Λευτέρης Ξανθόπουλος: Έφυγε από τη ζωή ο βραβευμένος σκηνοθέτης και ποιητής

Γνωστός για την ταινία «Ο Δραπέτης» και το σημαντικό έργο του στον χώρο του ντοκιμαντέρ, ο πολυσχιδής δημιουργός άφησε την τελευταία του πνοή στα 75 του χρόνια

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Λευτέρης Ξανθόπουλος (Copyright: Eurokinissi)

Τη Δευτέρα 22 Ιουνίου, στις 11:30 το πρωί, θα γίνει, από το Πρώτο Νεκροταφείο, η πολιτική κηδεία του Λευτέρη Ξανθόπουλου, που πέθανε σε ηλικία 75 ετών το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο των Αθηνών. Η επιβαρυμένη υγεία του δεν άντεξε την εγχείρηση καρδιάς στην οποία υπεβλήθη. Ο γνωστός ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Η καταγωγή του ήταν από την Καβάλα. Σπούδασε Νομικά και Κινηματογράφο, στη σχολή London Film School και έζησε για μεγάλο διάστημα σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.

Σκηνοθέτησε πολλά ντοκιμαντέρ («Ελληνική κοινότητα Χαϊδελβέργης», «Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα», «Στα Τουρκοβούνια», «Επί Κολωνώ», «Η μεγάλη πομπή», «Παύλος Ζάννας», «Ποιός είναι ο τρελός λαγός», «Σκοτεινός συνωμότης», κ.ά). Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Καλή πατρίδα, σύντροφε (Beloiannisz)», γυρίστηκε το 1985 στην Ουγγαρία και βραβεύτηκε στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λοκάρνο, ενώ η επόμενη «Ο Δραπέτης» (1991), βραβευμένη με τα βραβεία Β΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Γιώργο Νινιό, φωτογραφίας για τον Ανδρέα Σινάνο και μουσικής για τη σύνθεση του Νίκου Κυπουργού στο 32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο 44ο Φεστιβάλ των Καννών.

Τον Ιανουάριο του 1967, ποιήματά του βραβεύτηκαν στον Γ' πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική. Το 1972 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Αντίψυχα» (β' έκδοση 1992). Ακολούθησαν τα: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, 'Αγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες).

Ανάμεσα στις πρόσφατες δουλειές του στο ντοκιμαντέρ περιλαμβάνονται οι τίτλοι: «Η εποχή των κενταύρων - Ο μουσουργός Αλέκος Ξένος» (2009), «Γεώργιος Ν. Παπανικολάου - Παπ τεστ» (2008), «Σπίτι δίπλα στη θάλασσα - Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος» (2007), «Ένας υπέροχος άνθρωπος - Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής» (2006), «Ο κήπος με τ' αμέτρητα παράθυρα - Νίκος Εγγονόπουλος» (2005), «Κληρονόμος πουλιών - Μίλτος Σαχτούρης» (2004), και πολλά άλλα.

Είχε δημοσιεύσει επίσης, άρθρα στις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία» και «Τα Νέα», σε περιοδικά όπως το «Αντί» και ο «Σύγχρονος κινηματογράφος», ενώ εργάστηκε ως υπεύθυνος προγράμματος στην ΕΡΤ και στην ιδιωτική τηλεόραση. Το τελευταίο του ντοκιμαντέρ ήταν το «Πάρε τα δώρα» (2012).

Το συλλυπητήριο μήνυμα από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Οπως επισημαίνει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στο συλλυπητήριο μήνυμά του: «Ο Λεύτερης Ξανθόπουλος υπήρξε πολυσχιδής καλλιτεχνική φύση: σκηνοθέτης, ποιητής, συγγραφέας κριτικών και θεωρητικών κειμένων για τον κινηματογράφο. Ήταν ανήσυχος πολιτικά, όμως το βλέμμα του ήταν μονίμως ανθρωποκεντρικό. Οι πρώτες ταινίες του ήρθαν με την άνθιση του ελληνικού ντοκιμαντέρ κατά τη δεκαετία του ’70 («Η ελληνική κοινότητα της Χαϊδελβέργης», «Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα»). Η μετανάστευση, είτε λόγω οικονομικών συνθηκών, είτε λόγω του Εμφυλίου δεσπόζει θεματικά στο σύνολο σχεδόν του κινηματογραφικού έργου του. Τα μικρού ή μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του, όπως και οι μεγάλου μήκους μυθοπλασίες του («Καλή πατρίδα σύντροφε», «Ο δραπέτης») περιστρέφονται γύρω από ''ανθρώπους που είναι ξένοι μέσα σ’ ένα ξένο περιβάλλον''.»

Διαβάστε ακόμη