article background image

Μόνο μία ευκαιρία… Αυτό κυνηγούσε ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί κατά τη διάρκεια του ιστορικού τελικού του Europa Conference League μεταξύ του Ολυμπιακού και της Φιορεντίνα στην OPAP Arena. Σε όλη του τη ζωή, αυτό έψαχνε. Μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία για να επιβιώσει, μία ευκαιρία για να βοηθήσει την οικογένειά του, μία ευκαιρία για να βρει ένα κομμάτι ψωμί, μία ευκαιρία για αποδείξει ότι αξίζει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, μία ευκαιρία για να φτιάξει τη ζωή του, μία ευκαιρία για να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Μία ευκαιρία...

Αυτό αναζητούσε και στον τελικό του Conference. Μία ευκαιρία για να υπογράψει το ωραιότερο τέλος στη ραψωδία του. Για να γίνει ένας ζωντανός θρύλος. Μαθημένος όπως είναι στα δύσκολα, έκανε υπομονή. Μόχθησε για περίπου δύο ώρες μέσα στο γήπεδο (δύο 45λεπτα ημίχρονα και 25 λεπτά στην παράταση συν τις καθυστερήσεις) ψάχνοντας τη στιγμή του. Και τη βρήκε στο 116’. Ο Έσε σέντραρε από αριστερά και ο Ελ Κααμπί εντόπισε το κενό. Κινήθηκε ένα «τσικ» πιο γρήγορα απ’ την άμυνα της Φιορεντίνα. Ο Μαροκινός έβαλε πανέξυπνα και με τη μία το κεφάλι του στην πορεία της μπάλας, ενώ ο στόπερ της Φιορεντίνα ήταν μισό δευτερόλεπτο πιο αργός απλώνοντας το πόδι. Η ευκαιρία που έψαχνε ήρθε…

Ήταν της μοίρας του γραφτό να περιμένει 30 ολόκληρα χρόνια για να ζήσει την απόλυτη αποθέωση. Για να γίνει ο ποδοσφαιρικός ήρωας μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής φυλής. Για να τον μάθει η Ευρώπη όλη και ο κόσμος ολάκερος. Για να γίνει θρύλος. Το χρυσό γκολ που πέτυχε στον τελικό του Conference League, το οποίο χάρισε στον Ολυμπιακό τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του, δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα μνημονεύεται εσαεί. Όπως και ο ταπεινός Μαροκινός σκόρερ, ο οποίος τελικά κατόρθωσε να πετύχει κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ το να επιβιώσει στη ζωή…

«Καθάριζα χαλιά, έκανα τον κηπουρό, πουλούσα αλάτι, δούλευα οικοδομή»

«Γεννήθηκα στο Ντερμπ Μιλά, μια ταπεινή γειτονιά της Καζαμπλάνκα. Άρχισα να παίζω μπάλα στους δρόμους προσπαθώντας να βρω την πορεία μου. Παράλληλα με το σχολείο, συμπλήρωνα το εισόδημά μου κάνοντας διάφορες περίεργες δουλειές, κυρίως ξυλουργική. Καθάριζα χαλιά, έκανα τον κηπουρό, πουλούσα αλάτι, δούλευα στην οικοδομή. Εργάστηκα σκληρά για να συντηρήσω τον εαυτό μου και είμαι περήφανος για αυτό. Μου έμαθε πώς να ζω. Μου έμαθε ότι η ζωή δεν είναι εύκολη» δήλωσε ο Ελ Κααμπί παραμονές του τελικού με τη Φιορεντίνα.

Αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο σε ηλικία 15 ετών για να βοηθήσει τους γονείς του. Έμαθε δίπλα τους να εκτιμά τα λίγα και να μοχθεί για να επιβιώσει. «Όσα έμαθα στο δρόμο, είναι όσα είμαι σήμερα. Είμαι περήφανος για την παιδική μου ηλικία. Μεγάλωσα στο Ντερμπ Μιλά και ακολούθως μετακομίσαμε στην Μεντιούνα, δύο περιοχές της εργατικής τάξης. Είδα τους γονείς μου να μοχθούν για να μπορούν να μας ταΐσουν. Αυτό μας έδωσε κίνητρο για να δουλέψουμε κι εμείς σκληρά για να τους βοηθήσουμε. Η οικονομική μας κατάσταση ήταν δύσκολη. Τα καλοκαίρια βοηθούσα τον πατέρα μου στην οικοδομή. Ευχαριστώ τον Θεό, διότι αυτό με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα».

Ιδίως η κηπουρική τον δίδαξε την αρετή της υπομονής. «Είναι μια δουλειά που έκαναν πολλοί στην οικογένεια. Ήταν τιμή μου να δουλεύω ως κηπουρός. Μαθαίνεις να έχεις υπομονή, να εκτιμάς το χρόνο, να συνδυάζεις την τέχνη και τη δημιουργικότητα με τη δουλειά στη γη. Ήταν εκείνο που έθεσε τις βάσεις για το μονοπάτι που με οδήγησε στο σήμερα» είχε πει παλαιότερα.

Έγινε επαγγελματίας σε ηλικία 21 ετών

Δεν ήταν ανυπόμονος. Ούτε βιάστηκε. Τα έκανε όλα αργά. Με τον δικό του διαφορετικό τρόπο. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο, έπαιζε διαρκώς με τους φίλους στην γειτονιά του αλλά υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 2014, σε ηλικία 21 ετών!

Δεν αγωνιζόταν καν ως επιθετικός στο ξεκίνημά του! Αρχικά ενσωματώθηκε σε μια μικρή ομάδα στην περιοχή Χάι Καντίζα. Μετά από μερικούς μήνες τον εντόπισαν οι σκάουτ της RAC από την Καζαμπλάνκα, όπου έγινε για πρώτη φορά επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Μόνο τότε, στα 21 του, εγκατέλειψε την ξυλουργική και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο. 

Στο ξεκίνημα έπαιζε ως αριστερός μπακ και στη συνέχεια αγωνίστηκε ως αμυντικός μέσος, προτού ένας απ’ τους προπονητές του τον καθιερώσει ως σέντερ φορ διαπιστώνοντας ότι διαθέτει εκτελεστική δεινότητα και μεγάλη αίσθηση του γκολ. Δόθηκε δανεικός σε ομάδα τρίτης κατηγορίας για να «ψηθεί». Το 2016-17 άρχισε να ακούγεται το όνομά του. Σε 33 αγώνες σκόραρε 25 γκολ βοηθώντας τη RAC να ανέβει από τη δεύτερη στην πρώτη κατηγορία του Μαρόκου.

Ακολούθησε, το καλοκαίρι του 2017, η πρώτη σημαντική μεταγραφή στη RS Berkane, ομάδα της μεγάλης κατηγορίας, με την οποία σκόραρε 23 φορές σε 38 ματς! Ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, όμως η μηνιαία αμοιβή του ήταν 1.386 ευρώ! Από τα πενιχρά έσοδα που είχε κάνοντας διάφορες δουλειές τα προηγούμενα χρόνια, προφανώς αυτά τα χρήματα τον έκαναν τρισευτυχισμένο.

Από το... τίποτα στα 1.300 ευρώ και στις 370.000

Ούτε στα όνειρά΄του δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε. Τον Ιανουάριο του 2018 κλήθηκε στην Εθνική Μαρόκου για το Πρωτάθλημα Εθνών Αφρικής (διαφορετική διοργάνωση απ’ το Κύπελλο Εθνών Αφρικής, γνωστό κι ως Κόπα Άφρικα). Το αστέρι του έλαμψε. Ο άσημος μέχρι τότε Ελ Κααμπί πέτυχε εννέα γκολ σε έξι αγώνες οδηγώντας τη χώρα του στην κατάκτηση του τίτλου. Αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης, επίδοση που του χάρισε μια θέση στην αποστολή του Μαρόκο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 στη Ρωσία. Μάλιστα έπαιξε ως βασικός στα δύο από τα τρία παιχνίδια που έδωσε η χώρα του…

Τον Ιούλιο του ίδιου καλοκαιριού (2018) η μοίρα τον έφερε στην Κίνα για λογαριασμό της Hebei China Fortune που δαπάνησε 6 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει! Το παιδί που μέχρι τα 21 του δεν είχε επαγγελματικό συμβόλαιο και έκανε τον ξυλουργό, και που μέχρι τον Ιούνιο του 2018 εισέπραττε λιγότερα από 1.400 ευρώ, υπέγραψε συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές 370.000 ευρώ!

Μολονότι ουδέποτε προσαρμόστηκε στην Κίνα, πρόλαβε να σκοράρει εννέα γκολ σε 28 παρουσίες. Έναν χρόνο μετά -το καλοκαίρι του 2019- επέστρεψε ως δανεικός στην μαροκινή Wydad AC, όπου με 36 γκολ σε 61 αγώνες σε μια διετία, επιβεβαίωσε πως η πορεία του δεν ήταν πυροτέχνημα.

Ο φονικός σεισμός που τον... έδιωξε απ' την Τουρκία

Η τουρκική Hatayspor (Χατάισπορ) αποτέλεσε την επόμενη στάση της καριέρας του το καλοκαίρι του 2020. Επί ενάμιση χρόνο σκόραρε ασταμάτητα (26 γκολ σε 55 αγώνες), όμως ο καταστροφικός σεισμός που έπληξε την περιοχή τον Φεβρουάριο του 2023 αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς, οδήγησε τον σύλλογο στην απόφαση να αποσύρει τη συμμετοχή του απ’ την τουρκική Super League. Η περιπέτεια του Ελ Κααμπί συνεχίστηκε για λίγους μήνες στο Κατάρ και την Al-Sadd (Αλ Σαντ), όπου πρόλαβε να σκοράρει έξι γκολ σε 13 συμμετοχές, προτού ανακοινωθεί απ’ τον Ολυμπιακό στις αρχές Αυγούστου του 2023.

Μολονότι στη διάρκεια της καριέρας του η στατιστική του ήταν γεμάτη γκολ, το βιογραφικό του -βάσει ομάδων, πρωταθλημάτων και έλλειψης εμπειρίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο- δεν ήταν από εκείνα που «γέμισαν» το μάτι στους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι επιθυμούσαν κάτι πιο δελεαστικό και πιο… γυαλιστερό στη θέση του εξαιρετικού αλλά φευγάτου Σεντρίκ Μπακαμπού, ο οποίος σε μία μόλις σεζόν πέτυχε 18 γκολ σε 32 αγώνες πρωταθλήματος.

Η ιστορία του Ελ Κααμπί με τον Ολυμπιακό άρχισε με ερωτήματα και αμφισβήτηση στις 6 Αυγούστου 2023. Γρήγορα όμως άπαντες αντιλήφθηκαν ότι έχει το… μαγικό άγγιγμα. Μολονότι οι Ερυθρόλευκοι μέχρι τον Ιανουάριο του 2024 εξέπεμπαν ανησυχητικά σημάδια στο παιχνίδι τους, ο Ελ Κααμπί έμοιαζε με μαροκινή όαση. Ήταν μια μηχάνη παραγωγής γκολ...

Ξεπερνώντας τον Κριστιάνο, τον Μπενζεμά και τον Φαλκάο

Κι ύστερα ήρθε ο αναμορφωτής της ομάδας Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κανονικότητα και ο Ελ Κααμπί βρήκε πρόσφορο έδαφος για ακόμα περισσότερα και πιο σημαντικά γκολ. Την ώρα που στο ελληνικό πρωτάθλημα τελείωσε τη σεζόν με 17 τέρματα σε 31 συμμετοχές, στην Ευρώπη έκανε μυθικές επιδόσεις. Πέτυχε 16 γκολ σε συνολικά 19 ευρωπαϊκά ματς. Έσπασε κάθε ρεκόρ ξεπερνώντας ακόμα και τις ασύλληπτες επιδόσεις του Κριστιάνο Ρονάλντο, του Καρίμ Μπενζεμά και του Ρανταμέλ Φαλκάο. Έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σκόραρε έντεκα γκολ σε νοκ άουτ ματς ευρωπαϊκών διοργανώσεων σε μία μόλις σεζόν! Στην παρθενική παρουσία του στα Κύπελλα Ευρώπης! Ο CR7, ο Μπενζεμά και ο Φαλκάο σταμάτησαν στα δέκα...

Έγινε ο κορυφαίος σκόρερ ελληνικής ομάδας σε μία σεζόν με τα 16 γκολ που πέτυχε. Ξεπέρασε τα δέκα του Αντώνη Αντωνιάδη απ’ την πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971.

Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Conference League με 11 γκολ, πέντε εκ των οποίων τα πέτυχε στους ημιτελικούς με την Άστον Βίλα! Επίσης, σκόραρε δύο φορές κόντρα στη Φερεντσβάρος και τρία απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Το καλύτερο το κράτησε για το φινάλε, για τον ιστορικό τελικό του Conference League στην OPAP Arena. Εκεί όπου υπομονετικά -όπως έκανε σε όλη του τη ζωή- περίμενε την ευκαιρία του. Αρκούσε ένα άγγιγμά του στο φινάλε του τελικού για να βάλει την υπογραφή του δίπλα στο πρώτο ευρωπαϊκό που κατακτά ελληνικός σύλλογος στο ποδόσφαιρο. Ο… επίμονος ξυλουργός από την Καζαμπλάνκα ολοκλήρωσε με τρόπο ιδανικό και ονειρεμένο το κομψοτέχνημά του…