Στην Αθήνα αυτό το φθινόπωρο, το θεατρικό τοπίο φωτίζεται από έργα που προωθούν τη συμπερίληψη, αναδεικνύοντας διαφορετικές φωνές και κοινωνικά ζητήματα μέσα από σύγχρονες θεματικές και πολυδιάστατους χαρακτήρες. Καλλιτέχνες, συγγραφείς και σκηνοθέτες επιστρέφουν στη σκηνή μ' έργα που ανοίγουν διάλογο για την ταυτότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις, την κακοποίηση και τη διαρκή προσπάθεια των ηρώων να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους.
Το «Blue Train», το νέο έργο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Σουλεϊμάν, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Άλμα. Πρόκειται για ένα τρυφερό έργο που ισορροπεί ανάμεσα στη νοσταλγία και το χιούμορ, την οξύτητα και τη συγκίνηση. Με κεντρικό ήρωα τον Μιχάλη, τον οποίο υποδύεται ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, το έργο φέρνει επί σκηνής χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είναι δικοί μας φίλοι, οικογένεια ή ακόμα και εχθροί, καθρεφτίζοντας τη ζωή, τα όνειρα και τις αδυναμίες μας με τρόπο άμεσο και συχνά προκλητικά αποκαλυπτικό.
Μια φαινομενικά συνηθισμένη Κυριακή, λίγες μέρες πριν τα τεσσαρακοστά πέμπτα του γενέθλια, ο Μιχάλης δέχεται τις διαδοχικές επισκέψεις τεσσάρων κομβικών προσώπων της ζωής του, οι οποίες καταλήγουν να γίνουν συναισθηματικές εισβολές που τον απογυμνώνουν. Η μητέρα του, η κολλητή του, ο πρώην σύντροφός του και ένα εικοσάχρονο αγόρι ως ραντεβού για ευκαιριακό σεξ, ξεδιπλώνουν όλη την βεντάλια των επιλογών που θα μπορούσε να έχει κανείς, ώστε να προλάβει το τρένο της ενηλικίωσης του. Το έργο συνδυάζει το χιούμορ με τη θλίψη και την αγάπη με τον πόνο, προσφέροντας μια σύγχρονη και γλυκόπικρη ματιά στη γενιά που παλεύει να διατηρήσει την αθωότητά της ενάντια στον αμείλικτο χρόνο.
Στο Μικρό Χορν, το έργο της Αμερικανίδας Young Jean Lee, «Straight White Men», προσφέρει μια διαφορετική οπτική στις διαπροσωπικές σχέσεις και τα κοινωνικά προνόμια μέσα από μια καυστική κωμωδία. Με τη σκηνοθετική ματιά της Κίρκης Καραλή, το έργο ξεφεύγει από τα στερεότυπα, επιδιώκοντας να παρουσιάσει τους λευκούς ετεροφυλόφιλους άντρες του σήμερα με μια ευαισθησία που τους καλεί ν' αναλογιστούν τη θέση τους μέσα στην κοινωνία. Στην έναρξη της παράστασης, η υποδοχή των θεατών γίνεται από δύο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η συγγραφέας τους δίνει το δραματουργικό χώρο, ώστε να συσχετίζονται με το βασικό μέρος του έργου, χωρίς να εμπλέκονται άμεσα. Η Μελίνα Νάτσιου, μια τρανς γυναίκα, και ο Θέμης Θεοχάρογλου, που σταδιακά μεταμορφώνεται στην drag persona της Holly Grace, είναι εκεί για να μας κρατούν το χέρι σ' αυτή τη διαδρομή.
Στο θέατρο Μικρό Γκλόρια, η παράσταση «Στρακαστρούκες» του Δημήτρη Σαμόλη αφηγείται τη ζωή του Κωνσταντή, ενός νέου που μεγάλωσε σε μια επαρχιακή κοινωνία και αντιμετωπίζει τον εκφοβισμό λόγω της διαφορετικότητάς του. Με βαθύ αίσθημα χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια, ο πρωταγωνιστής μετατρέπει την προσωπική αυτή ιστορία σε ελεγεία για τη μοναξιά και την ανάγκη αποδοχής, κάνοντας το κοινό να συγκινηθεί και να αναλογιστεί τις βαθύτερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.
Το έργο του Ασλει Ρόμπινσον, βασισμένο στο διήγημα της Αννι Πρου, για τη βαθιά, περίπλοκη αγάπη ανάμεσα σε δύο καουμπόηδες παρουσιάζεται στο Θέατρο Κνωσός. Η παράσταση «Brokeback Mountain», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, αφηγείται την ιστορία των Ένις ντελ Μαρ και Τζακ Τουίστ (Δημήτρης Καπουράνης και Μιχαήλ Ταμπακάκης), δύο βοσκών στα βουνά του Γουαϊόμινγκ, που παρά την πίεση και τις προσδοκίες της κοινωνίας, βιώνουν μια διαχρονική αγάπη μέσα στη μοναξιά και την απομόνωση. Η ευαίσθητη σκηνοθετική προσέγγιση του Κωνσταντίνου Ρήγου διατηρεί την ένταση της αρχικής ιστορίας, αναδεικνύοντας την αυθεντικότητα της αγάπης και το κόστος των κοινωνικών περιορισμών.
Ακόμα στο Θέατρο Κνωσός, η παράσταση «Μια άλλη Θήβα», που έχει ξεκινήσει από το 2022 και συνεχίζει τις sold out εμφανίσεις, αναλύει τη σχέση ενός συγγραφέα μ' έναν νέο άντρα που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Το έργο αυτό, σκηνοθετημένο από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, πραγματεύεται τις λεπτές ισορροπίες της πατρικής φιγούρας, της ψυχικής υγείας και της ανάγκης για επαναπροσδιορισμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τις προκλήσεις της καλλιτεχνικής έκφρασης και της αυτογνωσίας.
Το «OUTRO» του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου, εμπνευσμένο από το έργο του Λαγκάρς «Ακριβώς μέχρι το τέλος του κόσμου», καταπιάνεται με τη σύγχρονη οικογένεια και την αποδόμησή της, εξερευνώντας τις δυσκολίες και την πολυπλοκότητα των οικογενειακών δεσμών. Η παράσταση στο θέατρο Πλύφα σκιαγραφεί μια οικογένεια που βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μνήμες και τα τραύματα του παρελθόντος, δημιουργώντας ένα σκληρό αλλά αληθινό πορτρέτο της εφηβικής ενηλικίωσης και της ανάγκης για αποδοχή. Μ' ευαισθησία και ψυχική δύναμη, ο Γιώργος Καραμίχος φέρνει στην επιφάνεια τις εσωτερικές συγκρούσεις του Λουκά, αποκαλύπτοντας τη συναισθηματική πορεία του χαρακτήρα του.
Με τον ελληνικό τίτλο «Κράτα με», το βραβευμένο έργο του Geoffrey Nauffts εξετάζει, με διαπεραστική ματιά, ζητήματα που αφορούν άμεσα τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Θέτει δύσκολες και άβολες ερωτήσεις σχετικά με τη δέσμευση, την αγάπη, τη θρησκεία και την κόντρα ανάμεσα στους κοινωνικούς θεσμούς και την αλήθεια που αισθάνεται ο καθένας μέσα του.
Η σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία «Ο Τρόμος του Κροκόδειλου» της Μέγκαν Τάιλερ τοποθετείται στη Βόρεια Ιρλανδία το 1989, σε μια κοινωνία έντονων συγκρούσεων. Μέσα από την ιστορία δύο αδελφών που έρχονται αντιμέτωπες με τον κακοποιητικό τους πατέρα, η παράσταση αποτελεί μια τολμηρή καταγγελία της πατριαρχίας. Η Τάιλερ υφαίνει με μαεστρία ένα πορτρέτο γυναικείων δεσμών, με την Αλάννα να κρύβει τις μικρές της «αμαρτίες» και τη Φιάννα να φέρνει το βάρος μιας καταδίκης για εμπρησμό. Το έργο συνδυάζει σκληρή κριτική και σουρεαλιστικό χιούμορ, φωτίζοντας τις βαθιές πληγές και τους φόβους που φέρουν οι χαρακτήρες σε μια αναμέτρηση με το παρελθόν και τη σκοτεινή οικογενειακή τους ιστορία.
Η βία, η άμβλωση και η ναρκισσιστική κουλτούρα
Το έργο «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» του βραβευμένου Καταλανού Ζουζέπ Μαρία Μιρό, γραμμένο το 2020, συνιστά ένα σύγχρονο σχόλιο για τη βία, τις προκαταλήψεις και την καταπίεση στην επαρχιακή κοινωνία. Μέσα από τον θάνατο ενός έφηβου αγοριού, ο Μιρό αναδεικνύει τις κρυφές παθογένειες της κοινότητας, με έμφαση σε ζητήματα παιδεραστίας, ομοφοβίας και κοινωνικής υποκρισίας. Ο Αργύρης Ξάφης, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ζωής Ξανθοπούλου, φέρνει στη σκηνή τον πολυπρόσωπο αυτόν μονόλογο, ανακαλώντας με μοναδική ένταση τα τραυματικά βιώματα των χαρακτήρων.
Με τη συμμετοχή των Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και Ευσταθίας Τσαπαρέλη, το θεατρικό έργο «Η Φάλαινα» ακολουθεί την ιστορία του Τσάρλι, ενός ανθρώπου που αγωνίζεται ν' ανακτήσει την ανθρωπιά του, να συμφιλιωθεί με το παρελθόν και να βρει τη λύτρωση. Το έργο, που γνωρίζει επιτυχία και σε κινηματογραφική προσαρμογή από τον Ντάρεν Αρονόφσκι, θέτει καίρια ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα των ανθρώπων να σωθούν και να συνδεθούν μεταξύ τους, φέρνοντας στο προσκήνιο την αναζήτηση για αγάπη και αυτογνωσία σ' έναν κόσμο γεμάτο απογοήτευση.
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την παράσταση «Στο Σώμα της» σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, όπου δώδεκα γυναίκες ηθοποιοί ζωντανεύουν τις κατακτήσεις και τις πιέσεις που έχει υποστεί το γυναικείο σώμα. Η παράσταση ανοίγει διαλόγους γύρω από θέματα όπως η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση, η άμβλωση και η βία. Πρόκειται για μια βαθιά προσωπική και κοινωνική παράσταση που, με θάρρος και καυστικό χιούμορ, ερευνά τον έμφυλο πόνο, τη δύναμη και την ελευθερία, προσκαλώντας το κοινό να ξανασκεφτεί την έννοια της αυτοδιάθεσης.
Το έργο «Ο Άσχημος» του Marius Von Mayenburg επιστρέφει στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου για δεύτερη χρονιά μετά την επιτυχία της περασμένης σεζόν. Μέσα από το ταξίδι του Λέττε, ο οποίος υφίσταται αισθητική επέμβαση για να γίνει «όμορφος» και καταλήγει έρμαιο της καταναλωτικής κοινωνίας, το έργο σατιρίζει τη ναρκισσιστική κουλτούρα και τη βιαιότητα των κοινωνικών επιταγών για ομορφιά και αποδοχή. Με καυστική διάθεση, το έργο καταδεικνύει τις συνέπειες των κοινωνικών στερεοτύπων, προσφέροντας μια πικρή κωμωδία για την αυταπάτη της τελειότητας.
Το ταμπού των αμβλώσεων
Το κλασικό docudrama «Κυανιούχο Κάλιο» του Friedrich Wolf, σε σκηνοθεσία της Μάρθας Μπουζιούρη, φέρνει στο προσκήνιο τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα γύρω από το δικαίωμα στην άμβλωση. Μέσα από την τραγική ιστορία μιας γυναίκας που αντιμετωπίζει τις συνέπειες μιας παράνομης επέμβασης, το έργο θίγει την κοινωνική υποκρισία και την ταξική διάσταση της έμφυλης βίας. Σήμερα, ο αγώνας του Wolf βρίσκει απήχηση, καθώς οι παγκόσμιες πολιτικές επαναφέρουν διαρκώς τη συζήτηση γύρω από το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση. Το έργο καλεί σ' έναν σύγχρονο προβληματισμό, καθιστώντας σαφές ότι η πρόσβαση σε ασφαλή ιατρική περίθαλψη δεν αποτελεί πάντα αυτονόητο δικαίωμα.
Το θέατρο Πτι Παλαί εγκαινιάζει τη νέα σεζόν με την παράσταση «Τριαντάφυλλο στο στήθος», ένα έργο του Τέννεσι Ουίλιαμς, που σπάνια ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή, αν και ανήκει στο κορυφαίο έργο του συγγραφέα. Η απόδοση και σκηνοθεσία του Γιωργή Τσουρή φέρνει στη σκηνή τη Μαρία Καβογιάννη στο ρόλο της Σεραφίνας και τον Μάκη Παπαδημητρίου ως Αλβάρο, πλαισιωμένους από έναν θίασο καταξιωμένων ηθοποιών. Ο Τέννεσι Ουίλιαμς θεωρούσε το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» τη μοναδική του κωμωδία, και η προσέγγιση του σκηνοθέτη δίνει έμφαση στη σπάνια κωμική διάσταση του έργου, όπου οι συγκρούσεις και οι εντάσεις των ηρώων αποκαλύπτουν τη βάθος τους, ενώ παράλληλα επιχειρείται ένας δυναμικός διάλογος με τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις για την ταυτότητα και την απελευθέρωση.
Παράλληλα, το θέατρο Επί Κολωνώ φιλοξενεί την παράσταση «Linda», έργο της Penelope Skinner, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. Το κείμενο παρουσιάζει την ιστορία της Λίντα Γουάιλντ, μιας δυναμικής και επιτυχημένης γυναίκας, που βλέπει τις πεποιθήσεις της για τη ζωή και τον εαυτό της να κλονίζονται. Η δημιουργός, με το χαρακτηριστικό σατιρικό βρετανικό χιούμορ της, συνθέτει έναν ήρωα που συγκρούεται με τα στερεότυπα και τις απαιτήσεις της εποχής, επισημαίνοντας τις δυσκολίες που βιώνουν οι γυναίκες σ' έναν κόσμο εμμονικά εστιασμένο στην επιτυχία και την αποδοχή. Η ιστορία της Λίντα διαχέει ένα σκληρό μήνυμα για την επίδραση της ηλικίας και του κοινωνικού στάτους στη ζωή των ανθρώπων, αγγίζοντας με ανθρωπιά και διορατικότητα το κοινό.
Η ιστορία της μικρής Σπυριδούλας, που παρουσιάζεται από την ομάδα 4Frontal, φέρνει στη σκηνή ένα δραματικό περιστατικό από τη δεκαετία του '50 και θίγει ζητήματα που παραμένουν επίκαιρα. Με την υποστήριξη του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, το έργο της Νεφέλης Μαϊστράλη αξιοποιεί το θεατρικό ντοκουμέντο και τη σύγχρονη ελληνική μουσική για ν' αφηγηθεί την ιστορία της 12χρονης που κακοποιήθηκε απάνθρωπα από την οικογένεια στην οποία δούλευε. Η παράσταση, που παρουσιάστηκε σε μεγάλα φεστιβάλ και κέρδισε βραβεία, αποτελεί ύμνο στο κουράγιο και στην αντοχή, αναδεικνύοντας την ανάγκη να σπάσει ο κύκλος της βίας και να διεκδικηθεί μια καλύτερη ζωή.
Η θεατρική ομάδα ΠΡΟΖΑc επιστρέφει με την παράσταση «Κριστέλλα» στο Θέατρο 104. Το έργο, βασισμένο σε διήγημα της Μαρίας Τσιμά, περιγράφει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αλλοδαπές γυναίκες σε μια κοινωνία που συχνά αγνοεί την ταυτότητά τους. Η Κριστέλλα, που μεταναστεύει με τη μητέρα της από την Αλβανία για ένα καλύτερο μέλλον, διεκδικεί τη ζωή της με πείσμα και εντάσσεται στην κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι οι δυσκολίες δεν μπορούν να την καθορίσουν. Το έργο προβάλλει την οικουμενικότητα της ανθρώπινης πάλης και αποτελεί μια σημαντική μαρτυρία για τη γυναικεία ανθεκτικότητα και τη διαπολιτισμική ζωή στην Αθήνα.
Μετά τις sold out παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο συναρπαστικός μονόλογος «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού», βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο 104. Ο Ντίνος Ψυχογιός σκηνοθετεί με μαεστρία τον Δημήτρη Μαμιό σε μια ερμηνεία που γρήγορα έγινε talk of the town, αποσπώντας ενθουσιώδη σχόλια από κοινό και κριτικούς. Η παράσταση φωτίζει μια πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας που συχνά παραμελείται και επιμένει στο μήνυμα της αυτογνωσίας και της δύναμης του χαρακτήρα.
