Έρρικα Πρεζεράκου: «Αν δεν είχα πίστη, δεν ξέρω αν θα ήμουν ζωντανή αυτή τη στιγμή»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Kαλεσμένη στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας» βρέθηκε η Έρρικα Πρεζεράκου και μεταξύ άλλων, μίλησε για την πίστη της στο Θεό. Η γνωστή αθλήτρια, που πριν από δύο περίπου χρόνια αντιμετώπισε σοβαρό τραυματισμό στο χέρι της και πριν από λίγους μήνες αντιμετώπισε τη βαρύτατη απώλεια της 7χρονης ανιψιάς της, Αναστασίας, είπε αρχικά: «Όλα όσα έχω κάνει, εμπεριέχουν κυρίως πίστη. Όταν στα 25 μου, ξεκίνησα πρωταθλητισμό, όλοι έλεγαν πως κανείς δεν ξεκινάει σε αυτή την ηλικία. Είχα όμως, τόση πίστη σε αυτό που ήθελα να κάνω και αυτό με οδήγησε, όπου με οδήγησε».

Στη συνέχεια, η αθλήτρια αναφέρθηκε στην αδικοχαμένη Αναστασία που έφυγε νικημένη από σπανιότατη μορφή καρκίνου (DIPG) και παράλληλα υπογράμμισε πως δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την επιστήμη, ωστόσο η σχέση της με τον Θεό έχει τον πρώτο ρόλο: «Για την ανιψιά μου, την Αναστασία, νομίζω ότι δεν θα είχε γίνει ποτέ όλος ο αγώνας που έγινε, αν δεν είχαμε πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρουμε. Επίσης, αν δεν είχα πίστη, δεν ξέρω αν θα ήμουν ζωντανή αυτή τη στιγμή(...) Πιστεύω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ κι όλες τις έρευνες της επιστήμης. Αλλά νομίζω πως ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου έχει να κάνει με την πίστη μου στο Θεό. Πέρασα πολύ δύσκολα και στην παιδική και στην εφηβική μου ηλικία κι είχα πολλούς λόγους για να μην πιστεύω. Όταν όμως καταλάβεις πως αυτό είναι μία εξελικτική διαδρομή, όλα ξεκουράζονται μέσα σου».

Αναφορικά με τις διάφορες δοκιμασίες στη ζωή της είπε: «Κάθε φορά που έρχεται μία πρόκληση, η πίστη μου με βάζει στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θέλω να σταθώ απέναντί της. Θα μπορούσα να μη βρίσκομαι εδώ, λόγω του ατυχήματος στο χέρι μου ή θα μπορούσα να είμαι χρόνια σε πένθος για ό,τι συνέβη με την ανιψιά μου. Έχω κάνει το καλύτερο που μπορούσα για αυτή την πρόκληση; Προφανώς ήταν κάτι πέρα από εμένα, όμως δεν μπαίνω στη διαδικασία να βυθιστώ, αλλά να μάθω από αυτό. Όλοι φέρουμε μέσα μας τον Θεό, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε».

Για τον θάνατο της ανιψιάς της τόνισε: «Είχα επισκεφθεί όλες τις μονές και τα μοναστήρια, είχα πάντα πίστη. Δεν αισθάνθηκα απογοήτευση, όταν δεν έγινε τελικά, το θαύμα. Αισθάνθηκα πως ό,τι ήταν δυνατόν να γίνει, είχε γίνει. Όταν υπάρχει κάτι ανώτερο, δεν μπορείς να παρέμβεις. Όσα μου συνέβησαν, με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόση ψυχική δύναμη έχουν οι άνθρωποι. Νιώθω πιο δυνατή από ποτέ. Κατάλαβα ότι είμαι η ψυχή μου και αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο».