Μια απίστευτη ιστορία: Το νησί - ντισκοτέκ που ήθελαν να αναγνωριστεί ως κράτος!

Έχετε ονειρευτεί ποτέ να δραπετεύσετε στο δικό σας προσωπικό νησί; Η ιταλική ταινία του Netflix, «Rose Island», αφηγείται την ιστορία του Τζόρτζιο Ρόζα (Giorgio Rosa), ο οποίος δημιούργησε το δικό του… έθνος έξω από τα χωρικά ύδατα της Ιταλίας. Το επίτευγμα του Ρόζα ήταν το θέμα συζήτησης στην Ευρώπης πριν από δεκαετίες, όμως η παράξενη ιστορία του, έχει ξεθωριάσει με το πέρασμα των χρόνων. Γεννημένος το 1925 στην Μπολόνια , ο Ρόζα ήταν Ιταλός μηχανικός. 

Δημιούργησε το «Νησί Ρόουζ» το 1968, σχεδιάζοντας και χρηματοδοτώντας την κατασκευή μιας πλατφόρμας 400 τετραγωνικών μέτρων που υψώθηκε στη Μεσόγειο. Το χτίσιμο έγινε με πυλώνες που ποντίστηκαν στη θάλασσα και στη συνέχεια με χαλυβδοσωλήνες, που μπήκαν μέσα στους πυλώνες με την ενίσχυση μπετόν και θεμελιώθηκαν στον βυθό. Το νησί Ρόουζ ήταν ουσιαστικά μια πλατφόρμα 400 τετραγωνικών μέτρων χτισμένη από σκυρόδεμα, ξύλο και χάλυβα, επτά μίλια (11,6 χλμ.) από την ακτή του Ρίμινι, λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα της Ιταλίας και άνοιξε τα… σύνορά του την 1η Μαΐου του 1968.

Ο Ρόζα υποστήριξε ότι, επειδή το νησί βρισκόταν σε διεθνή ύδατα, η Ιταλία δεν είχε κυριαρχία σε αυτό. Το νησί Ρόουζ είχε τη δική του «κυβέρνηση» - ας την αποκαλέσουμε έτσι - και ανθρώπους που συντηρούσαν τις εγκαταστάσεις του. Ο Ρόζα ήταν ο πρόεδρος και κήρυξε την ανεξαρτησία στο «Respubliko de la Insulo de la Rozoj», με επίσημη γλώσσα την «Εσπεράντο» Το νησί διέθετε και υπουργό Οικονομικών, υπουργό Εσωτερικών και υπουργός Εξωτερικών...

Πάνω στο 400 τετραγωνικών μέτρων νησί λειτουργούσαν εστιατόριο, νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, μπαρ, κατάστημα με σουβενίρ και ταχυδρομείο. Από περιέργεια για το έργο του Ρόζα, οι επισκέπτες συνέρρεαν στο νησί το 1968, τη χρονιά που στον «έξω» κόσμο γίνονταν διαδηλώσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ, για τα πολιτικά δικαιώματα και την «Άνοιξη της Πράγας», ενώ είχε ήδη ξεσπάσει ο «Μάης του ‘68» στη Γαλλία. 

Αν και το «Νησί Ρόουζ» ήταν απλώς μια πλατφόρμα στο νερό έγινε σύντομα «κόκκινο πανί» για τους Ιταλούς ηγέτες.  Το νησί Ρόουζ είχε εχθρούς από όλο το πολιτικό φάσμα: Τα δεξιά κόμματα ανησυχούσαν για το ότι απειλούσε την ασφάλεια του ΝΑΤΟ παρέχοντας ενδεχομένως κάλυψη για τα σοβιετικά πυρηνικά υποβρύχια, ενώ οι αριστεροί υποστήριζαν ότι ο Ρόζα σχεδίαζε να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στην Αδριατική και συγκεκριμένα στη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία.

Σχεδόν δυο μήνες μετά τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του το «Νησί Ρόουζ», στις 25 Ιουνίου του 1968 στρατιωτικές δυνάμεις των Ιταλών έκαναν απόβαση και το κατέλαβαν! Στις 11 Φεβρουαρίου του 1969, το ιταλικό ναυτικό βομβάρδισε την πλατφόρμα και την ανατίναξε με εκρηκτικά. Μέρες αργότερα, μια καταιγίδα αποτελείωσε το έργο των στρατιωτικών δυνάμεων: βύθισε την κατασκευή εντελώς και το «ουτοπικό» έθνος αναπαύεται τώρα στον πυθμένα της Αδριατικής. Ο Ρόζα πέθανε πολλά χρόνια αργότερα, το 2017 . Ευχή του ήταν να δει κάποτε μια ταινία για το εγχείρημά του· Δεν πρόλαβε!

«Ο Ρόζα ήταν ιδιοφυΐα»

Η ιστορία του άγνωστου σε πάρα πολλούς νησιού έρχεται στην επιφάνεια από το Netflix, με μια δίωρη ταινία την οποία ο παραγωγός Ματέο Ρόβερε, περιγράφει ως «85% αλήθεια και 15% μυθοπλασία». Μιλώντας στο «Sky News» από την Ιταλία, ο Ρόβερε εξηγεί: «Ο Τζόρτζιο Ρόζα ονειρεύτηκε να γίνει ο βασιλιάς ενός κόσμου χωρίς κανόνες, και με δικούς του νόμους. Ήταν μια κραυγή ελευθερίας». Ο Ματέο Ρόβερε παραδέχεται: «Όταν χτίσαμε το νησί για τις ανάγκες της ταινίας, ξοδέψαμε πολλά χρήματα και χρειαζόμασταν εκατοντάδες άτομα για την υλοποίηση του έργου. Ο Ρόζα το έχτισε με λίγους φίλους! Ήταν ιδιοφυΐα».

Να σημειώσουμε ότι, η επιχείρηση εναντίον του «Νησιού Ρόουζ» ήταν η μοναδική μέχρι σήμερα πράξη κήρυξης πολέμου από την Ιταλική Δημοκρατία! Επίσης το «Νησί» ήταν η αιτία που οδήγησε τις χώρες να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια!