┋ Ιστορία ┋ 02.06.2021 08:07

Σαν σήμερα 4 Ιουνίου: Η πλατεία Τιεν Αν Μεν στο Πεκίνο, πλημμυρίζει από αίμα

4 Ιουνίου του 1989: Στην πλατεία Τιεν Αν Μεν ή πλατεία της «Ουράνιας Γαλήνης» στο κέντρο του Πεκίνου, συντελείται η αιματηρή σφαγή εκατοντάδων φοιτητών από το κομμουνιστικό καθεστώς.

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Η εμβληματική φωτογραφία του φοιτητή που εμποδίζει το τανκ στην πλατεία Τιέν Αν Μεν/ copyright: AP PHOTOS

Η πλατεία Τιεν Αν Μεν ή πλατεία της «Ουράνιας Γαλήνης» βρίσκεται στο κέντρο του Πεκίνου και χρονολογείται από το 1415 και την εποχή της Δυναστείας των Μινγκ. Σήμερα είναι η μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου.
Η Δύση έμαθε την εμβληματική πλατεία της Κίνας από την αιματηρή σφαγή εκατοντάδων φοιτητών τον Ιούνιο του 1989.
Η ιστορία άρχισε κάπως έτσι: Στις 15 Απριλίου πεθαίνει ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος, Hu Yaobang, ο οποίος ήταν σημαντικός μεταρρυθμιστής και είχε κερδίσει την εκτίμηση του λαού. Ο θάνατός του ήταν το φυτίλι που άναψε τη φωτιά.
Από τις 22 Απριλίου του 1989 αρχίζουν διαδηλώσεις με δεκάδες χιλιάδες φοιτητές να διαμαρτύρονται στην ιστορική πλατεία. Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι ενώνονταν με το εξεγερμένο πλήθος, ενώ το κύμα των διαδηλώσεων εξαπλώθηκε σε περίπου 400 πόλεις της χώρας.

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα: Ο άγνωστος που στάθηκε μπροστά από το τανκ στην πλατεία Τιέν Αν Μεν

Το Κομμουνιστικό Κόμμα παρακολουθούσε την κατάσταση αρχικά σιωπηλά και με ψυχραιμία, όσο περνούσαν οι μέρες, όμως, ένοιωσε να απειλείται η ισχύς του.
Στελέχη του Κόμματος έδειξαν πρόθυμα να διαπραγματευτούν με τους διαδηλωτές. Όμως οι πιο σκληροπυρηνικοί του καθεστώτος υποστήριξαν ότι απειλούνται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και αποφάσισαν να καταστείλουν την εξέγερση με τη βία.
Στις 20 Μαΐου κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος και στις 3 Ιουνίου οι πολίτες ενημερώθηκαν να παραμείνουν στα σπίτια τους.
Ξημερώματα της επόμενης μέρας, στις 4 Ιουνίου του 1989, άρματα μάχης και 300.000 στρατιώτες περικύκλωσαν την πλατεία και άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών. Κάποιοι διαδηλωτές προσπάθησαν να αντεπιτεθούν με πέτρες, ξύλα, άλλοι έτρεχαν να σωθούν, ενώ δεκάδες έπεφταν νεκροί ή τραυματισμένοι από τα πυρά. Σύντομα το πλήθος άρχισε να διαλύεται.
Η κινεζική κυβέρνηση δεν έχει ανακοινώσει μέχρι και σήμερα τον απολογισμό των θυμάτων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αυτοπτών μαρτύρων και των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυμαίνονται από αρκετές εκατοντάδες μέχρι και πολλές χιλιάδες. Ο Ερυθρός Σταυρός της Κίνας κάνει λόγο για 2.400 νεκρούς, ενώ οι επίσημες αρχές ανέφεραν.

Μέχρι και σήμερα φωτογραφίες και βίντεο από την τραγωδία απαγορεύονται στην Κίνα, καθώς και οι δημόσιες αναφορές στο γεγονός. Το πιο ανατριχιαστικό από όλα είναι ότι μεγάλο μέρος του κινεζικού λαού δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για το γεγονός. Και ούτε πρόκειται να μάθει…

Επίσης μια μέρα σαν σήμερα: Το 1940, οι δυνάμεις των Ναζί καταλαμβάνουν το λιμάνι της Δουνκέρκης, που βρίσκεται στη Μάγχη, κοντά στη γαλλοβελγική μεθόριο. Λίγη ώρα πριν ολοκληρώνεται με επιτυχία η Επιχείρηση «Ντιναμό» που στόχευε στην απομάκρυνση περίπου 400.000 ανδρών των δυνάμεων των Συμμάχων, που βρίσκονταν στην περιοχή. Ο σκηνοθέτης Κρίστοφρε Νόλαν το 2017 μετέφερε το γεγονός στη μεγάλη οθόνη με εξαιρετική επιτυχία.

Διαβάστε επίσης: Δουνκέρκη 80 χρόνια μετά: Τα ερωτηματικά παραμένουν!

To 1961, στη σύνοδο κορυφής της Βιέννης, ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ προκαλεί την «Κρίση του Βερολίνου», απειλώντας να υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με την Ανατολική Γερμανία και δίνοντας τέλος στην αμερικανική, βρετανική και γαλλική
πρόσβαση στο Ανατολικό Βερολίνο.

Το 2001, ο βασιλιάς Ντιπέντρα του Νεπάλ πεθαίνει, τρεις ημέρες αφού δολοφόνησε τα περισσότερα μέλη της οικογένειας του! Ο πρίγκιπας πυροβόλησε τον πατέρα του και σκότωσε 10 μέλη της βασιλικής οικογένειας, επειδή τού απαγόρευσαν να παντρευτεί την αγαπημένη του. Μετά το μακελειό αυτοπυροβολήθηκε και ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ενώ ήταν σε κώμα. Το συμβάν θεωρείται η μεγαλύτερη σφαγή βασιλικής οικογένειας μετά τους Ρομανώφ!

Τέλος σήμερα η ημέρα έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών. Αυτό συνέβη το 1983, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αφορμή υπήρξε η επιθετικότητα του ισραηλινού κράτους κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής.

Διαβάστε ακόμη