άλλη».

Αν είχες να επιλέξεις κάποιο στίχο που σε εκφράζει ποιος θα ήταν; Πες μας έναν δικό σου και έναν κάποιου άλλου.

«Από Μπλε ξεχωρίζω το «πες μου κάτι απλό, που να μοιάζει αληθινό» από το «Κόκκινο φιλί», και σας προκαλώ να μου πείτε κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό. Και από στίχο άλλου το «έρχονται κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα, που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε» των Κατσιμιχαίων».

Ποια είναι τα χόμπι σου; Πως περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο; Ποιο είναι το ιδανικό μέρος για ελεύθερο κάμπινγκ; Έχεις κάποια ιδιαίτερη ιστορία από μία εξόρμηση;

«Χόμπυ έχω πολλά. Ό,τι δοκιμάζει τις αντοχές μου τεχνικές, ψυχικές και σωματικές, αλλά και απλά πράγματα όπως το περπάτημα. Μου αρέσει αυτός ο πλανήτης με όλα του τα παράξενα και βρίσκω την προσπάθεια για επικοινωνία συγκινητική. Ακόμα και ανάμεσα σε διαφορετικά είδη. Δηλώνω ταπεινή παρατηρήτρια αυτού του κόσμου, λοιπόν, και προτείνω για κάμπινγκ να κάνετε την εξής απλή εμπειρία: Πάρε τα μόλις απαραίτητα (έστω για μια φορά στη ζωή σου), περπάτα και μείνε όπου σε πιάσει η νύχτα. Είναι σίγουρο πως θα σου τύχουν περίεργα πράγματα που θα θυμάσαι για μια ζωή…».

Ακόμα, λοιπόν, κι αν δεν πάτε για κάμπινγκ στο άγνωστο, μπορείτε να πάρετε τα μόλις απαραίτητα και να επισκεφθείτε το λόφο της Σάνης για να ακούσετε αυτή τη μοναδική συναυλία, που σίγουρα θα σας βάλει στο γιορτινό πνεύμα του Δεκαπενταύγουστου. Σίγουρα θα σας τύχουν πράγματα που θα θυμάστε για μια ζωή.