Τα «καουμποϊλίκια» του Άδωνι λίγο πριν αυστηροποιηθεί η οπλοκατοχή, η αμήχανη σιωπή του Μαξίμου και η απάντηση του Σαμαρά για το νέο κόμμα

Στον Άδωνι αρέσουν τα κουμπούρια

Καουμπόης την «είδε» ο Άδωνις Γεωργιάδης και δήλωσε σε χθεσινή του συνέντευξη στο Open πως του αρέσει η ιδέα ο καθένας να έχει και ένα (νόμιμο) όπλο στην κατοχή του. Να πηγαίνει δηλαδή ο καθένας, να παίρνει άδεια και να έχει και από ένα κουμπούρι στο σπίτι του. Ο υπουργός Υγείας είπε πως του αρέσει «η έννοια της αυτοπροστασίας» καθώς και «γενικά οι άνθρωποι να είναι αξιόμαχοι και να μπορούν να υπερασπιστούν την ελευθερία τους. Μου αρέσει η ελευθερία πάρα πολύ. Και η ελευθερία χρήζει υπερασπίσεως». Παραδέχτηκε μάλιστα πως συμφωνεί με τον Κυριάκο Βελόπουλο στο συγκεκριμένο θέμα.

Αυτό μας έλειπε: Ο κάθε περίεργος να πηγαίνει να παίρνει και από ένα όπλο για να «υπερασπιστεί την ελευθερία του» απέναντι σε άλλους, πυροβολώντας και σκοτώνοντάς τους. Και να υπάρχει ο κίνδυνος τα παιδιά να ζουν σε σπίτια με πυροβόλα όπλα, ώστε αν τους κουνηθεί κανένας στο σχολείο, να το πάρουν κρυφά και να γαζώσουν το σχολείο τους.

Το αμήχανο Μαξίμου σιωπά

Τα τραμπικά καουμποϊλίκια του Άδωνι όμως δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αθώα. Ο υπουργός έκανε αυτές τις δηλώσεις λίγες ώρες αφότου το Μαξίμου ανακοίνωσε επισήμως πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αναγγείλει αλλαγές στο νόμο περί οπλοκατοχής. Όχι στην κατεύθυνση που θέλει ο Άδωνις, αλλά προς την αυστηροποίηση του πλαισίου με το οποίο χορηγούνται οι άδειες οπλοκατοχής και προς τον καλύτερο έλεγχο και τιμωρία της παράνομης οπλοκατοχής.

Το ενδιαφέρον είναι πως το Μαξίμου δεν τοποθετήθηκε για τις δηλώσεις του Άδωνι, που πηγαίνουν κόντρα στις διαθέσεις του πρωθυπουργού. Και αναρωτιέμαι το γιατί. Δεν θέλουν νέο ενδοκυβερνητικό μέτωπο; Όταν πάντως σε τέτοιες «προκλήσεις» δεν απαντά το κεντρικό στρατηγείο γύρω από τον πρωθυπουργό, αυτό μαρτυρά σοβαρή αδυναμία...

Η διπλή τακτική του Άδωνι

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από τη μεριά του πάντως δείχνει να ακολουθεί κατά γράμμα την τακτική του: Προσπαθεί να «μαζεύει» το ακροδεξιό κομμάτι εντός της εκτός της ΝΔ, ενόσω παίζει διπλό παιχνίδι απέναντι στον Μητσοτάκη. Όποτε χρειάζεται, «γαυγίζει» για να φοβούνται οι αντίπαλοι του πρωθυπουργού, όπως συνέβη με την περίπτωση της κόντρας με τον Νίκο Δένδια. Και όταν το κρίνει σκόπιμο, φτιάχνει προφίλ για την επόμενη μέρα στη Νέα Δημοκρατία. Στο μεταξύ περιβάλλει τις ακροδεξιές και επικίνδυνες θέσεις του με τον μανδύα της «προσωπικής άποψης».

Ο Σαμαράς και το νέο κόμμα

Μιας και καταπιάστηκα με την δεξιά της Δεξιάς, ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε συνέντευξη στις 31 Οκτωβρίου και αυτή θα προβληθεί την Κυριακή το μεσημέρι από τον Αντ1. Σε αυτήν θα απαντήσει μεταξύ άλλων και για το αν θα κάνει κόμμα. Από το κλίμα που παίρνω, καταλαβαίνω πως ο πρώην πρωθυπουργός, θα μιλήσει τουλάχιστον για την ανάγκη να υπάρξει κάτι καινούριο στο χώρο της ευρύτερης παράταξης. Ποιός θα είναι ο ρόλος του σε αυτό, περιμένω να το πει ο ίδιος.

Θα είναι πάντως κάπως παράδοξο να ανακοινώσει κόμμα από τις τηλεοπτικές οθόνες, αφού ο πρώην πρωθυπουργός και κόσμο έχει και ξέρει ως «παλιά καραβάνα» την αξία της εικόνας. Αλλά οι καιροί αλλάζουν, ποτέ δεν ξέρεις...

Αποστάσεις Ρούτσι

Σας πάω σε άλλα σχέδια και φήμες για τη δημιουργία κόμματος και συγκεκριμένα αυτά που αφορούν την Μαρία Καρυστιανού. Σας έγραφα χτες πως ο Καραχάλιος με το «Κύμα» «έκαψε» τους όποιους σχεδιασμούς της προέδρου του συλλόγου των συγγενών θυμάτων στα Τέμπη. Φαίνεται πάντως πως την Καρυστιανού δεν θέλουν πια να την ακολουθήσουν ούτε οι πιο στενοί συνοδοιπόροι της. Μιλάω για τον Πάνο Ρούτσι, που δήλωσε χτες πως δεν θα υποστήριζε «ένα κίνημα που θα προέδρευε η Μαρία Καρυστιανού, θα ήταν πολύ καταστροφικό». Είπε μάλιστα πως αντίθετα θα έβλεπε ένα κόμμα από την Καρυστιανού μετά την ολοκλήρωση της δίκης για τα Τέμπη.

Με αυτά τα δεδομένα αν ο Ρούτσι βγει αληθινός, μην περιμένουμε να δούμε κόμμα Καρυστιανού στις επόμενες κάλπες, γιατί η πρωτόδικη δίκη, που θα ξεκινήσει εκτός απροόπτου τον Μάρτιο, προβλέπεται πολύ μακριά και κοπιαστική.

Απίστευτο αλαλούμ στον σιδηρόδρομο

Μεταφέρομαι για λίγο στα σιδηροδρομικά, καθώς η είδηση πως την Τετάρτη ένα τρένο του προαστιακού μπήκε σε λάθος γραμμή στη Σίνδο, ξύπνησε πολύ άσχημες μνήμες. Και αν νομίζετε ότι τα τραγικά σταμάτησαν εκεί, πρέπει να σας ενημερώσω πως μετά τις σχετικές καταγγελίες επιβατών σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, άρχισε το απόλυτο αλαλούμ από τους ανευθυνο-υπεύθυνους. Από τη μία ο ΟΣΕ διέψευδε «κατηγορηματικά» την είδηση, κατηγορώντας την Hellenic Train πως δεν ενημέρωσε σωστά τους επιβάτες. Η Hellenic Train όμως σε δική της ανακοίνωση επιβεβαίωσε το γεγονός λέγοντας πως ο μηχανοδηγός αντελήφθη πως είχε μπει σε λάθος γραμμή χωρίς να έχει ειδοποιηθεί από τον εκεί σταθμάρχη.

Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης πήρε το μέρος του ΟΣΕ. Και κάπως έτσι καταλάβαμε ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει στους σιδηροδρόμους παρά τα «παχιά λόγια» των κυβερνώντων.

Αθλιότητα Πέτρου Παππά

Τη δόξα του Πάνου Καμμένου, που πρώτος εισήγαγε στην πολιτική αντιπαράθεση αυτήν την άθλια ατάκα, εζήλεψε ο Πέτρος Παππάς του ΠΑΣΟΚ. Ο βουλευτής Κιλκίς, που είχε εκλεγεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, πήγε με τον Κασσελάκη και μετά βρήκε ανοιχτή αγκαλιά στην Χαριλάου Τρικούπη, «σκοτώθηκε» με τον Χρήστο Γιαννούλη του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτικό πάνελ με τους δυο να ανταλλάσσουν βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Ο Παππάς όμως έφτασε σε σημείο να πει στον Γιαννούλη πως αυτός και οι σύντροφοί του στην Κουμουνδούρου «παρακαλάτε στα τέσσερα τον Τσίπρα να σας πάρει».

Δεν τον μαζεύουν λίγο εκεί στο ΠΑΣΟΚ; Δεν πιστεύω να θέλουν να καταντήσουν το κόμμα τους επιθεωρησιακό νούμερο τύπου Κασσελάκη...

Ο Τσίπρας θέλει νεοκλασικό

Το είδα γραμμένο και δεν είδα κάποια διάψευση. Το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα έχει κάνει αίτημα μέσω του συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού, Μιχάλη Καλογήρου, στο Υπουργείο Πολιτισμού να του παραχωρηθεί κάποιο νεοκλασικό κτίριο στην Αθήνα για να στεγαστεί, όπως έχει συμβεί παλιότερα και με το αντίστοιχο ίδρυμα του Αντώνη Σαμαρά.

Από κάτι τέτοια «μικρά» φαίνονται πάντως και οι διαθέσεις του κάθε «πρώην» που διεκδικεί ξανά μια θέση στον ήλιο. Τι διαφορετικό θα κομίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε επίπεδο συμβολισμού σε σχέση με το πολιτικό κατεστημένο που θέλει υποτίθεται να ανατρέψει;

Ο Κατρίνης και ο Θεοδωρόπουλος

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης έκανε τις προάλλες μια ανάρτηση για την νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στην Νέα Υόρκη. Μέχρι εδώ τίποτα, το περίεργο. Το ενδιαφέρον είναι ότι την ανάρτηση έτρεξε να σχολιάσει πρώτος-πρώτος ο Νίκος Θεοδωρόπουλος της ΝΔ, τον οποίο είχε «σεντράρει» ο Μιχάλης Κατρίνης για την διαρροή των e-mail των αποδήμων, μια υπόθεση που είχε μεταξύ άλλων στερήσει την υποψηφιότητα της πρώην ευρωβουλευτή, Άννας – Μισέλ Ασημακοπούλου.

Ο Θεοδωρόπουλος ζήτησε να ενημερωθεί ο λαός της Ηλείας για τις απόψεις του Μιχάλη Κατρίνη. Εγώ θα του πρότεινα να ζητήσει από τον βουλευτή Ηλείας να ενημερώσει τον κόσμο στην περιφέρειά του και για το σκάνδαλο του "email gate" όπου ο πρώην τομεάρχης αποδήμων είχε απομακρυνθεί σε προγενέστερο χρόνο κακήν-κακώς από την Πειραιώς...

Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί

Όταν, πάντως, τις προάλλες ξέσπασε σάλος για τον νέο διευθυντή του γραφείου του Νίκου Ανδρουλάκη, Γιώργο Παπαβασιλείου, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του μόλις για ένα 24ωρο – ένεκα παλαιότερων αναρτήσεων με τις οποίες αποθέωνε τον Γρηγόρη Δημητριάδη – ο πρώτος που έκανε ανάρτηση εναντίον του ήταν ο υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Μαρίνος Σκανδάμης.

Μου έκανε τεράστια εντύπωση η ευαισθησία του και το... αντιδεξιό του μένος, γιατί θυμήθηκα πολύ γρήγορα ότι είχε διατελέσει Γενικός Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής με υπουργό τον γαλάζιο Χαράλαμπο Αθανασίου. Τέτοια ευαισθησία πια; Τότε πάντως είχε δεχτεί τη θέση με μεγάλη χαρά — δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Και όχι μόνο αυτό: στη μετέπειτα επιστολή παραίτησής του ευχαριστούσε τους... συναγωνιστές του, Αντώνη Σαμαρά και Χαράλαμπο Αθανασίου. Υποκρισία.

Εκτός γραμμής

Και δεν είναι μόνο αυτό. Διαπιστώνω ότι ο Μαρίνος Σκανδάμης είναι και εκτός κομματικής γραμμής περί αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ, μιας και συμμετείχε σε εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες για την «προοδευτική συνεργασία» με τον Κώστα Ζαχαριάδη, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, τη Λούκα Κατσέλη και λοιπούς.

Γιατί τα κάνει αυτά;

Πουλάκια που κελαηδούν χαρούμενα και πρόθυμα στη Χαριλάου Τρικούπη μου λένε ότι ο Μαρίνος Σκανδάμης είναι δυσαρεστημένος από τον Νίκο Ανδρουλάκη γιατί ενώ ήταν τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ, αντικαταστάθηκε από τον Χρήστο Κακλαμάνη. Έτσι δεν χάνει την ευκαιρία να... "χτυπάει".

Βλέπει προς Τσίπρα, αλλά τον παρακολουθούν στο ΠΑΣΟΚ

Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με ενεργό ρόλο στη Βόρεια Ελλάδα, φέρεται να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και όσα συζητούνται γύρω από τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής οντότητας. Οι επαφές του με ανθρώπους του περιβάλλοντος του πρώην πρωθυπουργού δεν είναι πλέον τυχαίες. Ακούγεται πως ο ίδιος δείχνει διάθεση να βρει σημείο επαφής με το εγχείρημα που φαίνεται να ωριμάζει.

Στη Χαριλάου Τρικούπη όμως γνωρίζουν τις κινήσεις του βουλευτή. Οι πληροφορίες που φτάνουν στο επιτελείο της ηγεσίας είναι συγκεκριμένες και, προς το παρόν, αντιμετωπίζονται με ψυχραιμία. Δεν υπάρχει πρόθεση να δημιουργηθεί ένταση ή εσωτερικό ζήτημα· ωστόσο, οι κινήσεις του βουλευτή καταγράφονται προσεκτικά. Το μήνυμα είναι σαφές: η ηγεσία παρακολουθεί, χωρίς θόρυβο, αλλά με πλήρη εικόνα.

Το πολιτικό του υπόβαθρο και το οικογενειακό όνομα του δίνουν επιπλέον βαρύτητα, γι' αυτό και η στάση του έχει σημειωθεί στα κιτάπια του κόμματος. Οι συνομιλίες του δείχνουν άνθρωπο που δεν θέλει να μείνει αμέτοχος αν διαμορφωθεί νέο σκηνικό στην Κεντροαριστερά. Για την ώρα, κρατά χαμηλό προφίλ και αποφεύγει κάθε δημόσιο σχόλιο, γνωρίζοντας ότι η σιωπή είναι πιο ασφαλής από τη δήλωση.

Στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, κανείς δεν υποτιμά τις σιωπές. Συνήθως, κρύβουν τις πιο ηχηρές αποφάσεις.

Ο Κουρέτας κοιτάει την κεντρική πολιτική σκηνή

Στο πολιτικό παρασκήνιο της Θεσσαλίας κυκλοφορούν όλο και πιο έντονα οι πληροφορίες ότι ο περιφερειάρχης Δημήτρης Κουρέτας σχεδιάζει το επόμενο βήμα του προς την κεντρική πολιτική σκηνή. Όπως αναφέρουν πρόσωπα που παρακολουθούν τις διεργασίες, ο Κουρέτας βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με κύκλους που συνδέονται με το νέο πολιτικό εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα, γεγονός που τροφοδοτεί σενάρια για πιθανή ένταξή του στο υπό διαμόρφωση κόμμα.

Ο ίδιος εμφανίζεται ιδιαίτερα δραστήριος σε επαφές με πρόσωπα της αυτοδιοίκησης, της ακαδημαϊκής κοινότητας και της επιχειρηματικής ζωής, χτίζοντας – όπως λένε οι γνωρίζοντες – ένα δίκτυο σχέσεων με σαφή πολιτικό προσανατολισμό. Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι ο περιφερειάρχης επιχειρεί να τοποθετηθεί έγκαιρα στο νέο σκηνικό που αναμένεται να διαμορφωθεί στην κεντροαριστερά, με επίκεντρο την πρωτοβουλία Τσίπρα.

Η πορεία του, άλλωστε, από τον πανεπιστημιακό χώρο στην αυτοδιοίκηση έχει δείξει ότι γνωρίζει να κινείται στρατηγικά, ενώ αρκετοί αναλυτές βλέπουν σε αυτόν το προφίλ ενός πολιτικού που μπορεί να διεκδικήσει ρόλο πέρα από τα όρια της Περιφέρειας. Το επόμενο διάστημα θα δείξει αν οι φήμες για το «ταξίδι προς την Αθήνα» θα πάρουν πιο συγκεκριμένη μορφή.

Ο Φαραντούρης καλωσόρισε την Γκιλφόιλ

Δεν περίμενα, να σας πω την αλήθεια, να δω κάποιον πολιτικό εκλεγμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσεγγίζει θετικά την Κίμπερλι Γκιλφόιλ. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στην θεσμική αντιμετώπιση απέναντι σε μια διπλωμάτη, αλλά για λόγια που ξεπερνούν τα συνηθισμένα.

Ο Νικόλας Φαραντούρης, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε χτες το πρωί μια ανάρτηση την οποία συνόδευσε με φωτογραφίες του με τον Γκιλφόιλ, που τραβήχτηκαν στην εκδήλωση επ' ευκαιρία του διεθνούς ενεργειακού φόρουμ που διεξάγεται στην Αθήνα. «Καλωσορίζουμε τη νέα Πρέσβυ των ΗΠΑ στην Ελλάδα και την Ευρώπη» έγραψε ο Φαραντούρης και σε άλλο σημείο ανέφερε: «αναμένω μία εξαιρετική συνεργασία, με αμοιβαιότητα και αλληλοσεβασμό, επ' ωφελεία των λαών και των χωρών μας».

Το ξέραμε ότι ο Φαραντούρης τραβάει «γραμμή» αυτόνομη σε σχέση με το κόμμα του, αλλά στην προκειμένη ο ευρωβουλευτής έδειξε ότι θέλει να προσεγγίσει και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Εκλογική ετοιμότητα ενάμισι χρόνο πριν...

Κίνηση που προκάλεσε ψίθυρους πολιτικής προνοητικότητας καταγράφεται στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου, σύμφωνα με απόφαση που φέρει την υπογραφή του υπηρεσιακού γραμματέα, συστάθηκε Επιτροπή παρακολούθησης και παραλαβής υπηρεσιών συντήρησης – υποστήριξης του Ολοκληρωμένου Συστήματος Υποστήριξης Εκλογικών Διαδικασιών (ΟΣΥΕΔ). Με απλά λόγια, το υπουργείο ενεργοποιεί τα εργαλεία που εξασφαλίζουν την τεχνική ετοιμότητα των εκλογών, από τις κάλπες και τους φακέλους έως τα πληροφοριακά συστήματα.

Επισήμως, η κυβέρνηση επιμένει ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2027, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όμως, η πρώιμη κινητοποίηση του εκλογικού μηχανισμού γεννά ερωτήματα. Γιατί να μπαίνει σε φάση ελέγχου και αναβάθμισης ένα σύστημα που –θεωρητικά– δεν θα χρειαστεί για τους επόμενους δεκαοκτώ μήνες; Η σύσταση μιας τέτοιας Επιτροπής δεν είναι είδηση από μόνη της· είναι όμως η χρονική της στιγμή που δίνει τροφή για σκέψη. Με λίγα λόγια: δεν έχει λογική κάποιος να ελέγχει το σύστημα 18 ολόκληρους μήνες πριν από την ημερομηνία που ισχυρίζεται επίσημα ότι θα γίνουν οι εκλογές. Κάτι... άλλο συμβαίνει.

«Τυπική διαδικασία»

Πηγές με γνώση των διαδικασιών τονίζουν ότι πρόκειται για τυπική υπηρεσιακή ενέργεια, απαραίτητη για τη συνεχή λειτουργία των πληροφοριακών υποδομών. Ωστόσο, άλλοι θυμίζουν ότι στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, η «τεχνική προετοιμασία» συχνά προηγείται των πολιτικών εξελίξεων. Εν ολίγοις, κανείς δεν στοιχηματίζει πια ότι οι κάλπες θα στηθούν ακριβώς στην ώρα τους. Στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου στεγάζεται ο εκλογικός μηχανισμός, οι διαδικασίες κινούνται διακριτικά αλλά σταθερά. Ελέγχονται συστήματα, επικαιροποιούνται λίστες, ανανεώνονται προδιαγραφές. Η εικόνα θυμίζει προπόνηση πριν από μεγάλο αγώνα: τίποτα το θεαματικό, αλλά αρκετή κινητικότητα για να γίνει αντιληπτή.

Και μέσα σε όλα, ο νυν υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος θεωρείται το μόνο «σταθερό χαρτί» σε οποιονδήποτε επικείμενο ανασχηματισμό. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Η σχέση εμπιστοσύνης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη κρατά από την εποχή της κυβέρνησης Σαμαρά, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν υπουργός και ο Λιβάνιος στενός του συνεργάτης. Έκτοτε, η συνεργασία τους παραμένει αδιατάρακτη — και αυτό εξηγεί γιατί το Υπουργείο Εσωτερικών λειτουργεί μεθοδικά, χωρίς θόρυβο αλλά με πλήρη έλεγχο.

Κάποιοι στην Πειραιώς θυμούνται τη φράση του Κωνσταντίνου Σημίτη, ότι «η προετοιμασία είναι μισή επιτυχία». Ίσως αυτή να είναι και η λογική πίσω από τις κινήσεις που βλέπουμε τώρα.

Ενεργειακές Συντεταγμένες – Το Παρασκήνιο του Block 2

Η είσοδος της ExxonMobil στο «Block 2» του Ιονίου δεν αφορά απλώς σε μια γεώτρηση – είναι το σήμα επανόδου της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη, ύστερα από δεκαετίες αναμονής, γραφειοκρατικής αυτοϋπονόμευσης και διαφόρων άλλων καταστάσεων που υπερβαίνουν τα στενά όρια της ελληνικής πραγματικότητας. Η γεώτρηση έρχεται σε περιβάλλον σχετικής θεσμικής σταθερότητας – κάτι που δεν θεωρείται αυτονόητο στη χώρα. Το γεγονός ότι συμμετέχουν εταιρείες πρώτης γραμμής (ExxonMobil, Energean, Helleniq Energy) δεν δείχνει απλώς τεχνική εμπιστοσύνη, αλλά και πολιτική βούληση εντός κι εκτός Ελλάδος. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι το... βάθος της γεώτρησης, αλλά η συνέπεια στο βάθος του χρόνου – σε ρυθμιστικό και πολιτικό επίπεδο.

Η νέα γεωπολιτική σκακιέρα

Η παρουσία της ExxonMobil δεν διαβάζεται μόνο ενεργειακά, αλλά και γεωπολιτικά. Η Αθήνα επιχειρεί να τοποθετηθεί ως παίκτης, όχι απλώς ως διάδρομος. Στην Ουάσινγκτον, βλέπουν τη συμμετοχή αμερικανικών εταιρειών ως “anchor” σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις Βρυξέλλες, ως δοκιμή για το αν η Ελλάδα μπορεί να παίξει ρόλο στο νέο ενεργειακό πλέγμα.
Στο εσωτερικό, ωστόσο, η πραγματική δοκιμασία θα είναι η πολιτική συνέχεια – όχι οι φωτογραφίες από τις πλατφόρμες.

Θεσμική αξιοπιστία υπό πίεση

Η ΕΔΕΥΕΠ καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει με ρυθμούς διεθνούς αγοράς, όχι δημοσίου. Το ίδιο και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που βρίσκεται μπροστά σε ένα “stress test” διοικητικής ωριμότητας.
Οι ξένες εταιρείες δεν έχουν μνήμη πολιτικών δηλώσεων, αλλά excel με χρονοδιαγράμματα. Κάθε καθυστέρηση, κάθε αλλαγή όρων, κάθε μικροπολιτική παρέμβαση προσμετράται. Η θεσμική συνέχεια, λένε οι γνωρίζοντες, θα κριθεί όχι στην υπογραφή των συμβολαίων, αλλά στην τήρηση των δεσμεύσεων.

Προσδοκίες και αριθμοί

Οι εκτιμήσεις για έως 200 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου κυκλοφορούν ευρέως στα γραφεία των επενδυτών – αλλά συνοδεύονται από έναν αστερίσκο: υπό προϋποθέσεις. Το τεχνικό ρίσκο παραμένει υψηλό και οι ενεργειακές ισορροπίες στην περιοχή μεταβάλλονται ταχύτερα από τους κυβερνητικούς ρυθμούς. Πίσω από τις γραμμές των επίσημων δηλώσεων, αυτό που ζητούν οι εταιρείες είναι προβλεψιμότητα και θεσμική ψυχραιμία.

Από το momentum στη στρατηγική

Το “Block 2” δεν είναι πανάκεια – είναι η πρώτη δοκιμαστική πίστα ενός μακρού ενεργειακού σχεδίου που μένει να αποδειχθεί αν υπάρχει. Η ενεργειακή πολιτική, αν θέλει να περάσει από τις ανακοινώσεις στα αποτελέσματα, χρειάζεται συνοχή: από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων έως την πράσινη μετάβαση και τη διασφάλιση ενεργειακής επάρκειας. Το Ιόνιο μπορεί να γίνει πυρήνας ενεργειακής στρατηγικής – εφόσον οι θεσμοί αποδείξουν ότι μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς θόρυβο και χωρίς “διορθώσεις τελευταίας στιγμής”.

Το Μαξίμου «σφραγίζει» την επιστροφή στις γεωτρήσεις – Η ExxonMobil δίνει το σήμα για το Ιόνιο

Με έντονο το αποτύπωμα του Μεγάρου Μαξίμου, η ανακοίνωση της συμφωνίας ExxonMobil – Energean – HelleniQ Energy για το Block 2 στο Ιόνιο δεν περιορίζεται απλώς σε μια επενδυτική εξέλιξη. Πρόκειται, όπως λένε κυβερνητικές πηγές, για μια στρατηγική κίνηση που φέρει προσωπικά τη σφραγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος εδώ και καιρό είχε επιλέξει να «ξεπαγώσει» το ζήτημα των ερευνών υδρογονανθράκων.

Στο Μαξίμου εκτιμούν πως η είσοδος της ExxonMobil, του αμερικανικού ενεργειακού κολοσσού, σε ένα ακόμη θαλάσσιο οικόπεδο, μετά τα δύο της Κρήτης, ενισχύει όχι μόνο την ενεργειακή ασφάλεια, αλλά και το γεωπολιτικό αποτύπωμα της Ελλάδας. «Σήμερα γράφουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ενεργειακή ιστορία της χώρας», ανέφερε ο πρωθυπουργός, επισημαίνοντας πως η πρώτη ερευνητική γεώτρηση εδώ και σχεδόν 40 χρόνια σηματοδοτεί «μια ιστορική στιγμή».

Πίσω από τις γραμμές, κυβερνητικοί παράγοντες βλέπουν στη συμφωνία και μήνυμα προς την Ουάσιγκτον, ενόψει των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η παρουσία της ExxonMobil θεωρείται «ασπίδα σταθερότητας» σε μια περίοδο που η Αθήνα επιδιώκει ενεργό ρόλο στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής. Όπως σημειώνουν πηγές κοντά στον πρωθυπουργό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να συνδέσει την ενεργειακή στρατηγική με την εικόνα μιας χώρας που σχεδιάζει, υλοποιεί και επενδύει στο μέλλον. «Κάνουμε πράξη τη δέσμευσή μας: αξιοποιούμε με σχέδιο και όραμα τον εθνικό μας πλούτο», υπογράμμισε.

Στο παρασκήνιο, η κυβέρνηση θέλει η νέα αυτή γεώτρηση να αποτελέσει σύμβολο αυτοπεποίθησης και μήνυμα προς επενδυτές ότι η Ελλάδα ξαναμπαίνει δυναμικά στο ενεργειακό παιχνίδι – με καθοδηγητή το Μαξίμου.

Ενεργειακό ντόμινο – Πώς το deal AKTOR–ΔΕΠΑ «κουμπώνει» με την κίνηση της ExxonMobil στο Ιόνιο

Στο ενεργειακό παρασκήνιο, η συμφωνία της AKTOR με τη ΔΕΠΑ έρχεται να «κουμπώσει» χρονικά και στρατηγικά με την επέκταση της ExxonMobil στο Ιόνιο, δημιουργώντας ένα νέο πλέγμα κινήσεων που πολλοί θεωρούν πως θα επαναχαράξει τον ρόλο της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη. Οι δηλώσεις του Αλέξανδρου Εξάρχου στο OT Forum δεν ήταν απλώς επιχειρηματικές – έκρυβαν σαφή πολιτικά και γεωοικονομικά μηνύματα, καθώς μιλούσε για «κρίσιμες 36 ώρες» και «νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική».

Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές της αγοράς, το deal AKTOR–ΔΕΠΑ δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένο από την πρόσφατη κίνηση της ExxonMobil να ενισχύσει την παρουσία της στην Ελλάδα μέσω του Block 2 στο Ιόνιο. Οι δύο υποθέσεις –αν και διαφορετικής φύσης– συνδέονται στο επίπεδο στρατηγικής ενεργειακής κατεύθυνσης: το LNG και οι νέες υποδομές φυσικού αερίου από τη μία, και η αναβίωση των ερευνών υδρογονανθράκων από την άλλη, συνθέτουν ένα δίδυμο ενεργειακής μετάβασης που επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην επενδυτική εμπιστοσύνη και τη γεωπολιτική αξιοπιστία.

Ο Αλέξανδρος Εξάρχου, με δηλώσεις που δεν πέρασαν απαρατήρητες, μίλησε για το τέλος της επιρροής του τουρκικού αγωγού και για μια Ελλάδα που «θα αποκτήσει ξεχωριστή σημασία στην Ευρώπη και στον κόσμο». Οι αναφορές αυτές ερμηνεύονται ως έμμεση επιβεβαίωση ότι η συμφωνία AKTOR–ΔΕΠΑ λειτουργεί συμπληρωματικά προς την ExxonMobil, εδραιώνοντας τη χώρα ως ενεργειακό κόμβο τεράστιας σημασίας για τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Στο παρασκήνιο, στελέχη της αγοράς σχολιάζουν πως η συγκυρία δεν είναι τυχαία: μέσα σε λίγες ημέρες, η Ελλάδα βλέπει να ενεργοποιούνται δύο διαφορετικές αλλά συγκλίνουσες δυνάμεις — η ExxonMobil με τις γεωτρήσεις και ο AKTOR με την εμπορική-υποδομική διάσταση της ενέργειας. Το μήνυμα, όπως λένε, είναι σαφές: η χώρα περνά σε νέα εποχή ενεργειακής αυτενέργειας, με το επιχειρηματικό σκηνικό να ακολουθεί τον ρυθμό των γεωπολιτικών εξελίξεων.

Ο αμερικανικός παράγοντας και η νέα γεωπολιτική ταυτότητα της Ελλάδας

Η ενεργειακή συμφωνία με την ExxonMobil λειτουργεί ως καταλύτης για μια νέα φάση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, η οποία υπερβαίνει τα στενά όρια της οικονομίας και αγγίζει τον πυρήνα της γεωπολιτικής συνεργασίας. Η ενεργός συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών μέσω ενός από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς ομίλους στον κόσμο σηματοδοτεί την εμπέδωση μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής σχέσης, στην οποία η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον απλό παρατηρητή των εξελίξεων, αλλά ενεργό εταίρο και σταθερό κόμβο της αμερικανικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η υψηλόβαθμη αμερικανική συμμετοχή στην τελετή υπογραφής —με την παρουσία των υπουργών Ενέργειας και Εσωτερικών των ΗΠΑ, Κρις Ράιτ και Νταγκ Μπέργκαμ, καθώς και της πρέσβεως Κίμπερλι Γκίλφοϊλ— αποτυπώνει τη βαρύτητα που αποδίδει η Ουάσιγκτον στη συνεργασία με την Αθήνα. Η αμερικανική διοίκηση, στο πλαίσιο του νέου ενεργειακού δόγματος του Προέδρου Τραμπ, επιδιώκει τη διεύρυνση της παρουσίας των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, με την Ελλάδα να αναδεικνύεται σε κομβικό σημείο για τη μεταφορά LNG και ταυτόχρονα σε ασφαλή εναλλακτική απέναντι στα ρωσικά δίκτυα και τις τουρκικές ενεργειακές διεκδικήσεις.

Για την ελληνική πλευρά, η συμφωνία με την ExxonMobil σημαίνει αναβάθμιση ρόλου και αξιοπιστίας, ενισχύοντας τη διεθνή εικόνα της χώρας ως σταθερού πυλώνα και διαύλου συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Παράλληλα, η συμμετοχή αμερικανικών εταιρειών σε έργα στρατηγικής σημασίας, από τις γεωτρήσεις στο Ιόνιο έως τις υποδομές LNG, μεταφράζεται σε διπλωματικό κεφάλαιο για την Αθήνα, ενόψει των ευρύτερων ανακατατάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, ο αμερικανικός παράγοντας δεν περιορίζεται στον ρόλο του επενδυτή, αλλά επαναπροσδιορίζει τις ισορροπίες ισχύος στην περιοχή, καθιστώντας την Ελλάδα κρίσιμη γέφυρα μεταξύ Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόκειται για μια μετατόπιση στρατηγικού βάρους, που τοποθετεί την Αθήνα στο επίκεντρο των εξελίξεων — όχι ως θεατή, αλλά ως πρωταγωνιστή στη νέα ενεργειακή και γεωπολιτική αρχιτεκτονική της επόμενης δεκαετίας.

Το αόρατο παρασκήνιο της νέας αμερικανικής ενεργειακής σκηνής

Στο παρασκήνιο της Διατλαντικής Ενεργειακής Συνεργασίας (P-TEC), όπου η Ουάσινγκτον εμφανίστηκε με τριμελή υπουργική εκπροσώπηση, η Αθήνα ήξερε πως δεν συμμετέχει απλώς σε μια τεχνική σύνοδο, αλλά σε μια διαδικασία επαναχάραξης ισορροπιών. Οι Αμερικανοί ήθελαν σαφές μήνυμα: το LNG τους πρέπει να αποκτήσει σταθερή δίοδο προς την Ευρώπη — και η Ελλάδα είναι το φυσικό ορμητήριο.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η Ουάσινγκτον πίεσε ώστε ο «κάθετος διάδρομος» Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας-Μολδαβίας-Ουκρανίας να αποκτήσει πολιτική βαρύτητα ισάξια του TAP, με στόχο την απομόνωση της ρωσικής επιρροής στη ΝΑ Ευρώπη. Το timing δεν είναι τυχαίο: λίγο πριν την έναρξη των γεωτρήσεων της ExxonMobil στο Ιόνιο και των ερευνών της Chevron νότια της Κρήτης, οι ΗΠΑ θέλουν να «δέσουν» την ελληνική ενεργειακή πλατφόρμα με το δικό τους εξαγωγικό δίκτυο.

Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι η Αθήνα αναδεικνύεται σε κρίσιμο πυλώνα της αμερικανικής στρατηγικής, γι’ αυτό και η παρουσία τριών υπουργών στην P-TEC θεωρείται μήνυμα εμπιστοσύνης – αλλά και δέσμευσης για συνέπεια. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι οι Αμερικανοί ζητούν σταθερό ρυθμιστικό περιβάλλον και αποφυγή μικροπολιτικών παρεμβάσεων που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν τις επενδύσεις.

Η απουσία της Τουρκίας από τη διαδικασία δεν είναι λεπτομέρεια. Η ψυχρότητα Άγκυρας-Ιερουσαλήμ άνοιξε χώρο που η Αθήνα κάλυψε μεθοδικά, αξιοποιώντας το δίκτυο Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου και τις σχέσεις με το Ισραήλ. Πίσω από τις δηλώσεις περί «ενεργειακής ασφάλειας», το πραγματικό παιχνίδι αφορά στην κατοχύρωση της Ελλάδας ως μόνιμου κόμβου στη νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική της Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η νέα ηγετική ομάδα της METLEN

Η METLEN προχωρά στη νέα της εποχή, με την ανακοίνωση της ανανεωμένης ηγετικής ομάδας που σηματοδοτεί την έναρξη του τρίτου στρατηγικού μετασχηματισμού της – The Third Era: Progress in Motion.

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος θα είναι ο Executive Chairman, με τον Χρήστο Γαβαλά ως νέο Group CEO, ενώ η Φωτεινή Ιωάννου αναλαμβάνει Group CFO και μέλος του Δ.Σ. από 1/1/2026. Τη δομή συμπληρώνει ο Λουκάς Ζιώμας ως Chief of Staff.

Στον Κλάδο Ενέργειας, η νέα αρχιτεκτονική περιλαμβάνει δύο πυλώνες:

Renewables & Energy Transition Platform, με επικεφαλής τον Νίκο Παπαπέτρου
Fully Integrated Energy Utility, με τους Γιάννη Γιαννακόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

Στα Μέταλλα παραμένει ο Δημήτρης Στεφανίδης, ενώ ο Βασίλης Τσιάμης θα ηγηθεί της M Technologies από τον Δεκέμβριο 2026.

Η ανώτατη ομάδα ενισχύεται με τους Έλενο Καραΐνδρο, Σάρα Φιδέλη, Βίβιαν Μπουζάλη, Πέτρο Σελέκο και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο σε ρόλο Executive Senior Advisor.

Η νέα σύνθεση αποτυπώνει τη συνέχεια και την εξέλιξη της METLEN, με έμφαση στη στρατηγική ανάπτυξη, τη διεθνή εξωστρέφεια και τη σταθερή ενίσχυση της εταιρικής διακυβέρνησης.

Χρονιά–ορόσημο για τη METLEN με νούμερα που γράφουν ιστορία

Το 2025 αποδεικνύεται χρονιά–σταθμός για τη METLEN Energy & Metals, με τα αποτελέσματα εννεαμήνου να αποτυπώνουν δυναμική που δύσκολα περνά απαρατήρητη:

Κύκλος εργασιών €5,115 δισ., αυξημένος κατά 22% σε σχέση με το 2024, και σταθερή πορεία προς τον ετήσιο στόχο EBITDA του ενός δισ. ευρώ.

Η ένταξη στον δείκτη FTSE 100 τον Σεπτέμβριο και η επιβεβαίωση του BB+ από τη Fitch με σταθερή προοπτική επιβεβαιώνουν τη διεθνή αναγνώριση μιας εταιρείας που κινείται πλέον σταθερά στο πεδίο των μεγάλων ενεργειακών παικτών.

Η τελική επενδυτική απόφαση για τη μονάδα αποθήκευσης ενέργειας 330 MW / 790 MWh στη Θεσσαλία προχωρά, ενώ οι νέες ενεργειακές συμφωνίες (PPAs) με Copec EMOAC, ENGIE και Brookfield Renewable ανοίγουν δρόμο για ακόμη μεγαλύτερη διεθνοποίηση.

Στον πυρήνα της δραστηριότητας, η Protergia ενισχύει τη θέση της στη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, ενώ στον κλάδο των Υποδομών, η ΜΕΤΚΑ ΑΤΕ ανεβαίνει πίστα με τον διπλασιασμό του κύκλου εργασιών και την ανάληψη της 6ης Προβλήτας του ΟΛΘ.

Πέρα από τα οικονομικά μεγέθη, το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στη διεθνή παρουσία της METLEN, που απλώνεται σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική και Ασία, με έργα και συνεργασίες που ενισχύουν το αποτύπωμά της στις αγορές ενέργειας και μετάλλων.

Από την Αθήνα ως το Λονδίνο και το Σαντιάγο, η METLEN δείχνει ότι το 2025 δεν είναι απλώς μια καλή χρονιά – είναι η χρονιά που παγιώνει τη θέση της ανάμεσα στους διεθνείς παίκτες.