Οι Θεσµοί µόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν

Στην αρχή οι «έξω» είτε δανειστές, είτε θεσµοί, είτε στελέχη του γερµανικού άξονα, εµφανίζονταν να λένε ότι πρέπει να διευθετηθεί το πρόβληµα των κόκκινων δανείων µε έναν τρόπο που δεν θα δηµιουργεί πρόσθετα προβλήµατα στις τράπεζες. Και άντε το κατάπιαµε.

Αρχισαν οι συζητήσεις, πότε έξω, πότε µέσα, βρισκόταν κάπου µια άκρη, χανόταν κάπου αλλού, αλλά φάνηκε ότι έστω και µε τις συνήθεις «ελληνικές» καθυστερήσεις κάπου κατέληγαν. Μόνο που -όπως διαµήνυαν- για να δεχθούν οι «έξω» τη λύση θα έπρεπε να είναι εξασφαλισµένο το «ναι» των τραπεζών, δηλαδή των στελεχών τους, που κατά κύριο λόγο είναι στελέχη επειδή έχουν την έγκριση των «έξω». Και άντε το κατάπιαµε και αυτό.

Και ήρθε τελικά η ρηµάδα η συµφωνία, που βασικά είχε το «ΟΚ» των τραπεζών και «ταχυδροµήθηκε» έξω για να έρθει και η έγκριση αυτών που ισχυρίζονταν ότι το µόνο που ήθελαν είναι να έχουµε συµφωνήσει «εµείς». Αλλά τότε, παρά τη δεδοµένη συµφωνία κυβέρνησης - τραπεζών, οι «έξω» θυµήθηκαν ότι έχουν άποψη και η άποψή τους δεν είναι «τεχνική» αλλά ουσιαστική και ότι, παρά τα όσα περί αντιθέτου λέγονται, πάει πολύ πιο πέρα από την εποπτεία.

Γιατί η λυσσασµένη άρνηση της θεσµοθέτησης περισσότερων δόσεων που θα ανακούφιζε νοικοκυριά και επιχειρήσεις δεν είναι µια «τεχνική» άποψη. Οπως δεν είναι «τεχνική» η αγνόηση των συνεπειών της λιτότητας, που ακόµα και οι… δανειστές έχουν επισηµάνει στις κατά καιρούς αυτοκριτικές τους. Με αυτό το «παρελθόν» και αυτά τα πλεονάσµατα στις πλάτες µας, µε αυτήν την ανεργία και αυτούς τους µισθούς, τα πολλά έξοδα και τα λίγα έσοδα, είναι απορίας άξιον πώς µόνο 1.150.000 οφειλέτες έχουν δεσµευµένους από την «ανεξάρτητη» Αρχή λογαριασµούς.

Το κοµβικό ζήτηµα πάντως φαίνεται, παρά τις προσπάθειες των δανειστών να το κρύψουν κουνώντας το δάχτυλο. Είναι αυτό που υπονόησε ο εκπρόσωπος της Κοµισιόν Ντέκλαν Κοστέλο, κάνοντας λόγο για «υπερχρεωµένες επιχειρήσεις που πρέπει να κλείσουν και άλλες που πρέπει να στηριχθούν για να γίνουν πάλι βιώσιµες». Γιατί όλη η συζήτηση γίνεται για το ποιος έχει το κλειδί που «ανοίγει» τη µια επιχείρηση και «κλείνει» την άλλη. Για το ποιος είναι ιδιοκτήτης και ποιος… ενοικιαστής. Και τελικά, ποιος επιχειρηµατίας και ποιος επενδυτής έχει «γερµανικές» ή «ευρωπαϊκές» άκρες και ποιος όχι.

Γιατί ποτέ δεν υπήρξε «σχέδιο Μάρσαλ» ή… memorandum που να µη διαµορφώνει µια ελίτ προσδεδεµένη σε αυτούς που κρατούν το ταµείο.

Διαβάστε ακόμη

Κατώτατος μισθός: Στη Βουλή το νομοσχέδιο - Ποιες αλλαγές έγιναν

ΣΥΡΙΖΑ για σύλληψη Ρωμανού: «Αστυνομικές πρακτικές τύπου "συνήθως υπόπτων" δεν αρμόζουν σε κράτος δικαίου»

Γάζα: Νεκρή όμηρος σε σημείο που δέχθηκε επίθεση από το Ισραήλ ανακοίνωσε η Χαμάς

Μαρινάκης: Η ομιλία του Καραμανλή ήταν ενωτική - Ύβρεις από τον Σαμαρά