Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Στη Μουρμούρα παίζω τον πατέρα μου

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Με ειλικρίνεια μιλά στο People για τις όχι καλές σχέσεις που είχε με τον πατέρα του όσο εκείνος ήταν στη ζωή, για τα γυρίσματα της τύχης αλλά και τους λόγους που δεν θέλει ούτε να σκέφτεται την απόκτηση ενός παιδιού. 

Και εξηγεί γιατί είχε μισήσει τη δουλειά του λογιστή επειδή ήταν το επάγγελμα του πατέρα του, αλλά η μοίρα τα έφερε να υποδύεται τον Κυρ Ηλία, λογιστή στη σειρά. 

Υπάρχει κάποιος φόβος που όσο μεγαλώνεις γίνεται πιο έντονος; 
Ο φόβος του να γίνω ο πατέρας μου. Βέβαια, θέλεις δεν θέλεις, στο τέλος θα μοιάσεις στους γονείς σου. Θα πάρεις και τα καλά και τα στραβά τους. Βλέπεις, το DNA έχει καταγραφεί μέσα σου. Για παράδειγμα, εγώ με τα χρόνια γίνομαι πιο απόμακρος και κλειστός χαρακτήρας. Ακριβώς όπως ήταν ο πατέρας μου.

Πότε θα έλεγες πως κατάλαβες τον πατέρα σου; 
Αφότου πέθανε. Ξέρεις, η καθημερινότητα καμιά φορά θολώνει τη σκέψη. Θυμάσαι άλλα και ξεχνάς άλλα. Όταν πια κρατήσεις λίγες αποστάσεις εκεί, συνειδητοποιείς την ουσία των πραγμάτων. Αυτό συνέβη και στην περίπτωσή μας.

Ποιο ήταν το μεγάλο σου παράπονο όσο εκείνος ζούσε;
Δεν θυμάμαι να με πήγε ποτέ διακοπές το καλοκαίρι. Αν έκανα ως παιδί μια-δυο φορές διακοπές, ήταν με τη μητέρα μου ή με κάποιον συγγενή. Με τον πατέρα μου ποτέ. Ασχολούνταν συνεχώς με τη δουλειά.

Τι δουλειά έκανε; 
Λογιστής. Όπως ο κυρ Ηλίας στη Μουρμούρα. Ήταν μια δουλειά που είχα μισήσει μικρός και τώρα μου τα ’φερε η μοίρα να υποδύομαι τον λογιστή. 

Αν γινόσουν πατέρας, τι θα έκανες διαφορετικά; 
Ούτε σαν σκέψη δεν θέλω να υπάρχει αυτό. Δεν θα ήμουν καλός πατέρας. Μάλλον απόμακρος και αυταρχικός. Μου απορροφά τόσες ώρες της μέρας η δουλειά μου και οι μελέτες μου που δεν θα ήταν ωραίο να πω σε ένα παιδί «Σταμάτα γιατί θέλω να διαβάσω».

Δεν θα θυσίαζες δηλαδή τον δικό σου προσωπικό, ελάχιστο ελεύθερο χρόνο; 
Μπορεί και να τον θυσίαζα, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος. Ίσως κάποιες στιγμές να ήθελα να επιβληθεί το δικό μου. Είμαι εγωιστής κι αυτό είναι ένα από τα βασικά μου ελαττώματα. Επίσης, βλέπω συχνά να χρησιμοποιούν τα παιδιά ως άλλοθι για να φτιάξουν τις χαλασμένες σχέσεις τους. Δεν είναι το παιδί η σωστή λύση.

Και στην εγωιστική ατάκα «Εμένα ποιος θα με γηροκομήσει;» τι απαντάς;
Ουδείς! Δεν θέλω να με γηροκομήσει κανείς! Θα πάω σε ένα ωραίο γηροκομείο και ελπίζω ότι θα βρεθεί κανένας καλός Χριστιανός να μου δώσει τα φάρμακά μου μέχρι να φύγω και εγώ από αυτή τη ζωή. Άσε που πιστεύω ότι η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου είναι όταν αυτός πεθαίνει.

Γιατί; 
Λυτρώνεται…

Διαβάστε ακόμη

Συναγερμός για ρωγμές και φθορές σε σιδηροτροχιές του μετρό: Συρμοί κινούνται με μειωμένη ταχύτητα

Αμπελόκηποι: Άρωμα τρομοκρατίας πίσω από την έκρηξη – Τα σενάρια που εξετάζονται και τα στοιχεία

Ξεκινούν από σήμερα οι νέες εφημερίες στα νοσοκομεία της Αττικής – Οι αλλαγές και οι αντιδράσεις

Ποιες θέσεις του αεροπλάνου να διαλέξετε για μια ξεκούραστη πτήση