┋ Πολιτισμός ┋ 21.11.2018 19:40

Η φηµολογία και τα στοιχήµατα για το ΕΜΣΤ

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Το θέµα ήταν σχεδόν αυτονόητο στην παρέα εικαστικών, κριτικών και φιλότεχνων µε την οποία βρεθήκαµε προχθές (19/11) . Το καυτό θέµα για τους δικούς τους κύκλους (και για το πολιτιστικό ρεπορτάζ) είναι η άγρια κόντρα του υπουργείου Πολιτισµού µε την απερχόµενη διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Κατερίνα Κοσκινά.

Οι φήµες και ό,τι κυκλοφορεί σε αυτούς τους κύκλους στοιχηµατίζουν πάντως µε διαφορά υπέρ τελικά µιας ηρωικής επανόδου της Αννας Καφέτση στη θέση που η συντριπτική πλειονότητα όσων παρακολουθούν τα εικαστικά στην Ελλάδα θεωρεί ότι της στερήθηκε αιφνίδια και άδικα, προτού προλάβει να εγκαινιάσει ένα µουσείο το οποίο η ίδια οραµατίστηκε και η ίδια έτρεχε από τα «σπάργανα».

Στους συνοµιλητές της βραδιάς υπήρχαν µάλιστα και κάποιοι που συνέδεσαν αυτή την παλιά αδικία µε το τωρινό εξαιρετικά οργισµένο ύφος που είχε η πρώτη ανακοίνωση του ΥΠΠΟ όταν δηµοσιοποιήθηκε «αδειάζοντας» τη νυν διευθύντρια του ΕΜΣΤ την ίδια ώρα που εκείνη πραγµατοποιούσε συνέντευξη Τύπου για τον απολογισµό των πεπραγµένων του έτους. Γιατί έκαναν τέτοια σύνδεση;

∆ιότι η Μυρσίνη Ζορµπά, στο διάστηµα από τότε που ανέλαβε υπουργικά καθήκοντα αλλά και µε τις πρότερες ιδιότητές της, είναι αποτελεσµατική, κοφτή, αλλά και ψύχραιµη και ευγενής. Ενώ ουδείς από την προχθεσινή παρέα µπορούσε να εξηγήσει πώς συνάδουν αυτά της τα χαρακτηριστικά µε τον τόσο οργισµένο τόνο της επιστολής της, τόνο που έχει κάποιος όταν έχει δεχτεί προσωπική προσβολή, τόνο τέλος µάλλον αχρείαστο αφού απευθυνόταν προς ένα πρόσωπο, την Κατερίνα Κοσκινά, που έχει ήδη «καθαιρεθεί» καθώς ήδη έχει προκηρυχθεί δηµόσιος διαγωνισµός για την πλήρωση της θέσης του διευθυντή του Μουσείου. Θα µπορούσε φυσικά να λάβει µέρος σε αυτόν και η απερχόµενη διευθύντρια.

Είναι όµως συνετό να το κάνει όταν το ΥΠΠΟ δεν έκρυψε τη µεγάλη του απαρέσκεια για τα έργα και τις ηµέρες της; Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει σε καµία περίπτωση υπαινιγµό περί διαβλητότητας του διαγωνισµού. Τότε γιατί όλοι που στοιχηµατίζουν και υπέρ της συµµετοχής της κ. Καφέτση στον διαγωνισµό στοιχηµατίζουν και υπέρ της επανόδου της; Για δύο λόγους που αντικατοπτρίστηκαν σε µία ερώτηση και σε µία τοποθέτηση που ακούστηκαν (και) στην προχθεσινή παρέα. Η ερώτηση ήταν εξής: «Τι βαθµό αντικειµενικότητας και συναισθηµατικής αποστασιοποίησης θα µπορέσουν να έχουν τα µέλη της Επιτροπής Κρίσεως αν συναντήσουν αίτηση υποψηφιότητας της κυρίας Καφέτση, που εκτός από τα τυπικά προσόντα και την προτέρα εµπειρία διαθέτει το ηθικό πλεονέκτηµα;».

Η τοποθέτηση ήταν η εξής: «Εγώ -και άλλοι σαν κι εµένα- θα ήθελα να συµµετάσχω στον διαγωνισµό, αλλά δεν θα το κάνω γιατί θεωρώ ότι η θέση ανήκει στην Καφέτση». Υπήρξε όµως και µία ακόµα φράση στο δύσκολο παζλ του ΕΜΣΤ: «Ακόµα κι αν η Καφέτση δεν φέρει την πικρία της άδικης αποµάκρυνσής της, δεν θα θελήσει να ξαναφέρει το Μουσείο κοντά στο δικό της όραµα;». ∆εν θα θελήσει π.χ. να γίνει εκ νέου η µουσειογραφική µελέτη; Θα δούµε. Όπως και να ’χει, το Μουσείο δεν ανήκει σε κανέναν άλλον εκτός από αυτόν που υποδηλώνει ο τίτλος του: Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ας θέσουν λοιπόν όλοι όσοι έχουν τα προσόντα υποψηφιότητα και ας επιλεγεί ο καλύτερος, που θα κριθεί και καταλληλότερος για να φέρει αποτελεσµατικά και τάχιστα σε πέρας, επιτέλους, ό,τι περιµένουµε χρόνια. Με όλο τον σεβασµό σε όλα τα εµπλεκόµενα πρόσωπα, οι προσωπικές πικρίες, παλαιότερες και νεότερες, και οι πιθανολογούµενες αναδιπλώσεις δεν µπορεί να έχουν µεγαλύτερη αξία από το µέλλον του ίδιου του Μουσείου.

Άλλωστε το ίδιο δήλωσε και η υπουργός όταν, σε πρόσφατη συνέντευξή της, ξεκαθάρισε: «Το ζητούµενο είναι η αξιοκρατία που θα δώσει εµπιστοσύνη στις διαδικασίες και τη δυνατότητα στον φορέα να έχει καλλιτεχνικό διευθυντή, ο οποίος θα είναι επιφορτισµένος µε την ολοκλήρωση του ΕΜΣΤ».

Διαβάστε ακόμη