δημοφιλές τώρα: 
Για τη Μάγδα Φύσσα, αν ο Παύλος ζούσε, θα ήταν στη Γάζα - 12 χρόνια χωρίς βήμα πίσω
Ο Παύλος πέθανε όρθιος, σε δημόσια θέα, από τα χέρια ενός φασίστα, μια μέρα σαν σήμερα, το 2013 - Η Μάγδα μιλάει στο ethnos.gr λίγο πριν τη μεγάλη συναυλία στη Δραπετσώνα🕛 χρόνος ανάγνωσης: 14 λεπτά ┋
Ο Παύλος πέθανε όρθιος, σε δημόσια θέα, από τα χέρια ενός φασίστα, μια μέρα σαν σήμερα, το 2013. Οι φασίστες πίστεψαν εκείνη τη βραδιά πως τον φίμωσαν, πως νίκησαν. Πού να 'ξεραν... Πού να 'ξεραν πως 12 χρόνια μετά κανείς δεν έχει ξεχάσει τον Παύλο Φύσσα. Ο Παύλος, όπως είπε η μητέρα του Μάγδα Φύσσα λίγο πριν τις 00:00 στη Δραπετσώνα, δολοφονήθηκε αλλά δεν πέθανε.
Λίγες ώρες πριν το ρολόι δείξει εκείνη τη στιγμή που, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, ο Παύλος έπεσε νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά, η Μάγδα βρήκε χρόνο -γιατί πάντα βρίσκει για τους ανθρώπους- να μιλήσει. Να μιλήσει για το παιδί της, αλλά και για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Ο Παύλος αποκεφάλισε τα τάγματα εφόδου
Επιχειρώντας να γίνει μια σύγκριση στο τότε και το σήμερα, η Μάγδα απαντά: «Τότε είχαμε τα τάγματα εφόδου που βγαίνανε στον δρόμο, τώρα δεν το βλέπουμε αυτό, αν και πάνε να ανασυγκροτηθούν. Αλλά δεν το βλέπουμε. Γιατί, γιατί τους αποκεφάλισε, ο Παύλος τους αποκεφάλισε».
Σημειώνει, ωστόσο, ότι «το ότι θέλουν να ανέβει πάλι ο φασισμός το βλέπουμε. Αλλά πάντα ήταν αυτό, δεν είναι τώρα. Από τη στιγμή που το ίδιο το σύστημα, που τόσο πολύ τους συμπαθεί και αγαπά, τους έβγαλε στον δρόμο... Αυτό παλεύουμε. Δώδεκα χρόνια, γι’ αυτό το πράγμα παλεύουμε».
Ο αντιφασισμός στο βλέμμα των νέων παιδιών
Από την πρώτη στιγμή μια ανθρώπινη «αλυσίδα» φτιάχτηκε για τον Παύλο και τη Μάγδα. Για τη Μάγδα και τον Παύλο.
«Δώδεκα χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχει φθίνει ο αριθμός των ανθρώπων που είναι δίπλα μας, ίσα ίσα έχει μεγαλώσει. Και το βλέπουμε και όλα αυτά οφείλονται στον Παύλο. Στη στάση του, στα ιδανικά του, σε όλα αυτά που πίστευε και έφυγε έτσι όπως έφυγε. Δολοφονημένος από χέρι φασίστα», λέει χαρακτηριστικά.
Η ίδια τονίζει πως η δολοφονία του έχει ευαισθητοποιήσει ιδιαίτερα τους νέους. Όπως λέει, αυτό που βλέπει εκείνη είναι ότι πολλά παιδιά πήρανε από τον Παύλο πολλά πράγματα. «Δηλαδή αυτό που και με σοκάρει αλλά και με ευχαριστεί είναι (που βλέπω) αυτόν τον αντιφασισμό μέσα στο βλέμμα τους. Πρόκειται για νέα παιδιά που δεν είχαν ιδέα τι μπορεί να σημαίνει. Παιδιά που ήταν πολύ μωρά όταν έγινε και παιδιά που δεν είχαν γεννηθεί. Και παρόλα αυτά υπάρχει αυτό το πνεύμα».
Η Μάγδα Φύσσα περιγράφει με συγκίνηση τη στάση της νέας γενιάς. «Είναι παιδιά, είναι μικρά παιδιά. Και βγήκαν στον δρόμο, βγήκαν για τα Τέμπη, βγήκαν για αυτά τα παιδιά που σκοτωθήκαν και για το ότι εκείνα δεν έτυχε να βρεθούν σε αυτό το τρένο». Ωστόσο, η ίδια αναγνωρίζει ότι «η αλήθεια είναι ότι δεν έχουνε και αυτά τα παιδιά από κάπου να πιαστούνε. Και είναι και αυτή η τρομοκρατία».
Παρόλα αυτά, βλέπει πως «ο κόσμος ευαισθητοποιείται, και το βλέπουμε και τώρα με την Παλαιστίνη, το πόσο γίνονται κάποια πράγματα. Γίνονται κινήσεις που το κράτος μας, η κυβέρνηση, ούτε καν... Είναι μαζί με τον γενοκτόνο. Δηλαδή είναι απίστευτο».
Δεν φταίνε τα παιδιά, φταίει η απουσία της παιδείας
Η συζήτηση πήγε και στην ευθύνη των θεσμών. «Όχι μόνο το δικό μας (κράτος). Γενικότερα η Ευρώπη και όλη η Δύση είναι με αυτό το πράγμα. Δηλαδή είναι με αυτόν που δημιουργεί και κάνει όλους αυτούς τους πολέμους». Η ίδια επιμένει ότι «ούτε ο Παύλος έκανε κάτι, ούτε ο Λουκμάν έκανε κάτι, ούτε και τόσοι… τόσα εγκλήματα που έχουν κάνει οι φασίστες είναι γιατί είναι αυτός ο τρόπος που δρουν και που θέλουν να επικρατήσει: η τρομοκρατία, το μίσος απέναντι στον άνθρωπο, το διαφορετικό».
Από την κουβέντα μας δεν μπορούσε να λείψει, δυστυχώς, και η σκληρή αδιαφορία ενός κομματιού της κοινωνίας: «Υπάρχει και ο κόσμος, ο αδιάφορος εντελώς, αυτός που θα πει, και το άκουσα χθες μέσα στη μούρη μου, "ναι, ο μόνος που σκοτώθηκε είναι αυτός, τον κάνανε ήρωα". Μέσα στη μούρη της μάνας. Είναι σίγουρο ότι έτσι σκέφτονται. Αλλά δεν είναι έτσι», λέει η Μάγδα.
Για τη Μάγδα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη παιδείας. «Το βασικό πρόβλημα είναι ότι τους αφήσαμε και τους επιτρέψαμε, εδώ έχουμε την ευθύνη όλοι, ότι επιτρέψαμε να μπουν μέσα στα σχολεία. Και είναι αυτό που φωνάζω από την αρχή, όλα έχουν να κάνουν με την παιδεία. Δεν έχουμε παιδεία».
«Δεν φταίνε τα παιδιά το ότι δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα. Και ποιοι είναι, για να ξεχωρίσουν τα πράγματα, ποιος είναι ο πατριώτης και ποιος είναι ο φασίστας». Γι’ αυτό, όπως λέει, «είναι λογικό ένα παιδί που δεν γνωρίζει τίποτα, πάρα πολύ εύκολα να το πείσουν ότι αυτός είναι πατριώτης. Δεν είναι».
Ο Παύλος ήξερε τι θα γίνει. Θα χωρούσε στο σήμερα;
Θα μπορούσε ο Παύλος να ζει στο σήμερα; Θα χωρούσε; Θα τραγουδούσε ακόμα;
«Θα το έκανε. Σίγουρα θα το έκανε γιατί ήταν το μόνο του αμάρτημα αυτό, η μουσική του», απαντά η Μάγδα, με σιγουριά.
Ανακαλεί μάλιστα συζητήσεις που είχαν: «Μου έλεγε πράγματα που όχι μόνο δεν τα πίστευα τότε που τα έλεγε, ήμουνα και αντίθετη και του έλεγα "δεν είναι δυνατόν να συμβούν όλα αυτά που λες σε μια χώρα η οποία έχει διεκδικήσει αυτά που έχει διεκδικήσει". Και μου έλεγε "θα το δεις σε πολύ λίγα χρόνια πώς θα είναι"». Για εκείνη, ο Παύλος δεν θα ήταν εδώ αν ζούσε.
«Δεν νομίζω ότι θα ήταν εδώ αν ζούσε. Ή στη Γάζα θα είχε φύγει ή κάπου αλλού, όχι για καριέρα, αλλά για να ζήσει με ανθρώπους».
Ο Παύλος, τότε, είχε ήδη σημαδευτεί από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. «Ήταν μέσα στα πράγματα, μέσα στα γεγονότα του Γρηγορόπουλου και όλα αυτά. Οπότε κάπου ίσως το είδε όλο αυτό. Και φυσικά δεν μπορούσε να δεχτεί ότι αφήσαμε και επιτρέψαμε να σκοτωθεί ένα παιδί από έναν αστυνομικό».
Ήταν τότε και ο ίδιος παιδί. «Ήταν ένα παιδί που προσπαθούσε να βρει το δρόμο του. Πάντα ήταν πάρα πολύ μικρός μέσα στα πράγματα και μέσα στα γεγονότα. Αλλά από τον Γρηγορόπουλο και μετά είδε όλο αυτό που έρχεται».
Ούτε βήμα πίσω
Κλείνοντας, η ίδια απευθύνει ένα κάλεσμα: «Αυτό που έχω να πω στα παιδιά είναι αυτό. Να μάθουν την ιστορία. Την ιστορία αυτού του τόπου. Δεν έχω να τους πω τίποτα άλλο. Ούτε να κάνουν αυτό που έκανε ο Παύλος. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω. Απλά να μην κάνουν ποτέ πίσω, ούτε βήμα πίσω στα ιδανικά τους».
Για εκείνη, η ελευθερία δεν είναι η υλική ευημερία. «Η ελευθερία δεν είναι να έχουμε ένα καλό αυτοκίνητο και να έχουμε μια δουλειά που θα μας προσφέρει απλά χρήμα. Δεν είναι εκεί η ελευθερία. Είναι αλλού. Και πρέπει να την ψάξουν να την βρούνε».
Και η ευθύνη επιστρέφει πάντα στην κοινωνία: «Αν δεν καταλάβουν, δεν θα αλλάξει τίποτα σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά ξεκινάει όλο από τα παιδιά. Εκεί. Αυτό είναι το δύσκολο. Η παιδεία. Και σε αυτό ευθυνόμαστε εμείς. Αυτό το κράτος το οποίο δεν έχει. Και αυτό θέλουν επί της ουσίας: να μην υπάρχει παιδεία, ώστε να είσαι πάρα πολύ εύκολος στην επιρροή όλων αυτών φασιστοειδών και όλης αυτής της νοοτροπίας».
Λίγη ώρα μετά, η Μάγδα από την σκηνή του Σιλό, συγκλόνισε.
«Παύλο μου, γροθιά και φωτιά της καρδιάς μου, είναι η ώρα που με το αίμα σου έριξες άπλετο φως, διαλύοντας τις σκιές, που μέχρι και σήμερα, κρύβονται στους υπονόμους. Σέρνονται στις λάσπες, τρέφονται με δηλητήριο. Τρέμουν στο άκουσμα σου, λυσσάνε με την αθανασία σου.
Παύλο μου, σε πήρανε μακριά μου παιδί μου. Και ενώ τα λόγια στερεύουν, όλα αυτά που νιώθω για σένα κάθε στιγμή δυναμώνουν όλο και περισσότερο. Γεννιέσαι ξανά μέσα μου κάθε μέρα που πάει να ξημερώσει. Σε ακούω να μου μιλάς, να μου γελάς, να θυμώνουμε για χαζά ο ένας με τον άλλο. Δεν ήξερα πόσο πολύ μπορεί να μου λείπουν όσα χαζά κάναμε. Το έμαθα όμως με τον πιο άγριο τρόπο.
Οι φασίστες δολοφόνησαν τον παιδί μου, ξερίζωσαν την καρδιά μου, βύθισαν στο πένθος την οικογένειά μας. Αυτό είναι ότι χρειάζεται να ξέρετε για τον λόγο που με βλέπετε και φέτος εδώ μπροστά σας και θα με βλέπετε για όσο υπάρχω.
Γιατί ο Παύλος μου δολοφονήθηκε αλλά δεν πέθανε. Το βλέπω στα μάτια σας και σήμερα σε μια αντιφασιστική φλόγα - ασπίδα για να μη χαθεί κανένα άλλο παιδί από μαχαίρι φασίστα.
Δεν θέλω να βλέπετε το παιδί μου σαν ήρωα, θέλω να τον νιώθετε σαν έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν. Που στα λίγα χρόνια της ζωής του πάλευε για το δίκιο και αυτό να κάνετε και εσείς. Να μη σιωπάτε μπροστά στο άδικο. Να σηκώνετε σημαίες της Παλαιστίνης, να μη σταματήσετε να μιλάτε για το έγκλημα στην Πύλο και στα Τέμπη, για εκείνον που δολοφονήθηκε επίσης έναν Σεπτέμβρη, στη βιτρίνα ενός μαγαζιού στη Γλάδστωνος. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, έτσι τους κρατάμε ζωντανούς, έτσι μπορούμε να αντέξουμε τα τόσα τραύματα στην ψυχή μας.
Παύλο μου, λουλούδι που δε μαραίνεσαι, κύμα που σπας βράχους, θα περιμένω και σήμερα να γυρίσεις στην πόρτα το κλειδί. Θα κοιτάξω το σαλόνι, θα θέλω να σε ρωτήσω αν έφαγες, θα ψάξω να σε αγκαλιάσω.
Και έτσι κυλάν τα χρόνια. Προσπαθώντας κάθε ημέρα να θυμηθείς μία μυρωδιά, ένα άγγιγμα, χαϊδεύοντας φωτογραφίες - με δάκρυα - πάνω από το αγαπημένο σου φαγητό.
Παυλή μου, βροχή που λιώνεις τους πάγους στην καρδιά μου, είμαι ήρεμη γιατί ξέρω πως νιώθεις το πόσο σε λάτρεψα και σε λατρεύω.
Ξέρω ότι σήμερα δεν θα έρθεις γιατί ταξιδεύεις μαζί με τα αδέρφια σου και τους συντρόφους σου για να δώσεις ένα σήμα ζωής σε μία χώρα που βάλλεται από τους φασίστες, που σκοτώνεται. Οδεύεις προς τη Γάζα, ταξιδεύεις, είσαι μεσοπέλαγα. (σσ: Αναφορά σε ένα από τα έξι ελληνικά πλοία που συμμετέχουν στο διεθνή στόλο για τη Γάζα και πήρε το όνομα «Παύλος Φύσσας»)
Σας ευχαριστώ παιδιά που είσαστε σήμερα εδώ. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου που τη γεμίζετε αγάπη. Που με νιώθετε μάνα σας και το παιδί μου αδερφό σας. Μακάρι να μπορούσα να σας αγκαλιάσω όλους.
Όπως είπε και ο Παύλος: ''Θέλω να βλέπω να γελάς γιατί δε μείνανε πολλά για εμάς - Κόντρα μονάχα έτσι θα τους πας, αν σε βλέπουν να γελάς''.
Να είστε καλά. Να είστε αντιφασίστες. Να είσαστε άνθρωποι αλληλέγγυοι. Και φυσικά λευτεριά στον βασανισμένο λαό της Παλαιστίνης».
Η νύχτα που η Χρυσή Αυγή υπέγραψε την καταδίκη της
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013, ο 34χρονος Killah P δολοφονήθηκε. Νωρίτερα, ήταν με την παρέα του σε μια καφετέρια. Στο ίδιο μέρος ήταν και μία μικρή ομάδα φασιστοειδών. Λίγο μετά από μία μικρή ένταση ανάμεσα στις δύο παρέες, έγινε τηλεφώνημα - σύνθημα και στήθηκε η θανάσιμη ενέδρα από τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.
«Όλοι τώρα στην τοπική. Όσοι είσαστε κοντά. Δεν θα περιμένουμε μακρινούς», ήταν το μήνυμα που έλαβαν στα κινητά τους οι χρυσαυγίτες. Άμεσα, ντυμένοι στα μαύρα και με παντελόνια παραλλαγής, κατέφθασαν με τις μηχανές τους στην Παναγή Τσαλδάρη.
Μαζί τους και ένα αυτοκίνητο που κατέβηκε τον δρόμο, στο αντίθετο ρεύμα. Ξαφνικά, το όχημα σταμάτησε και από αυτό κατέβηκε ο Γιώργος Ρουπακιάς. Κινήθηκε προς τον Παύλο Φύσσα και τον κάρφωσε στο στήθος με το μαχαίρι.
Ο Παύλος, αιμόφυρτος αλλά έχοντας τις αισθήσεις του, υπέδειξε στους αστυνομικούς τον Γιώργο Ρουπακιά, ως τον δράστη. Ο ίδιος, όμως, δεν τα κατάφερε και υπέκυψε στα τραύματά του.
Την επομένη της δολοφονίας η Ελληνική Αστυνομία εξέδωσε ανακοίνωση. Έλεγε πως στις 23:57:42 δέχθηκε κλήση ότι μια ομάδα 50 ατόμων με ρόπαλα είχε συγκεντρωθεί στη συμβολή των οδών Ιφιγένειας και της λεωφόρου Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι και κατευθυνόταν σε καφετέρια με την επωνυμία Κοράλι. Στις 23:59:19 ανατέθηκε σε μια ομάδα οκτώ αστυνομικών της ΔΙΑΣ να μεταβούν στο σημείο. Οι αστυνόμοι μετέβησαν στην καφετέρια, έξω από την οποία βρισκόταν 30 άτομα, έλεγε η ΕΛΑΣ.
Ωστόσο, σύμφωνα με τα πορίσματα μίας έρευνας του ερευνητικού κέντρου Forensic Architecture του πανεπιστημίου Goldsmiths του πανεπιστημίου του Λονδίνου, που συγχρόνισε υλικό από κάμερες ασφαλείας της περιοχής και ηχητικά σήματα της ΕΛΑΣ και του ΕΚΑΒ, η πρώτη κλήση στην ομάδα ΔΙΑΣ έγινε στις 23:54:14 και τέσσερις μοτοσικλέτες με αστυνομικούς, οι ομάδες 408-01 «Κερατσίνι» και 410-01 «Πέραμα», έφτασαν στο σημείο στις 23:58:11.
Ο επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ έστειλε σήματα στα κεντρικά της αστυνομίας ότι στο σημείο βρίσκονταν «γύρω στα 20 άτομα της Χρυσής Αυγής» που τους είπαν πως «είχαν μια διαμάχη με κάτι άτομα του γνωστού χώρου» και ότι οι αστυνομικοί προσπαθούσαν «να κατευνάσουν τα πνεύματα» και έπειτα ότι διέκρινε ότι «υπάρχουν και κάτι σιδερομπουνιές και κάτι ρόπαλα». Σε επόμενο σήμα είπε ότι έβλεπαν άτομα της ΧΑ να «κυνηγάνε έτερα άτομα επί της Τσαλδάρη (...) για να τους πιάσουν». Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, κάποια από τα άτομα της Χρυσής Αυγής άρχισαν να τρέχουν προς την οδό Παναγή Τσαλδάρη, όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου 60 άτομα. Εκεί οι αστυνόμοι είδαν τον Φύσσα αιμόφυρτο, με τραύματα από μαχαίρι στο στήθος και όσο είχε ακόμη τις αισθήσεις του υπέδειξε τον Ρουπακιά ως τον δράστη της επίθεσης, τον οποίο και συνέλαβαν. Το μαχαίρι το είχε πετάξει κοντά στο αυτοκίνητό του. Σύμφωνα με την ιατροδικαστή που πραγματοποίησε τη νεκροτομή, ο Ρουπακιάς μαχαίρωσε τον Φύσσα με τρεις μαχαιριές, μία στον μηρό και δύο στον θώρακα.
Αυτά είναι τα πρόσωπα που αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στη Google - «Πρωτιά» για την Klavdia
Είναι επίσημο: Η Netflix εξαγοράζει την Warner Bros για αστρονομικό ποσό
Παράνομες συνταγογραφήσεις με κέρδη πάνω από 100.000 ευρώ: Τρεις συλλήψεις - Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ
Έφηβος εξομολογείται πώς κατέληξε σε ηλικία 13 ετών να κάνει 11 γραμμαρία κεταμίνης την ημέρα
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr