Η προσέγγιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με δελφίνους και επιχειρηματίες, οι ανταπαντήσεις του Τσίπρα για την «Ιθάκη» και η άφιξη της Σεμερτζίδου με την Ferrari στην Εξεταστική

Προσεγγίσεις σε δελφίνους...

Ξεκινώ σήμερα μακριά από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα πηγαίνοντάς σας πίσω στην καθημερινή πολιτική επικαιρότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αύριο θα συμμετάσχει σε δύο εκδηλώσεις και θα έχει και μια ενδιαφέρουσα συνάντηση. Το πρωί θα μιλήσει για το δημογραφικό σε εκδήλωση του «Ελεύθερου Τύπου», το μεσημέρι σε εκδήλωση του υπουργείου Τουρισμού στο Μουσείο της Ακρόπολης και το απόγευμα θα συναντηθεί με τον επίτροπο Μεταφορών, Απόστολο Τζιτζικώστα. Δυο συμπεράσματα βγάζω. Πρώτον ο Μητσοτάκης θέλει να δείξει πως εκείνος δουλεύει και κινείται με άξονα το παρόν και το μέλλον. Και δεύτερον, σκοπεύει να προσεγγίσει δύο πρόσωπα, την Όλγα Κεφαλογιάννη και τον Απόστολο Τζιτζικώστα, που ανέκαθεν ήθελαν να παίξουν πιο ενεργό ρόλο στη Νέα Δημοκρατία.

...και επιχειρηματίες

Και μιας και μιλάω για προσεγγίσεις, να σας πω πως χτες το Κυριάκο Μητσοτάκης πήγε στο Μέγαρο Μουσικής στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη. Μην υποτιμάς την παρουσία του εκεί, μου είπε κυβερνητικός παράγων. Βλέπετε, είναι τοις πάσι γνωστό πως η σχέση που έχουν η ισχυρή επιχειρηματική οικογένεια και ο ένοικος του Μαξίμου, έχει περάσει από σαράντα κύματα...

Η «γαλάζια» με την κόκκινη Ferrari στην Εξεταστική

Περιμένω με αγωνία την εμφάνιση της Πόπης Σεμερτζίδου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η πρώην Συντονίστρια Κοινοτικών Πόρων, Γυναικείας Αγροτικής Επιχειρηματικότητας, Ηπείρου και Ιονίων Νήσων της Νέας Δημοκρατίας (καταπληκτικός τίτλος) και υποψήφια με τη ΝΔ στο νομό Κοζάνης, θα κληθεί να δώσει την δική της εκδοχή για τον χορό εκατομμυρίων από παράνομες επιδοτήσεις που φέρεται να πήρε εκείνη και ο σύζυγός της, αλλά και για την Ferrari που οδηγούσε. Στους διαδρόμους της Βουλής λέγεται πως θα παρευρεθεί κανονικά στις εργασίας της επιτροπής, οπότε θα έχουμε ωραίο σόου σήμερα...

«Ιθάκη» - 2015: Το αθέατο τρίγωνο Αθήνας–Βερολίνου–Μόσχας και η αλήθεια που κανείς δεν έλεγε δημόσια

Αν κανείς συγκρίνει τις αφηγήσεις Τσίπρα (στην Ιθάκη) και Μέρκελ για το 2015 θα διαπιστώσει με μεγάλη ευκολία ότι συμπίπτουν. Όσο κι αν οι πολιτικές εντάσεις της εποχής θόλωναν τη δημόσια εικόνα, οι περιγραφές τους κινούνται στην ίδια πραγματικότητα. Τα γεγονότα, παρουσιάζονται πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο και ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του καθιστά σαφές ότι η αύρα στη σχέση του με την πρώην Γερμανίδα Καγκελάριο ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Επιβεβαιώνεται σήμερα, ότι παρά την εντύπωση που είχε καλλιεργηθεί εκείνη την περίοδο, οι σχέσεις Αθήνας-Βερολίνου (όχι... Φρανκφούρτης) ήταν διαφορετικές και όχι συμβατές με τον διάχυτο αντιγερμανισμό στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας.

Η συνομιλία Τσίπρα–Πούτιν, όπως την παρουσιάζει ο πρώην πρωθυπουργός, ενισχύει αυτή την πραγματικότητα, περιγράφοντας μία τριγωνική σχέση, η οποία είναι αποκαλυπτική για τους συσχετισμούς εκείνη την περίοδο. Ο Ρώσος πρόεδρος απορρίπτει χωρίς περιστροφές οποιαδήποτε ιδέα οικονομικής βοήθειας, υπογραμμίζοντας ότι τα ποσά που ζητούσε η Αθήνα δεν είχαν ουσιαστικό αντίκρισμα απέναντι στο μέγεθος του ελληνικού χρέους. Η Μόσχα, είπε, δεν μπορούσε – ούτε επιθυμούσε – να εμπλακεί σε μια ευρωπαϊκή σύγκρουση.

Το πιο αποκαλυπτικό όμως ήταν το πολιτικό μήνυμα. «Να τα βρείτε με τη Μέρκελ», ήταν η καθαρή οδηγία, όπως την περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας, με τον Πούτιν να εξηγεί ότι Ρωσία και Γερμανία διατηρούσαν στενή σχέση και κοινά συμφέροντα. Και τότε πέφτει η φράση που σημάδεψε τη συζήτηση: η Ελλάδα «ανήκει στη γερμανική σφαίρα επιρροής».

Σήμερα, με το βλέμμα πίσω και τα δεδομένα στο τραπέζι το ερώτημα επανέρχεται επιτακτικά: Τελικά η χώρα ανήκε στη γερμανική σφαίρα επιρροής;

Η σκληρή αντίδραση Τσούνη για το τηλεφώνημα του 2015

Η «Ιθάκη» δημιούργησε θόρυβο γύρω από έναν διάλογο που –σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα– είχε τότε με τη Φώφη Γεννηματά. Η περιγραφή του πρώην πρωθυπουργού ότι πρότεινε τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, μόνο και μόνο για να εισπράξει άρνηση λόγω των ΑΝΕΛ, προκάλεσε άμεση αντίδραση. Η πρώτη διάψευση ήρθε από τον στενό συνεργάτη της αείμνηστης προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Μανώλη Όθωνα. Η πιο σκληρή ήρθε από τον σύζυγο της.

Ο Ανδρέας Τσούνης, απάντησε με σκληρό τρόπο, διαψεύδοντας κατηγορηματικά ότι έγινε ποτέ τέτοια πρόταση. Με αιχμηρή γλώσσα χαρακτήρισε τον Τσίπρα «καθ’ έξιν ψεύτη» και υποστήριξε πως η Φώφη Γεννηματά είχε προεξοφλήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα άνοιγε ποτέ τέτοιο παράθυρο συνεργασίας. Κατά τον ίδιο, ο λόγος ήταν απλός: ο φόβος του πρώην πρωθυπουργού απέναντι σε ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ, ικανό να αλλοιώσει πολιτικούς συσχετισμούς.

Η συζήτηση, δέκα χρόνια μετά, δεν αφορά μόνο σε μια τηλεφωνική συνομιλία. Φωτίζει τις υπόγειες εντάσεις ανάμεσα στους δύο χώρους και τις ανεκπλήρωτες δυνατότητες συνεργασίας που δεν δοκιμάστηκαν ποτέ. Σαν να έρχεται να κουμπώσει στο σήμερα...

Θα απαντήσει σε όλα στις 3 Δεκεμβρίου

Αμείωτος ο κακός χαμός με το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα. Και δεν μπορούσα παρά να επανενεργοποιήσω τις επαφές μου στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού για να πάρω κλίμα αντιδράσεων για τα όσα έχουν ειπωθεί για το βιβλίο του μέσα στις πρώτες 48 ώρες από την κυκλοφορία του. «Θα απαντήσει σε όλα ο ίδιος ο Τσίπρας στις 3 Δεκεμβρίου, στην παρουσίαση βιβλίου» μου είπαν. «Σε όλα;» ξαναρώτησα. «Σε όλα» μου ξεκαθάρισαν. Και για το «καράβι που έριξε στα βράχια», και για το αν έκανε αυτοκριτική; Για όλα, με διαβεβαίωσαν. Είπα λοιπόν να κάνω υπομονή μέχρι την άλλη Τετάρτη.

Το πάνελ ακόμα αναζητείται

Έχω πάντως να σας πληροφορήσω πως το πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου του Τσίπρα δεν έχει ακόμα «κλείσει». Το μόνο βέβαιο είναι πως ξένος προσκεκλημένος και ομιλητής δεν θα υπάρχει στην εκδήλωση. Το βιβλίο άλλωστε δεν έχει κυκλοφορήσει στα αγγλικά. Και έτσι κι αλλιώς, προσθέτω εγώ, τα γραπτά του πρώην πρωθυπουργού δεν έχουν στόχο να συγκινήσουν τους «έξω» αλλά τους «μέσα».

Αναζητείται ενιαία και σοβαρή γραμμή

Δυο μέρες συμπληρώνονται από την κυκλοφορία της «Ιθάκης» και οφείλω να παρατηρήσω πως από την κυβέρνηση ενιαία «γραμμή» για το βιβλίο δεν έχει. Και δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά τα ευφυολογήματα του Παύλου Μαρινάκη για την «Ρίγα της Εσθονίας» που ανακάλυψε σε μια από τις 762 σελίδες του βιβλίου. Ούτε τις επαναλαμβανόμενες παρλάτες του Άδωνι Γεωργιάδη για τα «δεινά που έφερε ο Τσίπρας». Και ξέρετε, είναι προβληματική η αμηχανία, ιδίως όταν καλύπτεται από εξυπνακισμό. Δείχνει πως δεν έχεις διαμορφώσει τακτική απέναντι στον «προαιώνιο εχθρό» και πως δεν μπορείς να προβλέψεις τους όποιους ελιγμούς του.

Ένα ντοκιμαντέρ, μέρες που είναι

Διάβασα την πληροφορία πως ο ΣΚΑΙ, τώρα που το 2015 έγινε ξανά της μόδας λόγω του βιβλίου Τσίπρα, σχεδιάζει να προβάλει μια σειρά ντοκιμαντέρ που βασίζεται στο βιβλίο των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού υπό τον τίτλο «Η Τελευταία Μπλόφα». Το βιβλίο, επειδή το έχω διαβάσει, παρουσιάζει ουσιαστικά την εκδοχή των ευρωπαίων αξιωματούχων και τεχνοκρατών της εποχής για το πρώτο διάστημα των διαπραγματεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση δηλαδή την περίοδο Ιανουάριος – Ιούλιος 2015. Σαν να μιλάει δηλαδή ο Ντάισελμπλουμ και να παρουσιάζεται η εκδοχή των σκληρών δανειστών, γραμμένη μέσα από τα μάτια των «Μενουμευρωπαίων» της εποχής. Έχει ιστορικό ενδιαφέρον και αυτή η οπτική; Προφανώς. Έχει πολιτική χρησιμότητα; Αμφιβάλλω. Γιατί το εν λόγω βιβλίο είναι πλέον αρκετά παλιό, και βασικός στόχος του ήταν να πληγεί ο Τσίπρας με εργαλείο τον Βαρουφάκη. Αλλά αυτοί οι δυο ακολουθούν εδώ και δέκα χρόνια τελείως διαφορετικές πορείες.

Το παράπονο του Παπαδημούλη

Μετά την έκδοση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα είχαμε δύο ειδών «συριζαίους» που πορεύτηκαν μαζί του. Από τη μία ήταν εκείνοι που διάβασαν απαξιωτικές αναφορές του πρώην πρωθυπουργού στο πρόσωπό τους και τον κατακεραύνωσαν. Από την άλλη, κάποιοι φάνηκαν ικανοποιημένοι από την ήπια κριτική ή το «συγχωροχάρτι» που τους έδωσε ο Τσίπρας. Προέκυψε όμως και μια τρίτη κατηγορία: Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, σχολιάζοντας μια επαινετική ανάρτηση του Γιώργου Κύρτσου, μοιράστηκε στα social media την πικρία του επειδή «ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρινε σκόπιμο να γράψει ούτε μία λέξη στις 762 σελίδες της "Ιθάκης"» για την συνεισφορά του στην Ευρωβουλή την εποχή της σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Ο Παπαδημούλης λίγο αργότερα έσβησε την αναφορά αυτή, αλλά τα γραπτά μένουν...

Ένα σενάριο λογικό

Άκουγα αργά το βράδυ της Δευτέρας τον Χάρη Δούκα στην ΕΡΤ και μεταξύ άλλων είπε και κάτι ενδιαφέρον. «Αν το ΠΑΣΟΚ είναι κοντά στο 25% και πρώτο κόμμα και η Νέα Δημοκρατία στο 23%, το ξέρετε ότι δεν θα υπάρχει μπόνους και θα μπορεί το πρώτο με το τρίτο κόμμα να κάνουν κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή;» είπε απευθυνόμενος σε μια εκ των δημοσιογράφων. Το παράδειγμα του δημάρχου Αθηναίων δεν είναι άστοχο. Ο στόχος του ΠΑΣΟΚ να βγει πρώτο «έστω και με μια ψήφο», αν επιτευχθεί, θα οδηγήσει σε συσχετισμούς παρόμοιους με αυτούς που περιέγραψε ο Δούκας. Και δεν το είπε τυχαία. Ήθελε να επισημάνει πως χρειάζεται διάλογος από τώρα με τις δυνάμεις στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μπορεί την επόμενη μέρα να συγκυβερνήσει με αυτές και να μην πέσει στην «ανάγκη» της ΝΔ.

Σαμαράς–Μητσοτάκης: Η επόμενη κίνηση που απειλεί να ανοίξει νέο μέτωπο

Έφτασαν στα αυτιά μου διάφορες συζητήσεις που γίνονται στους στενούς διαδρόμους του Μεγάρου Μαξίμου και το κλίμα μόνο ήρεμο δεν είναι. Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η επόμενη δημόσια παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν θα αργήσει. Η στάση του Μεγάρου Μαξίμου απέναντι στην πρόσφατη συνέντευξή του –με υποδόριο τόνο απαξίωσης– έχει προκαλέσει έντονη δυσφορία στον πρώην πρωθυπουργό.

Όσοι τον γνωρίζουν καλά λένε πως έχει πλέον διαμορφώσει ξεκάθαρη στρατηγική την ώρα που εκπέμπει μηνύματα με απήχηση ακόμη και στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος ότι ο σημερινός πρωθυπουργός έχει απομακρύνει το κόμμα από τις παραδοσιακές του σταθερές. Αυτή η επιμονή βρίσκει ανταπόκριση και σε ένα τμήμα της κομματικής και εκλογικής βάσης, γεγονός που ενισχύει την ανησυχία στο κυβερνητικό επιτελείο.

Το δύσκολο για τον Μητσοτάκη είναι ότι ο Σαμαράς διατηρεί ισχυρό συμβολικό κεφάλαιο στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι, κάθε νέα δημόσια τοποθέτησή του έχει βαρύτητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να αντιμετωπιστεί εύκολα.

Στο Μαξίμου, η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι απλή αλλά ανησυχητική: η αντιπαράθεση ίσως εξελιχθεί σε μακρά και επίπονη δοκιμασία για την κοινοβουλευτική, αλλά και την κυβερνητική σταθερότητα.

Σεισμόπληκτα ακίνητα σε πλειστηριασμό: Η πραγματικότητα που διαψεύδει τις κυβερνητικές δεσμεύσεις

Άκουγα τις προάλλες για το νέο κύμα πλειστηριασμών που αναμένεται έως τον Φεβρουάριο και γίνεται σαφές ότι η υπόθεση των σεισμόπληκτων περιοχών, αντί να βαδίζει προς λύση, κινείται προς αδιέξοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 35 ακίνητα πρόκειται να βγουν στο σφυρί, ανάμεσά τους και κατοικίες που έχουν πληγεί από τον σεισμό – γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ελπιδοφόρες υποσχέσεις που είχαν δοθεί στους κατοίκους.

Οι τοπικοί φορείς, όπως ο Σύλλογος Σεισμοπλήκτων Αρκαλοχωρίου «Ελπίδα», είχαν εδώ και μήνες προειδοποιήσει ότι χωρίς θεσμική παρέμβαση η πίεση των funds θα οδηγήσει τα νοικοκυριά σε αδιέξοδο. Οι συνεχείς οχλήσεις και εκκλήσεις δεν απέδωσαν, με αποτέλεσμα η πραγματικότητα να διαμορφώνεται πλέον ερήμην όσων έχασαν τα σπίτια τους και παλεύουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Το μεγάλο ζήτημα δεν είναι μόνο οι πλειστηριασμοί αυτοί καθαυτοί, αλλά ο κίνδυνος να ανοικοδομηθεί η περιοχή όχι από τους κατοίκους της, αλλά από τα επενδυτικά σχήματα που αποκτούν ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές. Σε μια περιοχή που ακόμη μετρά πληγές, η προοπτική να αλλάξει χέρια η γη των σεισμόπληκτων δεν είναι απλώς κοινωνική ανισότητα, αλλά και ένα ολόκληρο μέλλον που κινδυνεύει να χαθεί.

Eurostat: Τα 20 χαμένα χρόνια του ελληνικού εισοδήματος και η εικόνα που δεν χωρά ωραιοποίηση

Διάβαζα χθες τα στοιχεία της Eurostat και διαπίστωνα πόσο διαφορετική είναι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα από το αφήγημα που προβάλλεται εντός συνόρων. Σε μια εικοσαετία κατά την οποία όλες σχεδόν οι χώρες της Ε.Ε. κατέγραψαν αύξηση στο κατά κεφαλήν εισόδημα, με μέσο όρο +22%, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις μόλις δύο εξαιρέσεις με μείωση – συγκεκριμένα -5%, μαζί με την Ιταλία που σημείωσε -4%.

Την ώρα που Ρουμανία, Λιθουανία, Πολωνία και Μάλτα εκτοξεύονται με αυξήσεις έως και 134%, η χώρα μας παραμένει καθηλωμένη, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί «ισχυρής ανάπτυξης». Η σύγκριση με την Ιταλία φωτίζει ακόμη περισσότερο την ελληνική υστέρηση: εκεί ο μέσος καθαρός μισθός αγγίζει τα 1.740 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τα 1.150 ευρώ.

Τα ευρωπαϊκά δεδομένα δείχνουν ότι η ήπειρος πέρασε κρίσεις, ύφεση και πανδημία, αλλά επέστρεψε σε σταθερή τροχιά ανάκαμψης. Η Ελλάδα, όμως, δεν ακολούθησε τον ρυθμό. Αντί να κλείνει την ψαλίδα με την Ευρώπη, τη βλέπει να ανοίγει.

Ταμβακάκης–Βρεττού: Το δίπολο εμπειρίας και μετασχηματισμού που επανακαθορίζει την τραπεζική ηγεσία

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τη συζήτηση του Απόστολου Ταμβακάκη και της Ελένης Βρεττού στο Fortune Greece CEO Initiative Forum 2025 και ήταν ξεκάθαρο πως επρόκειτο για μια ζωντανή απεικόνιση δύο μοντέλων ηγεσίας: εκείνου που στηρίζεται στην εμπειρία και εκείνου που γεννιέται από τον μετασχηματισμό υπό πίεση. Η σχέση μέντορα–στελέχους έδωσε το πλαίσιο για να φανεί τι σημαίνει διοίκηση με στόχο, πειθαρχία και ικανότητα αλλαγής σε έναν απαιτητικό τραπεζικό κλάδο.

Ο Ταμβακάκης αναφέρθηκε στην ανάληψη της Attica Bank από τη Βρεττού, τονίζοντας πως μέσα σε δύο χρόνια υλοποίησε μια στρατηγική πλήρους ανασύνταξης, οδηγώντας στη σημερινή Credia Bank. Από την πλευρά της, η Βρεττού περιέγραψε τον μετασχηματισμό που ξεκίνησε με νέα ομάδα, νέα κουλτούρα και έμφαση στην ταχύτητα και την εξυπηρέτηση. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους: μερίδιο αγοράς από 3% σε 16%, με επίκεντρο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ο Ταμβακάκης στάθηκε στη σημασία της ενσυναίσθησης στη διοίκηση και ανακοίνωσε ότι περνά σταδιακά την εκτελεστική σκυτάλη στη νέα γενιά. Με δύο funds ύψους 400 εκατ. ευρώ και τρίτο υπό προετοιμασία, η EOS Capital Partners στοχεύει στο 1 δισ. υπό διαχείριση, προβάλλοντας μια επενδυτική φιλοσοφία που στηρίζεται σε ομάδες και ανθρώπους. Η ουσία της συζήτησης ήταν σαφής: η νέα εποχή θα χτιστεί από ηγέτες που συνδυάζουν εμπειρία, ταχύτητα και θάρρος.

CrediaBank: Επιθετική στρατηγική ανάπτυξης και διεθνές άνοιγμα με τη μεγάλη εξαγορά στη Μάλτα

Επίσης είδα με προσοχή την παρουσίαση των στόχων της CrediaBank και ήταν σαφές ότι η διοίκηση κινείται με σχέδιο επιθετικής αλλά μετρημένης επέκτασης. Η Ελένη Βρεττού έθεσε το πλαίσιο: η τράπεζα δεν στοχεύει στο μέγεθος, αλλά στην ποιότητα εξυπηρέτησης και στην κερδοφορία, με δύο άξονες: αύξηση μεριδίου στην Ελλάδα και ολοκλήρωση της εξαγοράς της HSBC Μάλτας έως τα τέλη του 2025.

Οι αριθμοί δείχνουν δυναμική. Η τράπεζα πέτυχε 2,4 δισ. νέες εκταμιεύσεις στο 9μηνο, αυξημένες κατά 45%, ενώ το χαρτοφυλάκιο μετά από προβλέψεις ανήλθε στα 5,1 δισ. ευρώ. Παράλληλα, στοχεύει σε καθαρή πιστωτική επέκταση άνω του 1 δισ. το 2025. Η διοίκηση προετοιμάζει επίσης νέα προϊόντα – από POS overdraft έως συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς – και δεν αποκλείει εξαγορές εντός Ελλάδας.

Το σχέδιο μετασχηματισμού των καταστημάτων συνεχίζεται με ανθρωποκεντρική εξυπηρέτηση, χωρίς ραντεβού και με λειτουργία ταμείων όλη την ημέρα, ενώ το parallel πρόγραμμα τεχνολογικής αναβάθμισης στοχεύει σε μείωση κόστους και ενίσχυση αποτελεσματικότητας.

Στο διεθνές μέτωπο, η ενσωμάτωση της HSBC Μάλτας αλλάζει κλίμακα: νέες δραστηριότητες σε wealth management, insurance και trade finance, νέο executive ρόλο διεθνούς δραστηριότητας και πλήρη λειτουργική ενοποίηση έως το 2027. Με κεφαλαιακό δείκτη CET1 στο 10,6%, η CrediaBank δείχνει ότι χτίζει ένα μοντέλο ανάπτυξης με αντοχή και συνέπεια.

Η νέα αρχιτεκτονική της πολυτελούς αγοράς: Πώς μια κατοικία γίνεται διεθνές προϊόν υψηλής αξίας

Διάβασα με προσοχή τις επισημάνσεις της Κορίνας Σαΐα της Premier Realty Greece και γινόταν σαφές ότι η μεταπώληση πολυτελούς κατοικίας δεν είναι απλή υπόθεση αλλά μια ολοκληρωμένη στρατηγική. Στο κορυφαίο επίπεδο αγοραστών, η αξία δεν μετριέται μόνο σε τετραγωνικά, αλλά σε τρόπο ζωής, παροχές και πρόσβαση σε διεθνές κοινό που γνωρίζει τι ζητά.

Το πρώτο κρίσιμο στάδιο είναι η πλήρης τεχνική και νομική προετοιμασία: τίτλοι, κατόψεις, ενεργειακά πιστοποιητικά και τακτοποιήσεις που κλείνουν από πριν τις παγίδες της ελληνικής γραφειοκρατίας. Σε αυτό προστίθεται το στοχευμένο light staging, που ενισχύει την αρχική εντύπωση και αναβαθμίζει την τοποθέτηση του ακινήτου στην αγορά.

Εξίσου σημαντική είναι η σωστή τιμολόγηση, βασισμένη σε σπανιότητα, αρχιτεκτονική υπογραφή και τοποθεσία. Από τα παραθαλάσσια ακίνητα μέχρι Φιλοθέη και Κηφισιά, το περιβάλλον καθορίζει την υπεραξία. Παράλληλα, η διεθνής προβολή όλο τον χρόνο διασφαλίζει πρόσβαση σε αγοραστές που δεν κινούνται με τουριστικούς ρυθμούς αλλά με επενδυτικούς.

Τέλος, η πώληση υψηλής αξίας απαιτεί αφήγημα lifestyle: ποιοτικό υλικό, 3D tours και επαγγελματική παρουσίαση που δημιουργεί συναισθηματική σύνδεση πριν καν ο αγοραστής φτάσει στην πόρτα. Με τη σωστή ομάδα νομικών και τεχνικών, η μεταβίβαση γίνεται καθαρή, γρήγορη και ανταγωνιστική.

Ελβετικό φράγκο: Ο διπλός αιφνιδιασμός και ο λογαριασμός που φέρνει αναταράξεις στο τραπεζικό σύστημα

Από τις αντιδράσεις των τραπεζών είναι εμφανές ότι το κυβερνητικό σχέδιο για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο προκάλεσε πλήρη αιφνιδιασμό. Το νέο πλαίσιο, που προβλέπει κούρεμα από 15% έως 50% με βάση την τρέχουσα ισοτιμία, διπλασιάζει στην πράξη το κόστος σε σχέση με τις καλοκαιρινές διαβουλεύσεις, στις οποίες το εύρος περιοριζόταν στο 10%–25%.

Με περίπου 57.000 χορηγημένα δάνεια και πάνω από 20.000 ενεργά, η μεταβολή αυτή μεταφράζεται σε «λυπητερή» που, σύμφωνα με τραπεζικές εκτιμήσεις, μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 750 εκατ. ευρώ. Για τα πιστωτικά ιδρύματα με μεγαλύτερη έκθεση –Eurobank, Πειραιώς, Alpha και ΕΤΕ– αυτό σημαίνει πρόσθετες προβλέψεις, οι οποίες ενδέχεται να πιέσουν τα αποτελέσματα του 2025.

Οι τράπεζες ήδη επανυπολογίζουν την πραγματική επιβάρυνση, καθώς το νέο σχήμα ανατρέπει τον σχεδιασμό των τελευταίων μηνών. Η Eurobank έχει λάβει πρόβλεψη 300 εκατ. ευρώ, η Πειραιώς ενίσχυσε τις δικές της στα δύο τελευταία τρίμηνα, ενώ η Alpha Bank έχει περιορισμένη έκθεση. Παράλληλα, ένας μεγάλος όγκος δανείων βρίσκεται σε servicers και τιτλοποιήσεις «Ηρακλή», αυξάνοντας την πολυπλοκότητα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ρύθμιση ανοίγει έναν νέο γύρο πιέσεων και διαπραγματεύσεων, με τις επιπτώσεις να διαχέονται σε όλο το τραπεζικό οικοσύστημα.