Εργάτες στα όρια εξαθλίωσης στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου

Το Κατάρ είναι η χώρα που έχει το υψηλότερο κατα κεφαλήν εισόδημα σε όλο τον κόσμο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Εργοτάξιο γηπέδου στο Κατάρ (AP Photo/Rob Harris, File)

Όμως οι ξένοι εργάτες που εργάζονται εκεί, για την κατασκευή σταδίων για το Μουντιάλ του 2022, πληρώνονται με 44,8 ευρώ την...εβδομάδα.

Σύμφωνα με τον Guardian οι περισσότεροι από αυτούς έχουν καταγωγή από Αφρικανικές χώρες (Νεπάλ, Γκάνα), την Ινδία και το Μπαγκλαντές. Οι άνθρωποι αυτοί πήραν την απόφαση να πάνε στο Κατάρ επειδή είχαν λάβει υποσχέσεις τόσο για καλές εργασιακές συνθήκες όσο και για ικανοποιητικές απολαβές.

Πληρωμή στα γραφεία ευρέσεως εργασίας

Το δημοσίευμα υπογραμμίζει πως οι Γκανέζοι εργάτες, στην προσπάθεια εξασφάλισης μιας θέσης εργασίας, πλήρωσαν τα γραφεία εύρεσης εργασίας, που τους έστειλαν στη Ντόχα.

Οι εργάτες έλαβαν υποσχέσεις για «τεράστιους μισθούς», παρόλα αυτά συνέβη το εντελώς αντίθετο. Ενδεικτικό είναι πως οι οργανώσεις που είναι επιφορτισμένες με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν βάλει στο στόχαστρο το Κατάρ, λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας, στα εργοτάξια.Μάλιστα το κόστος τους θα είναι 8 εως 10 δισ. δολάρια.

Η άποψη της επιτροπής διοργάνωσης του Μουντιάλ και των κατασκευαστών των σταδίων

Στον αντίποδα τόσο η επιτροπή διοργάνωσης του Μουντιάλ όσο και οι κατασκευαστές των σταδίων τονίζουν ότι η χώρα δίνει στους εργάτες καλές συνθήκες εργασίας. Μάλιστα αναφέρουν πως τα ποσοστά εργατικών ατυχημάτων ανέρχονται μόλις στο 0,005%.

Η επιτροπή διοργάνωσης του Μουντιάλ και οι κατασκευαστές των αθλητικών εγκαταστάσεων υποστηρίζουν ότι το Κατάρ παρέχει στους εργαζόμενους τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας στον κόσμο ενώ τονίζουν ότι το ποσοστό εργατικών ατυχημάτων είναι μόλις 0,005%.

Ειδική εκπαίδευση για τους εργάτες

Οι εργάτες πριν ξεκινήσουν να εργάζονται στα εργοτάξια κλήθηκαν να περάσουν από ειδική εκπαίδευση που αφορά την εργασία σε μεγάλη ύψη. Παράλληλα τονίζουν ότι παίρνονται όλα τα μέτρα εργασίας και οι συνθήκες είναι εξαιρετικές.

Όπως ανέφερε ο ανταποκριτής του Guardian οι εμπλεκόμενες πλευρές παρουσίασαν στους δημοσιογράφους τους χώρους εργασίας και στέγασης των εργαζομένων, καθώς και τα νοσοκομεία και τα ιατρεία.

Η άποψη των εργατών

Οι εργαζόμενοι στα εργοτάξια φαίνεται ότι έχουν διαφορετική άποψη από τους εργοδότες τους. «Μας υποσχέθηκαν καλούς μισθούς, ώστε να μπορούμε να στέλνουμε χρήματα στις οικογένειές μας. Διαψευστήκαμε. Ο βασικός μεικτός μηνιαίος μισθός είναι 728 ευρώ, αλλά είναι προαιρετικός και δεν τον δίνουν όλοι οι εργοδότες. Δουλεύουν 8 ώρες την ημέρα, έξι μέρες την εβδομάδα. Το ημερομίσθιο, ούτε 6 ευρώ την ημέρα. Έχουμε αφήσει πίσω μας ανθρώπους, κάποιοι έχουμε να μεγαλώσουμε παιδιά», λένε οι εργάτες, «αλλά τα χρήματα δεν φτάνουν. Έχουμε απελπιστεί» λένε.

Σύμφωνα με την επιτροπή διοργάνωσης του Μουντιάλ η κριτική που ασκείται είναι αβάσιμη και όλες οι καταγγελίες γίνονται από φθόνο για την επιτυχία του Κατάρ να αναλάβει τη διοργάνωση. Μάλιστα πριν τον Οκτώβριο του 2017 η κυβέρνηση του Κατάρ συνέστησε μια επιτροπή για να διερευνήσει τις καταγγελίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας (ILO) για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβής των μεταναστών εργατών στα στάδια του Κατάρ, ενώ συμφώνησε με τον οργανισμό, που υπάγεται στον ΟΗΕ να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας.

Tον Σεπτέμβριο επιτράπηκε στους εργάτες -μόνο στους μετανάστες, όχι τους πολίτες του Κατάρ- να μπορούν να παίρνουν «άδεια εξόδου». Αυτή η κίνηση τους επέτρεψε, αν το επιθυμούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους χωρίς εμπόδια από τα γραφεία που τους έφεραν στη χώρα.

Επίσης αποφασίστηκε η επιστροφή στους εργάτες των ποσών που έδωσαν για να μπορέσουν να κλείσουν τα συμβόλαια εργασίας στο Κατάρ, ποσά που θα πληρώσει το ίδιο το κράτος και υπολογίζονται συνολικά σε περίπου 21 εκατ. ευρώ ή 500 ευρώ ανά εργάτη.

Η κυβερνητική επιτροπή υποστηρίζει αγωνίζεται για να βελτιώσει όσο μπορεί την κατάσταση. Εκπρόσωπός της υποστηρίζει ότι οι μισθοί αυτοί είναι ικανοποιητικοί σε σύγκριση με όσα κέρδιζαν στις πατρίδες τους. «Εκεί δεν είχαν ούτε δουλειά, ούτε υποδομές, ούτε πόσιμο νερό, τους εκμεταλλεύονταν», τονίζει χαρακτηριστικά. «Άρα θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι».

Διαβάστε ακόμη