Η ομάδα του ethnos.gr μοιράζεται με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες γεγονότα/ καταστάσεις / πράγματα/ πρόσωπα που ξεχώρισε (με θετικό ή αρνητικό πρόσημο) αυτή την εβδομάδα.
Τι κρατάμε - τι πετάμε αυτή την εβδομάδα
Παναγιώτης Βελισσάρης
- Κρατάω: Την τοποθέτηση Δένδια στη Βουλή για τα εξοπλιστικά που ήταν σε άλλο μήκος κύματος από τις κατηγορίες που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός κατά του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάσταση που άφησε στον τομέα των εξοπλιστικών. «Δεν είμαι έτοιμος να κατηγορήσω μια κυβέρνηση που δεν είχε χρήματα και έπρεπε να ζει με μνημόνια», είπε χαρακτηριστικά ο ΥΠΑΜ. Ασχέτως του τι υποκρύπτει η φράση Δένδια -ίσως να θέλει να χτίσει συναινετικό προφίλ με το βλέμμα στην επόμενη ημέρα της ΝΔ- έχει απόλυτη λογική. Πώς μπορείς να κατηγορείς μια κυβέρνηση -οποιαδήποτε κυβέρνηση- για το τι δεν έκανε σε κάποιον τομέα όταν είναι γνωστοί τοις πάσι και καταγεγραμμένοι οι περιορισμοί στα δημοσιονομικά που είχαν επιβάλλει τα μνημόνια;
- Πετάω: Την τραγική κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων της Ελλάδας. Από πού να το πιάσεις… Από τις λακούβες στους δρόμους, έως την παράνοια του μποτιλιαρίσματος και από τους επιθετικούς οδηγούς που νομίζουν ότι ο δρόμος είναι τσιφλίκι τους αγνοούν τον ΚΟΚ. Πραγματική ζούγκλα και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε ημέρα. Πρόβλημα που δεν λύνεται μόνο με την αναθεώρηση του ΚΟΚ, αλλά είναι βαθύτερο και πολύπλευρο.
Άγγελος Γεραιουδάκης
- Κρατάω: Την επιλογή του έργου «Η Κληρονομιά μας» του Μάθιου Λόπεζ για το κλείσιμο της θητείας του Γιάννη Μόσχου στην καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, αποδείχθηκε όχι μόνο εύστοχη, αλλά και βαθιά συγκινητική. Ένα έργο-ψηφιδωτό εμπειριών και μνήμης, που φωτίζει με τρυφερότητα τις θεματικές της ορατότητας, της απώλειας, της ταυτότητας, της αγάπης, της κληρονομιάς. Με σκηνές που εναλλάσσονται αβίαστα, ρυθμό που κρατάει σε εγρήγορση και ερμηνείες που ισορροπούν ανάμεσα στο πάθος και την ευαισθησία – από τον νευρώδη Άγγελο Μπούρα έως τον βαθιά συγκινητικό μονόλογο της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου – η παράσταση χτίζει έναν ολόκληρο κόσμο πάνω σ' έναν λιτό, λευκό καμβά. Το παρελθόν και το παρόν συνομιλούν, δημιουργώντας ένα θεατρικό σύμπαν που δεν χρειάζεται τίποτα περιττό για να γίνει σπαρακτικό και αληθινό.
- Πετάω: Το «Merde!» σε σκηνοθεσία των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ξεκινά με φόρα, αλλά σκοντάφτει στον δικό του καθρέφτη. Αν και φιλοδοξεί να σατιρίσει τις παθογένειες του σύγχρονου θεάτρου, καταφεύγει τελικά σε μια ασφαλή, συγκρατημένη αφήγηση που κρύβεται πίσω από τον μανδύα του χιούμορ. Η σάτιρα, αντί ν' αναδείξει ουσιαστικά ζητήματα και ν' αγγίξει το κοινό, πνίγεται σε εσωτερικές αναφορές και υπονοούμενα που κουράζουν από ένα σημείο και μετά. Παράλληλα, η μουσική δεν υπηρετεί το έργο όπως θ' άρμοζε σ' ένα μιούζικαλ, ενώ οι χορογραφίες αντί να βοηθούν την ιστορία, μοιάζουν βιαστικές και χωρίς σύνδεση με την πλοκή. Βέβαια, οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών σώζουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση. Ο Νίκος Καραθάνος καθηλώνει ως φιγούρα εξουσίας, ο Γιάννης Νιάρρος ενσαρκώνει με καυστική ειρωνεία τον ρόλο του σκηνοθέτη, η Λυδία Τζανουδάκη μαγεύει με την ευελιξία και τη θεατρικότητά της και ο Ηλίας Μουλάς δίνει μια ήσυχη αλλά εύστοχη ερμηνεία ενός καλλιτέχνη που παλεύει με τις φιλοδοξίες και την ταυτότητά του. Μία παράσταση που ξεκινά με φιλοδοξίες αλλά τελικά μένει στην επιφάνεια, χάνοντας την ευκαιρία να πει κάτι ουσιαστικό για το θέατρο του σήμερα.
Αφροδίτη Γκόγκογλου
- Κρατάω: Τις μέρες που άρχισαν να μεγαλώνουν, και τη βραδινή μυρωδιά από τις νεραντζιές στους δρόμους του κέντρου.
- Πετάω: Την ασφυκτική αίσθηση πίεσης κάθε είδους (χρονικής, οικονομικής, υπαρξιακής, συναισθηματικής – ο κατάλογος είναι ατελείωτος) που νιώθω να επικρατεί παντού γύρω (και μέσα) μου.
Αδάμος Ζαχαριάδης
- Κρατάω: Είδα και γω το Adolescence. Μιλάμε για σκηνοθετικό, υποκριτικό και καλλιτεχνικό αριστούργημα. Τώρα για τα συμπεράσματα, ο καθένας βγάζει αυτά που θέλει.
- Πετάω: Τις ψευτομαγκιές, τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό που αποπνέονται κάθε φορά όταν γίνονται παρελάσεις. Οι εικόνες δε από μαθητές σχολείων να κραυγάζουν σε βήμα εθνικιστικά συνθήματα είναι άκρως ανησυχητικές. Για τους ναύτες που είναι έτοιμοι να φτάσουν στην Κόκκινη Μηλιά περιμένουμε την ΕΔΕ που λέει το υπουργείο ότι διενεργεί.
Ανδρέας Καρακάσης
- Κρατάω: Την κίνηση του δήμου Αγίων Αναργύρων να τιμήσει τη μνήμη της Κυριακής Γρίβα ένα χρόνο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της από το σύντροφο της. Εύχομαι να μη χρειαστούν ξανά τέτοια μνημεία.
- Πετάω: Την απαγόρευση απόκτησης τέκνου από ομόφυλα ζευγάρια μέσω παρένθετης μητέρας! Είμαστε η μόνη χώρα που αντί να πηγαίνουμε μπροστά κάνουμε συνεχώς βήματα πίσω!
Γρηγόρης Ραχωβίτσας
- Κρατάω: Το ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία … Και μόλις το καταλάβουμε, ίσως κάνουμε και τη ζωή μας λίγο καλύτερη, από το να σκάμε για μικροπράγματα…
- Πετάω: Το προηγούμενο διάστημα. Άλλωστε ό, τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!
