Το εγκαταλελειμμένο «Νησί των Ονείρων» στην Εύβοια είναι η επιτομή του καταστροφικού τουρισμού

Ο τουρισμός συχνά χαρακτηρίζεται ως «η βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας, αφού ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας της χώρας βασίζεται στα έσοδα που προκύπτουν, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το περασμένο καλοκαίρι έγινε κατανοητό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φιλοξενήσει έναν απέραντο όγκο τουριστών, με τα νησιά να ξεμένουν από νερό, λόγω και της λειψυδρίας. Παράλληλα, με βάση και την ανάρτηση του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Νίκου Μπελαβίλα, ο τουρισμός έχει και άλλες καταστροφικές συνέπειες, οι οποίες αποτυπώνονται και στο Πεζονήσι Ερέτριας ή αλλιώς γνωστό ως «Νησί των Ονείρων».

Το εν λόγω «νησί» είχε αποφασιστεί να γίνει τόπος τουρισμού το 1967 επί Χούντας, γνώρισε ακμή και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, με τα ερείπια τώρα να δείχνουν ότι η ανθρώπινη παρέμβαση δεν έκανε καλό.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Νίκου Μπελαβίλα:

Αν θέλετε να δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι σημαίνει καταστροφικός τουρισμός, μια επίσκεψη στο «Νησί των Ονείρων» απέναντι από την Ερέτρια είναι αποκαλυπτική.

Αυτό το μικρό νησάκι, που κάποτε υπήρξε δημοτικό άλσος με πευκόδασος και σμαραγδένια νερά, μετατράπηκε σε τουριστικό «οικόπεδο» με απόφαση της Χούντας το 1967. Ήταν η εποχή που το Αιγαίο και το Ιόνιο «κτίζονταν» στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης, συχνά με αμφιλεγόμενες πρακτικές. Στην περίπτωση του νησιού, το πευκόδασος γέμισε μικρά ξενοδοχεία, καφετέριες, μπαγκαλόους και ντισκοτέκ, ενώ μια μεγάλη επιχωμάτωση στη νότια πλευρά δημιούργησε χώρο για πάρκινγκ εκατοντάδων θέσεων.

Στη δεκαετία του ’70, το «Νησί των Ονείρων» γνώρισε τεράστια τουριστική ακμή, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες λόγω της εγγύτητάς του με την Αθήνα. Ωστόσο, η επιχείρηση σταδιακά απαξιώθηκε, κατέρρευσε και εγκαταλείφθηκε. Σήμερα, το νησί θυμίζει φάντασμα μιας άλλης εποχής, από τη δόξα στον κορεσμό και, τελικά, στην ερήμωση.

Το νησί ανήκει στον Δήμο Ερέτριας

Το παράδειγμα αυτό δεν αποτελεί απλώς μνημείο τουριστικής υπερβολής, αλλά και μάρτυρας της αδυναμίας του Δημοσίου να διαχειριστεί τον δημόσιο πλούτο. Το νησί ανήκει στον Δήμο Ερέτριας, ενώ η ΕΤΑΔ φέρεται να είναι υπεύθυνη για τα «μπάζα» που κάλυψαν την παραλία του. Η ανακαίνιση των δεκάδων κτιρίων απαιτεί εκατομμύρια ευρώ, ενώ η έλλειψη ξεκάθαρου σχεδίου για το μέλλον του νησιού γεννά συγκρούσεις και ευκαιρίες για νέες υπερβολές: περισσότερα κτίρια, μια μαρίνα, μεγάλα ξενοδοχεία, εστιατόρια.

Πολλοί Αθηναίοι έχουν επισκεφθεί το νησί. Για όσους το θυμούνται από την ακμή του, η εικόνα του σήμερα προκαλεί θλίψη. Το ’70, φαινόταν ως πρότυπο «μοντέρνου» τουριστικού χωριού. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα κατέληγε ερείπιο;

Τι μπορεί να γίνει, λοιπόν; Το νησί θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο εφαρμογής ενός πρωτοποριακού πειράματος «αποανάπτυξης». Αυτό θα σήμαινε την κατεδάφιση των παρωχημένων τουριστικών εγκαταστάσεων, τη διατήρηση και ανακαίνιση δύο-τριών μικρών κτιρίων ως ελάχιστη υποδομή αναψυχής, την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και τη φροντίδα για τη βιώσιμη χρήση του χώρου. Το πευκόδασος θα μπορούσε να εξυγιανθεί, ενώ το νησί θα ξαναγινόταν ένας ήρεμος τόπος περιπάτου και κολύμβησης.

Φυσικά, για να υλοποιηθεί μια τέτοια τολμηρή απόφαση, απαιτούνται πολιτική βούληση και όραμα. Είναι όμως μια ευκαιρία να αντιστραφεί η καταστροφή και να αποκατασταθεί ένας χαμένος παράδεισος.

Διαβάστε ακόμη

Τραγωδία στη Νέα Ορλεάνη: Αυτοκίνητο έπεσε σε πλήθος ανθρώπων - Τουλάχιστον 10 οι νεκροί

Από… πόρτα σε μαγαζί ξεκίνησε η αιματηρή συμπλοκή με τον νεκρό 34χρονο στις Σέρρες

Η υπερθέρμανση του πλανήτη επιδείνωσε τις φυσικές καταστροφές το 2024 - «Μια νέα, επικίνδυνη εποχή»

Μιχάλης Τιτόπουλος στο ethnos.gr: «Η ιεραρχία είναι βαθιά ριζωμένη σε κάθε πτυχή της ζωής μας»