Αντώνης Καλογιάννης: Πέθανε ο σπουδαίος τραγουδιστής

Πέθανε την Πέμπτη (11/2) ο σπουδαίος ερμηνευτής Αντώνης Καλογιάννης σε ηλικία 87 χρονών. Τραγουδιστής που ερμήνευσε άψογα Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και ερωτικός τραγουδιστής ο Αντώνης Καλογιάννης, ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Την ίδια χρονιά τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και έδωσε τις πρώτες του συναυλίας στην τότε Σοβιετική Ένωση και κατόπιν στην Ελλάδα. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967 έφυγε στο εξωτερικό με την Μαρία Φαραντούρη και δημιούργησε λαϊκή ορχήστρα, με την οποία έδωσαν συναυλίες που είχαν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της Χούντας.

Το 1970 αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί του θα δώσουν περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Το 1972 ο Αντώνης Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα. Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάριο Τόκα κ.α.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α.), ενώ έχει βρεθεί είτε σε συναυλίες, είτε σε κέντρα με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού. Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του είναι η ηχογράφηση του «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού και το «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, καθώς και του «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ» το 1975.

Η δεκαετία του ’80, ξεκίνησε με έναν δίσκο (Μίμη Πλέσσα – Δημήτρη Χριστοδούλου «Τραγούδια της γειτονιάς»/1980), που, μάλλον, έκλεισε την προηγούμενη δεκαετία, γιατί, ουσιαστικά, με τον επόμενο δίσκο του («Τα σημερινά»/1981), ο Αντώνης Καλογιάννης, έκανε την στροφή του στο ερωτικό τραγούδι, όπου και καθιερώθηκε ως ένας, ερωτικός πλέον, τραγουδιστής, καθ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά και την επόμενη του ’90. Με τα χρυσά (50.000 πωλήσεις) «Σημερινά», του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη, ο Καλογιάννης άνοιξε την πιο εμπορική δεκαετία της καριέρας του και με ένα τραγούδι – μεγάλη επιτυχία, το «Όμορφή μου Κατερίνα», που το ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, όπου ο τίτλος τους παρέπεμπε σε γυναικεία ονόματα.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Όμορφή μου Κατερίνα», την επόμενη τριετία ακολούθησαν τρεις, διαφορετικού μεταξύ τους ύφους, δουλειές του, η συμμετοχή του στον δίσκο του Σταύρου Κουγιουμτζή («Μικραίνει ο κόσμος»/1982), όπου ερμήνευσε το, εξαιρετικό, ομότιτλο, τα τραγούδια του Δημήτρη Λάγιου και του Φώντα Λάδη, που ερμήνευσε στον κοινό τους δίσκο «Εδώ που γεννηθήκαμε» (1983) κι η συμμετοχή του(μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, την Κατερίνα Στανίση, την Ελπίδα κ.ά.) στον δίσκο του Τάκη Μουσαφίρη («Ακόμα μια μέρα»/1984). Θα έλεγα ότι, αυτή η τριετία αποτέλεσε το, απαραίτητο μερικές φορές, “διάλειμμα”, πριν ακολουθήσουν τα «Μικρά ερωτικά», ο δίσκος, δηλαδή, της συνεργασίας του με τον Μάριο Τόκα.

Η συνεργασία, λοιπόν, του Αντώνη Καλογιάννη με τον Μάριο Τόκα, και μάλιστα, με έναν χρυσό (50.000 πωλήσεις) δίσκο(«Μικρά ερωτικά»), δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες, σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου, κι ένα συγκινητικό ερωτικό τραγούδι σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Ο Αντώνης Καλογιάννης, με τη δουλειά του αυτή, εκτινάχθηκε, πλέον, ως ερωτικός τραγουδιστής με τα πασίγνωστα κι αγαπημένα «Αννούλα του χιονιά» & «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη» (σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα), αλλά, ερμήνευσε και το συγκλονιστικό «Δεν κλαίω» του Γιάννη Ρίτσου.

Το αποκορύφωμα αυτής της ερωτικής ερμηνευτικής πλευράς του Καλογιάννη βρίσκεται στα μέσα στης δεκαετίας(1985), με το δίσκο «Και που λες Ευτυχία», σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και του Τάκη Μουσαφίρη, όπου με το ομότιτλο τραγούδι (σε μουσική του Αλέξη Παπαδημητρίου και στίχους Ρόνη Σοφού) έκανε και τον τελευταίο χρυσό(50.000 πωλήσεις) προσωπικό δίσκο της καριέρας του. Μαζί με τη μεγάλη επιτυχία της «Ευτυχίας», ακούστηκε και το πανέμορφο «Μου ‘χες τάξει Άννα», σε μουσική του Κώστα Χατζή, όπου το ερμήνευσε σε ντουέτο με τη Μαρινέλλα.

«Κράτησε την ζωή του, μέσα στην απέραντη σιωπή»

Ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Λιάνης, προσωπικός φίλος του Αντώνη Καλογιάννη έχει γράψει: «Ο Αντώνης Καλογιάννης ήταν ο από «μηχανής θεός» για τον Μίκη Θεοδωράκη σε δίσεκτα χρόνια στη πρώτη του περιοδεία στην τότε Σοβιετική Ένωση. Όταν υπήρχαν ακόμη οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις στο εξωτερικό. Όταν υπήρχαν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τα πάρε-δώσε με την Ασφάλεια. Όταν ο Αντώνης Καλογιάννης την ύστατη στιγμή επιστρατεύθηκε και βρέθηκε να τραγουδάει στη σάλα «Τσαϊκόφσκι» της Μόσχας σηκώνοντας τις «μεγάλες πέτρες»!... Τα μεγάλα έργα και τα μεγάλα τραγούδια του συνθέτη. Τα τραγούδια αυτά τα σήκωσε όσο βάσταξε. Βαστάει ακόμα. Τα τραγούδια αυτά τα αγάπησε όσο βάσταξε. Τα τραγούδια αυτά, τη μοίρα του.

«Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» λέει ο ποιητής. Ο Αντώνης Καλογιάννης ταξίδεψε την Ελλάδα σε όλη τη Γη με τα τραγούδια του συνθέτη. Σε δύσκολους και χαλεπούς καιρούς με το καράβι που το λέγαν «Αγωνία». Σαν ένα πουλί με σπασμένη φτερούγα...σαν ένα παιδί που μελέτησε τη συμπαντική αρμονία των τραγουδιών του μεγάλου Έλληνα και τη μοίρα της πατρίδας του. Εν τέλει...Κράτησε την ζωή του. Κράτησε την ζωή του, μέσα στην απέραντη σιωπή σαν τη φωνή της θάλασσας. Σαν την φωνή ενός παιδιού που «προφέρει τη λέξη ευτυχία»...

Ο ελληνικός λαός αγάπησε τον Αντώνη Καλογιάννη γιατί ο ελληνικός λαός γνωρίζει σε τι ανέμους άντεξαν τα πανιά του. Το παιδί από την Καισαριανή άφησε τα ψηφιά του στο ψηφιδωτό του ελληνικού τραγουδιού σαν ένας ωραίος τραγουδιστής που αγάπησε τα τραγούδια σχεδόν περισσότερο κι από τους ανθρώπους».

Διαβάστε ακόμη

Ερευνητές ανέπτυξαν ακουστικά που μπορούν να εντοπίσουν πρώιμα σημάδια Αλτσχάιμερ - Πώς λετουργούν

Κατά της διαγραφής Σαμαρά ο Καραμανλής: Η κριτική δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα - Δεν με ενδιαφέρει η Προεδρία

Εορταστικό ωράριο 2024: Πότε ξεκινάει - Ποιες Κυριακές θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά

Σε τροχιά κλιμάκωσης ο πόλεμος στην Ουκρανία; Το επόμενο βήμα του Πούτιν, τα πυρηνικά και ο παράγοντας Τραμπ