Μία ανάσα πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, το τελευταίο debate του ethnos.gr για το 2024 ακολουθεί το πνεύμα των ημερών. Ζητήσαμε από δύο ανθρώπους των media να πάρουν θέση στο (αιώνιο) δίλημμα, «Γιορτές οικογενειακά στο σπίτι, ή σε κάποιο προορισμό στο εξωτερικό;».
«Αν και κάθε χρόνο τρώω, στολίζω, ακούω τα ίδια, πάντα μέσα μου νιώθω ήρεμος και γαλήνιος»
*Γράφει ο Ανδρέας Καρακάσης, πολιτιστικός συντάκτης ethnos.gr
Είναι άραγε φυσιολογικό να κοντεύεις τα 30 και να μην έχεις λείψει ούτε μία φορά μακριά από το σπίτι σου για τις γιορτές των Χριστουγέννων; Αν ρωτάτε εμένα είναι. Και δε μετανιώνω και καθόλου για αυτό!
Τα Χριστούγεννα και γενικότερα την περίοδο των εορτών ο κόσμος μετράει μέρες εναγωνίως για το μεγάλο αυτό ταξίδι που έχει κλείσει μήνες πριν και το περιμένει πώς και πώς για να ξεφύγει λιγάκι από την πεζή πραγματικότητα που - ας μην κοροϊδευόμαστε - τον ταλαιπώρησε αρκετά τον χρόνο που σιγά - σιγά λέει αντίο.
Ε λοιπόν εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω! Ίσως, φταίει το γεγονός ότι έτσι έχω μάθει από παιδί. Και αν και δεν έβγαινα και ποτέ για κάλαντα (ναι ήμουν ντροπαλός όσο και αν δεν το πιστεύετε), τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ήταν πάντα ημέρες για να μείνω στο σπίτι μου. Α, σπίτι μου θεωρώ και το σπίτι της γιαγιάς μου της Χρυσούλας, η οποία τα Χριστούγεννα - την ημέρα της ονομαστικής της εορτής - μας περίμενε με τεράστια ανυπομονησία να μας φτιάξει τα φαγητά που ξέρει ότι αγαπάμε και εμείς αλλά και τα παιδάκια της τα καλοθρεμμένα.
Αλλά ακόμη και τώρα που δυστυχώς δεν την έχουμε πια κοντά μας, κανείς μας δεν τολμάει - και ούτε θέλει βασικά - να βρίσκεται μακριά από αυτά τα οικογενειακά τραπέζια. Και δεν είναι μόνο το φαγητό. Εντάξει αυτό είναι βασικά, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Είναι αυτό το συναίσθημα ασφάλειας που ξέρεις ότι αν και κάθε χρόνο τρως τα ίδια φαγητά, στολίζεις το ίδιο δέντρο, ακούς τα ίδια χριστουγεννιάτικα τραγούδια ξανά και ξανά και βλέπεις συγγενείς που ίσως να μη θες να δεις, πάντα μέσα σου νιώθεις ήρεμος και γαλήνιος.
Πραγματικά, δεν ξέρω από που πηγάζει όλη αυτή η ηρεμία μέσα σε ένα κατά τα άλλα φασαριόζικο τραπέζι. Και να σας πω και κάτι; Δεν υπάρχει και κάτι που να μη μου αρέσει σε αυτού του είδους τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ακόμη και αν χάνω στην "31" μερικές φορές - μεταξύ μας πάντα κερδισμένος φεύγω -, ακόμη και αν γκρινιάζουν όλοι για το τηλεοπτικό πρόγραμμα που θα παρακολουθήσουμε (γιατί ρεβεγιόν χωρίς μπουζούκια στην τηλεόραση δεν είναι ρεβεγιόν), εγώ αυτό αποζητώ κάθε χρόνο.
Και θα σας πω και κάτι τελευταίο. Τα ταξίδια και γενικότερα οι εξορμήσεις μακριά από το καθημερινό χάος είναι για όλους μας - και βάζω και μένα μέσα - ένα είδος διασκέδασης μοναδικό. Ανακαλύπτεις νέα μέρη, γνωρίζεις νέους πολιτισμούς νέες κουζίνες, ανανεώνεσαι ολοκληρωτικά. Αυτή όμως τη χαρά της αγκαλιάς μόλις μπαίνεις στο σπίτι που σε περιμένουν ή υποδέχεσαι τους καλεσμένους σου και αυτό το αίσθημα που νιώθεις όταν κάθεσαι σε ένα τραπέζι και λες αστεία ή θάβεις συγγενείς ή θυμάσαι εκείνους που έφυγαν, είναι κάτι που κανένα ταξίδι δεν μπορεί να σου προσφέρει. Για μένα αυτά είναι Χριστούγεννα!
